Job 11

1 Then answered Zophar the Naamathite, and sayde,

۱ و صوفر نعماتی در جواب گفت:

2 Should not the multitude of wordes be answered? or should a great talker be iustified?

۲ «آیابه کثرت سخنان جواب نباید داد و مردپرگو عادل شمرده شود؟

3 Should men holde their peace at thy lyes? and when thou mockest others, shall none make thee ashamed?

۳ آیا بیهوده‌گویی تومردمان را ساکت کند و یا سخریه کنی و کسی تورا خجل نسازد؟

4 For thou hast sayde, My doctrine is pure, and I am cleane in thine eyes.

۴ و می‌گویی تعلیم من پاک است، و من در نظر تو بی‌گناه هستم.

5 But, oh that God would speake and open his lippes against thee!

۵ و لیکن کاش که خدا سخن بگوید و لبهای خود را بر تو بگشاید،

6 That he might shewe thee the secretes of wisedome, howe thou hast deserued double, according to right: know therefore that God hath forgotten thee for thine iniquitie.

۶ و اسرار حکمت را برای تو بیان کند. زیرا که درماهیت خود دو طرف دارد. پس بدان که خدا کمتراز گناهانت تو را سزا داده است.

7 Canst thou by searching finde out God? canst thou finde out ye Almighty to his perfection?

۷ آیا عمق های خدا را می‌توانی دریافت نمود؟ یا به کنه قادرمطلق توانی رسید؟

8 The heauens are hie, what canst thou doe? it is deeper then the hell, how canst thou know it? (Sheol h7585)

۸ مثل بلندیهای آسمان است؛ چه خواهی کرد؟ گودتر از هاویه است؛ چه توانی دانست؟ (Sheol h7585)

9 The measure thereof is longer then the earth, and it is broader then the sea.

۹ پیمایش آن از جهان طویل تر واز دریا پهن تر است.

10 If hee cut off and shut vp, or gather together, who can turne him backe?

۱۰ اگر سخت بگیرد و حبس نماید و به محاکمه دعوت کند کیست که او راممانعت نماید؟

11 For hee knoweth vaine men, and seeth iniquitie, and him that vnderstandeth nothing.

۱۱ زیرا که بطالت مردم را می‌داندو شرارت را می‌بیند اگرچه در آن تامل نکند.

12 Yet vaine man would be wise, though man new borne is like a wilde asse colte.

۱۲ ومرد جاهل آنوقت فهیم می‌شود که بچه خروحشی، انسان متولد شود.

13 If thou prepare thine heart, and stretch out thine hands toward him:

۱۳ اگر تو دل خود راراست سازی و دستهای خود را بسوی او درازکنی،

14 If iniquitie be in thine hand, put it farre away, and let no wickednesse dwell in thy Tabernacle.

۱۴ اگر در دست تو شرارت باشد، آن را ازخود دور کن، و بی‌انصافی در خیمه های تو ساکن نشود.

15 The truely shalt thou lift vp thy face without spot, and shalt be stable, and shalt not feare.

۱۵ پس یقین روی خود را بی‌عیب برخواهی افراشت، و مستحکم شده، نخواهی ترسید.

16 But thou shalt forget thy miserie, and remember it as waters that are past.

۱۶ زیرا که مشقت خود را فراموش خواهی کرد، و آن را مثل آب رفته به یاد خواهی آورد،

17 Thine age also shall appeare more cleare then the noone day: thou shalt shine and bee as the morning.

۱۷ و روزگار تو از وقت ظهر روشن ترخواهد شد، و اگرچه تاریکی باشد، مثل صبح خواهد گشت.

18 And thou shalt bee bolde, because there is hope: and thou shalt digge pittes, and shalt lye downe safely.

۱۸ و مطمئن خواهی بود چونکه امید داری، و اطراف خود را تجسس نموده، ایمن خواهی خوابید.

19 For when thou takest thy rest, none shall make thee afraide: yea, many shall make sute vnto thee.

۱۹ و خواهی خوابید وترساننده‌ای نخواهد بود، و بسیاری تو راتملق خواهند نمود.

20 But the eyes of the wicked shall faile, and their refuge shall perish, and their hope shalbe sorow of minde.

۲۰ لیکن چشمان شریران کاهیده می‌شود و ملجای ایشان از ایشان نابود می‌گردد و امید ایشان جان کندن ایشان است.»