Job 10

1 My soule is cut off though I liue: I wil leaue my complaint vpon my selfe, and wil speake in the bitternesse of my soule.

“Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

2 I will say vnto God, Condemne mee not: shew me, wherefore thou contendest with mee.

Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

3 Thinkest thou it good to oppresse me, and to cast off the labour of thine handes, and to fauour the counsel of the wicked?

A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

4 Hast thou carnall eyes? or doest thou see as man seeth?

A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

5 Are thy dayes as mans dayes? or thy yeres, as the time of man,

A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

6 That thou inquirest of mine iniquitie, and searchest out my sinne?

sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

7 Thou knowest that I can not do wickedly: for none can deliuer me out of thine hand.

megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

8 Thine handes haue made me, and fashioned mee wholy rounde about, and wilt thou destroy me?

Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

9 Remember, I pray thee, that thou hast made me as the clay, and wilt thou bring me into dust againe?

Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

10 Hast thou not powred me out as milke? and turned me to cruds like cheese?

A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

11 Thou hast clothed me with skin and flesh, and ioyned me together with bones and sinewes.

Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

12 Thou hast giuen me life, and grace: and thy visitation hath preserued my spirit.

Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

13 Though thou hast hid these things in thine heart, yet I knowe that it is so with thee.

por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

14 If I haue sinned, then thou wilt streightly looke vnto me, and wilt not holde mee giltlesse of mine iniquitie.

Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

15 If I haue done wickedly, wo vnto me: if I haue done righteously, I will not lift vp mine head, being full of confusion, because I see mine affliction.

Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

16 But let it increase: hunt thou me as a lyon: returne and shew thy selfe marueilous vpon me.

Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

17 Thou renuest thy plagues against me, and thou increasest thy wrath against me: changes and armies of sorowes are against me.

Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

18 Wherfore then hast thou brought me out of the wombe? Oh that I had perished, and that none eye had seene me!

Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

19 And that I were as I had not bene, but brought from the wombe to the graue!

Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

20 Are not my dayes fewe? let him cease, and leaue off from me, that I may take a litle comfort,

A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

21 Before I goe and shall not returne, euen to the land of darkenesse and shadow of death:

para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

22 Into a land, I say, darke as darknes it selfe, and into the shadow of death, where is none order, but the light is there as darkenesse.

të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.