Job 14
1 Man that is borne of woman, is of short continuance, and full of trouble.
Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
2 He shooteth foorth as a flowre, and is cut downe: he vanisheth also as a shadowe, and continueth not.
Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
3 And yet thou openest thine eyes vpon such one, and causest me to enter into iudgement with thee.
Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
4 Who can bring a cleane thing out of filthinesse? there is not one.
Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
5 Are not his dayes determined? the nober of his moneths are with thee: thou hast appointed his boundes, which he can not passe.
İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
6 Turne from him that he may cease vntill his desired day, as an hyreling.
Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
7 For there is hope of a tree, if it bee cut downe, that it will yet sproute, and the branches thereof will not cease.
Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
8 Though the roote of it waxe olde in the earth, and the stocke thereof be dead in ye ground,
Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
9 Yet by the sent of water it will bud, and bring foorth boughes like a plant.
Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
10 But man is sicke, and dyeth, and man perisheth, and where is he?
Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
11 As the waters passe from the sea, and as the flood decayeth and dryeth vp,
Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
12 So man sleepeth and riseth not: for hee shall not wake againe, nor be raised from his sleepe till the heauen be no more.
İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
13 Oh that thou wouldest hide me in the graue, and keepe me secret, vntill thy wrath were past, and wouldest giue me terme, and remember me. (Sheol h7585)
Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
14 If a man die, shall he liue againe? All the dayes of mine appointed time will I waite, till my changing shall come.
İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
15 Thou shalt call me, and I shall answere thee: thou louest the worke of thine own hands.
Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
16 But nowe thou nombrest my steppes, and doest not delay my sinnes.
O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
17 Mine iniquitie is sealed vp, as in a bagge, and thou addest vnto my wickednesse.
Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
18 And surely as the mountaine that falleth, commeth to nought, and the rocke that is remooued from his place:
Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
19 As the water breaketh the stones, when thou ouerflowest the things which growe in the dust of ye earth: so thou destroyest ye hope of man.
Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
20 Thou preuailest alway against him, so that he passeth away: he changeth his face when thou castest him away.
Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
21 And he knoweth not if his sonnes shall be honourable, neither shall he vnderstand concerning them, whether they shalbe of lowe degree,
Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
22 But while his flesh is vpon him, he shall be sorowfull, and while his soule is in him, it shall mourne.
Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
