Job 10
1 My soule is cut off though I liue: I wil leaue my complaint vpon my selfe, and wil speake in the bitternesse of my soule.
| از زندگی بیزارم. پس بگذارید زبان به شکایت گشوده، از تلخی جانم سخن بگویم. |
2 I will say vnto God, Condemne mee not: shew me, wherefore thou contendest with mee.
| ای خدا مرا محکوم نکن؛ فقط به من بگو چه کرده‌ام که با من چنین می‌کنی؟ |
3 Thinkest thou it good to oppresse me, and to cast off the labour of thine handes, and to fauour the counsel of the wicked?
| آیا به نظر تو این درست است که به من ظلم روا داری و انسانی را که خود آفریده‌ای ذلیل سازی و شادی و خوشبختی را نصیب بدکاران بگردانی؟ |
4 Hast thou carnall eyes? or doest thou see as man seeth?
| آیا چشمان تو مانند چشمان انسان است؟ آیا فقط چیزهایی را می‌بینی که مردم می‌بینند؟ |
5 Are thy dayes as mans dayes? or thy yeres, as the time of man,
| آیا عمر تو به درازای عمر انسان است؟ آیا روزهای زندگی‌ات آنقدر کوتاه است |
6 That thou inquirest of mine iniquitie, and searchest out my sinne?
| که باید هر چه زودتر خطاهایم را بجویی، و گناهانم را جستجو کنی؟ |
7 Thou knowest that I can not do wickedly: for none can deliuer me out of thine hand.
| هرچند می‌دانی که تقصیرکار نیستم، و کسی نیست که بتواند مرا از دست تو نجات دهد؟ |
8 Thine handes haue made me, and fashioned mee wholy rounde about, and wilt thou destroy me?
| دستهای تو بود که مرا سرشت و اکنون همان دستهاست که مرا نابود می‌کند. |
9 Remember, I pray thee, that thou hast made me as the clay, and wilt thou bring me into dust againe?
| به یاد آور که مرا از خاک به وجود آوردی؛ آیا به این زودی مرا به خاک برمی‌گردانی؟ |
10 Hast thou not powred me out as milke? and turned me to cruds like cheese?
| به پدرم قدرت بخشیدی تا مرا تولید نماید و گذاشتی در رحم مادرم رشد کنم. |
11 Thou hast clothed me with skin and flesh, and ioyned me together with bones and sinewes.
| پوست و گوشت به من دادی و استخوانها و رگ و پی‌ام را به هم بافتی. |
12 Thou hast giuen me life, and grace: and thy visitation hath preserued my spirit.
| تو بودی که به من حیات بخشیدی و محبتت را نصیب من کردی. زندگی من در دستان تو محفوظ است. |
13 Though thou hast hid these things in thine heart, yet I knowe that it is so with thee.
| با وجود این، انگیزه واقعی تو این بوده که |
14 If I haue sinned, then thou wilt streightly looke vnto me, and wilt not holde mee giltlesse of mine iniquitie.
| مرا تحت نظر داشته باشی تا اگر مرتکب گناهی شدم از بخشیدنم امتناع ورزی. |
15 If I haue done wickedly, wo vnto me: if I haue done righteously, I will not lift vp mine head, being full of confusion, because I see mine affliction.
| وای بر من اگر گناهی مرتکب شوم. اما حتی اگر بی‌گناه باشم نمی‌توانم سرم را بلند کنم چون پر از شرمساری و فلاکت هستم! |
16 But let it increase: hunt thou me as a lyon: returne and shew thy selfe marueilous vpon me.
| حتی اگر سرم را بلند کنم تو مانند شیر مرا شکار می‌کنی و قدرت مهیب خود را علیه من به نمایش می‌گذاری. |
17 Thou renuest thy plagues against me, and thou increasest thy wrath against me: changes and armies of sorowes are against me.
| پیوسته علیه من شاهد می‌آوری؛ هر لحظه بر خشم خود نسبت به من می‌افزایی و نیروهای تازه نفس برای مبارزه با من می‌فرستی. |
18 Wherfore then hast thou brought me out of the wombe? Oh that I had perished, and that none eye had seene me!
| چرا گذاشتی به دنیا بیایم؟ ای کاش قبل از اینکه چشمی مرا می‌دید، جان می‌دادم. |
19 And that I were as I had not bene, but brought from the wombe to the graue!
| انگار هرگز وجود نداشته‌ام و از رحم مادر به گور می‌رفتم. |
20 Are not my dayes fewe? let him cease, and leaue off from me, that I may take a litle comfort,
| آیا نمی‌بینی که دیگر چیزی از عمرم باقی نمانده است؟ پس دیگر تنهایم بگذار. بگذار دمی استراحت کنم. |
21 Before I goe and shall not returne, euen to the land of darkenesse and shadow of death:
| به‌زودی می‌روم و دیگر باز نمی‌گردم. به سرزمینی می‌روم که سرد و تاریک است |
22 Into a land, I say, darke as darknes it selfe, and into the shadow of death, where is none order, but the light is there as darkenesse.
| به سرزمین ظلمت و پریشانی، به جایی که خود نور هم تاریکی است. |
