Job 9
1 Job replied,
Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
2 “Yes, I know all that! But how can anyone be right before God?
“Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?
3 If you wanted to argue with God, God could ask a thousand questions that no-one could answer.
Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.
4 God is so wise and so powerful that no-one could challenge him and win.
Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?
5 God moves the mountains suddenly; he overturns them in his anger.
Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.
6 He shakes the earth, making its foundations quake.
Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.
7 He is the one who can command the sun not to rise and the stars not to shine.
Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.
8 He alone is the one who stretches out the heavens and walks on the waves of the sea.
I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.
9 He made the constellations of the Bear, Orion, the Pleiades, and the stars of the southern sky.
Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.
10 He is the one who does incredible things that are beyond our understanding, marvelous things that are uncountable.
Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.
11 But when he passes by me, I don't see him; when he moves on, he is invisible to me.
Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.
12 If he takes away, who can prevent him? Who is going to ask him, ‘What are you doing?’
Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.
13 God does not restrain his anger; he crushes Rahab's helpers underfoot.
Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.
14 So how much less could I answer God, or choose my words to argue with him!
Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?
15 Even though I'm right, I can't answer him. I must plead for mercy from my judge.
Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.
16 Even if I called him to come and he responded, I don't believe he would listen to me.
Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,
17 He pounds me with the winds of a storm; he wounds me time and again, without giving a reason.
ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.
18 He doesn't give me a chance even to catch my breath; instead he fills my life with bitter suffering.
Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.
19 If it's a question of strength, then God is the strongest. If it's a question of justice, then who will set a time for my case?
Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?
20 Even though I am right, my own mouth would condemn me; even though I am innocent, he would prove me wrong.
Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.
21 I am innocent! I don't care what happens to me. I hate my life!
Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.
22 That's why I say, ‘It makes no difference to God. He destroys both the innocent and the wicked.’
Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.
23 When disaster strikes suddenly he mocks the despair of the innocent.
Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.
24 The earth has been handed over to the wicked; he blinds the eyes of the judges—if it's not him who does this, then who is it?
Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?
25 The days of my life race by like a runner, rushing past without me seeing any happiness.
Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.
26 They pass by like fast sailing ships, like an eagle swooping down on its prey.
Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.
27 If I said to myself, ‘I will forget my complaints; I will stop crying and be happy,’
Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,
28 I would still be terrified at all my suffering because you, God, will not say I'm innocent.
më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.
29 Since I'm condemned, what's the point in arguing?
Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?
30 Even if I wash myself with pure mountain water and clean my hands with soap,
Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,
31 you would toss me into a slime pit so that even my own clothes would hate me!
ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.
32 For God is not a mortal being like me, I can't defend myself or take him to court.
Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.
33 If only there was an arbitrator who could bring us both together!
Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.
34 I wish God would stop beating me with his rod and terrifying me!
Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.
35 Then I could speak up without being afraid—but since I am, I can't!”
Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.
