James 3
1 My brethren, be not many masters, knowing that we shall receiue the greater condemnation.
μη πολλοι διδασκαλοι γινεσθε αδελφοι μου ειδοτες οτι μειζον κριμα ληψομεθα
2 For in many things we sinne all. If any man sinne not in word, he is a perfect man, and able to bridle all the body.
πολλα γαρ πταιομεν απαντες ει τις εν λογω ου πταιει ουτος τελειος ανηρ δυνατος χαλιναγωγησαι και ολον το σωμα
3 Beholde, we put bittes into the horses mouthes, that they should obey vs, and we turne about all their bodie.
ιδου των ιππων τους χαλινους εις τα στοματα βαλλομεν προς το πειθεσθαι αυτους ημιν και ολον το σωμα αυτων μεταγομεν
4 Behold also the shippes, which though they be so great, and are driuen of fierce windes, yet are they turned about with a very small rudder, whither soeuer the gouernour listeth.
ιδου και τα πλοια τηλικαυτα οντα και υπο σκληρων ανεμων ελαυνομενα μεταγεται υπο ελαχιστου πηδαλιου οπου αν η ορμη του ευθυνοντος βουληται
5 Euen so the tongue is a litle member, and boasteth of great things: beholde, howe great a thing a litle fire kindleth.
ουτως και η γλωσσα μικρον μελος εστιν και μεγαλαυχει ιδου ολιγον πυρ ηλικην υλην αναπτει
6 And the tongue is fire, yea, a worlde of wickednesse: so is the tongue set among our members, that it defileth the whole body, and setteth on fire the course of nature, and it is set on fire of hell. (Geenna g1067)
και η γλωσσα πυρ ο κοσμος της αδικιας ουτως η γλωσσα καθισταται εν τοις μελεσιν ημων η σπιλουσα ολον το σωμα και φλογιζουσα τον τροχον της γενεσεως και φλογιζομενη υπο της γεεννης (Geenna g1067)
7 For the whole nature of beasts, and of birds, and of creeping things, and things of the sea is tamed, and hath bene tamed of the nature of man.
πασα γαρ φυσις θηριων τε και πετεινων ερπετων τε και εναλιων δαμαζεται και δεδαμασται τη φυσει τη ανθρωπινη
8 But the tongue can no man tame. It is an vnruly euill, full of deadly poyson.
την δε γλωσσαν ουδεις δυναται ανθρωπων δαμασαι ακατασχετον κακον μεστη ιου θανατηφορου
9 Therewith blesse we God euen the Father, and therewith curse we men, which are made after the similitude of God.
εν αυτη ευλογουμεν τον θεον και πατερα και εν αυτη καταρωμεθα τους ανθρωπους τους καθ ομοιωσιν θεου γεγονοτας
10 Out of one mouth proceedeth blessing and cursing: my brethren, these things ought not so to be.
εκ του αυτου στοματος εξερχεται ευλογια και καταρα ου χρη αδελφοι μου ταυτα ουτως γινεσθαι
11 Doeth a fountaine send forth at one place sweete water and bitter?
μητι η πηγη εκ της αυτης οπης βρυει το γλυκυ και το πικρον
12 Can ye figge tree, my brethren, bring forth oliues, either a vine figges? so can no fountaine make both salt water and sweete.
μη δυναται αδελφοι μου συκη ελαιας ποιησαι η αμπελος συκα ουτως ουδεμια πηγη αλυκον και γλυκυ ποιησαι υδωρ
13 Who is a wise man and endued with knowledge among you? let him shew by good conuersation his workes in meekenesse of wisdome.
τις σοφος και επιστημων εν υμιν δειξατω εκ της καλης αναστροφης τα εργα αυτου εν πραυτητι σοφιας
14 But if ye haue bitter enuying and strife in your hearts, reioyce not, neither be liars against the trueth.
ει δε ζηλον πικρον εχετε και εριθειαν εν τη καρδια υμων μη κατακαυχασθε και ψευδεσθε κατα της αληθειας
15 This wisedome descendeth not from aboue, but is earthly, sensuall, and deuilish.
ουκ εστιν αυτη η σοφια ανωθεν κατερχομενη αλλ επιγειος ψυχικη δαιμονιωδης
16 For where enuying and strife is, there is sedition, and all maner of euill workes.
οπου γαρ ζηλος και εριθεια εκει ακαταστασια και παν φαυλον πραγμα
17 But the wisedome that is from aboue, is first pure, then peaceable, gentle, easie to be intreated, full of mercie and good fruites, without iudging, and without hipocrisie.
η δε ανωθεν σοφια πρωτον μεν αγνη εστιν επειτα ειρηνικη επιεικης ευπειθης μεστη ελεους και καρπων αγαθων αδιακριτος και ανυποκριτος
18 And the fruite of righteousnesse is sowen in peace, of them that make peace.
καρπος δε της δικαιοσυνης εν ειρηνη σπειρεται τοις ποιουσιν ειρηνην
