Job 29
1 So Iob proceeded and continued his parable, saying,
Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
2 Oh that I were as in times past, when God preserued me!
«Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
3 When his light shined vpon mine head: and when by his light I walked thorowe the darkenesse,
Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
4 As I was in the dayes of my youth: when Gods prouidence was vpon my tabernacle:
Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
5 When the almightie was yet with me, and my children round about me.
Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
6 When I washed my pathes with butter, and when the rocke powred me out riuers of oyle:
Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
7 When I went out to the gate, euen to the iudgement seat, and when I caused them to prepare my seate in the streete.
Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
8 The yong men saw me, and hid themselues, and the aged arose, and stood vp.
Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
9 The princes stayed talke, and layde their hand on their mouth.
Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
10 The voyce of princes was hidde, and their tongue cleaued to the roofe of their mouth.
Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
11 And when the eare heard me, it blessed me: and when the eye sawe me, it gaue witnesse to me.
Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
12 For I deliuered the poore that cryed, and the fatherlesse, and him that had none to helpe him.
Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
13 The blessing of him that was ready to perish, came vpon me, and I caused the widowes heart to reioyce.
Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
14 I put on iustice, and it couered me: my iudgement was as a robe, and a crowne.
Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
15 I was the eyes to the blinde, and I was the feete to the lame.
Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
16 I was a father vnto the poore, and when I knewe not the cause, I sought it out diligently.
Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
17 I brake also the chawes of the vnrighteous man, and pluckt the praye out of his teeth.
Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
18 Then I sayde, I shall die in my nest, and I shall multiplie my dayes as the sand.
Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
19 For my roote is spread out by the water, and the dewe shall lye vpon my branche.
Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
20 My glory shall renue towarde me, and my bowe shall be restored in mine hand.
Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
21 Vnto me men gaue eare, and wayted, and helde their tongue at my counsell.
İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
22 After my wordes they replied not, and my talke dropped vpon them.
Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
23 And they wayted for me, as for the raine, and they opened their mouth as for the latter rayne.
Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
24 If I laughed on them, they beleeued it not: neither did they cause the light of my countenance to fall.
Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
25 I appoynted out their way, and did sit as chiefe, and dwelt as a King in the army, and like him that comforteth the mourners.
Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
