< Job 30 >

1 But now people much younger than me laugh at me; people whose fathers I would not put to work with my sheepdogs.
Laakiinse haatan waxaa igu majaajilooda kuwa iga da' yar Oo aan aabbayaashood quudhsan jiray inay xataa la fadhiistaan eeyaha adhigayga.
2 They are too weak to be any use to me; they're all worn-out.
Nimanka xooggoodu dhammaaday Itaalka gacmahoodu muxuu ii tarayaa?
3 Thin through hunger and want, they try to eat the dry ground in the dark, desolate wilderness.
Waxay la weydoobeen baahi iyo abaar, Oo waxay u cararaan dhul engegan, kaasoo ah lamadegaan gudcur iyo cidlo ah.
4 There they pick desert herbs and the leaves of bushes, and eat the roots of broom trees.
Waxay gurtaan geed cusbeed oo kaynta ku yaal, Oo cuntadooduna waxa weeye geed rotem la yidhaahdo xididdadiisa.
5 They were driven out of the community.
Iyaga dadka waa laga dhex eryaa, Oo waxaa looga daba qayliyaa sida tuug looga daba qayliyo oo kale.
6 People shouted after them as if they were thieves. They have to live in dangerous ravines, in caves and among the rocks.
Waa inay ku hoydaan haadaamaha dooxooyinka, Iyo boholaha dhulka iyo dhagaxyada dhexdooda.
7 They shout out like animals among the bushes; they huddle together in the weeds for shelter.
Waxay ka qayliyaan kaynta dhexdeeda, Oo waxay dhammaantood ku soo ururaan maraboob hoosteed.
8 They are foolish, nameless people that have been driven from the land.
Iyagu waa nacasyo iyo ceebaalowyo carruurtood, Oo dhulka waxaa lagaga saaray karbaash.
9 Yet now they mock me in their songs; I have become a joke to them!
Oo haatan gabay cay ah baan u noqday, Oo halqabsi baan u ahay.
10 They despise and shun me; they don't hesitate to spit in my face.
Way i karahsadaan, oo meel fog bay iga istaagaan, Oo inay candhuufo wejiga iiga tufaanna iskama ay qabtaan.
11 God has made my bowstring loose and humbled me.
Ilaah baa xadhiggaygii debciyey, wuuna i dhibay, Oo taas aawadeed iyagu hortayda iskuma celiyaan.
12 The rabble rise up against me, they send me running; like a city under siege they devise ways to destroy me.
Xagga midigtayda waxaa ka kaca ciyaalasuuq, Oo cagtaydana way iska riixaan, Oo waxay igu hor tuuraan jidadkoodii halligaadda.
13 They cut off my way of escape; they bring about my downfall and do this without anyone's help.
Jidadkayga way halleeyaan, Oo waxay soo deddejiyaan masiibadayda; Oo mid caawiyaana ma jiro.
14 They come in through a wide breach; they rush in as the wall comes tumbling down.
Jabniin ballaadhan ayay ka soo dusaan, Oo burburka dhexdiisa ayay igaga soo dhacaan.
15 Terrors overcome me; my honor is blown away by the wind; my salvation vanishes like a cloud.
Waxaa igu soo jeesta cabsi weyn, Oo sharaftayda waxaa loo kaxeeyaa sida dabayshu wax u kaxayso oo kale. Barwaaqadaydiina waxay u dhammaatay sidii daruur oo kale.
16 And now my life is ebbing away; every day despair grips me.
Haddaba naftaydaa igu dhex daadatay, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
17 At night my bones are in agony; the pain gnaws at me and never stops.
Habeenkii lafahaygaa i muda, Oo xanuunka i cunayaana ima daayo innaba.
18 God grabs me roughly by my clothes; he pulls me by the collar of my shirt.
Xoogga weyn oo cudurkayga daraaddiis ayaa dharkaygii ku xumaaday, Oo wuxuu iigu cidhiidhisan yahay sidii jubbaddayda qoorteeda.
19 He has thrown me in the mud; he has humbled me like dust and ashes.
Isagu wuxuu igu tuuray dhoobada dhexdeeda, Oo waxaan noqday sidii boodh iyo dambas oo kale.
20 God, I cry to you but you don't answer; I stand before you, but you don't even notice me.
Anigu waan kuu qayshadaa, adiguse iima aad jawaabtid, Waan ku soo hor istaagaa, adiguse ima aad aragtid.
21 You have turned cruel to me; you use your power to make me suffer.
Calooladeeg baad igula soo jeesatay, Oo gacantaada itaalkeeda ayaad igu silcisaa.
22 You pick me up and blow me along in the wind; tossing me about in the whirlwind.
Kor baad iigu qaaddaa dabaysha, Oo waxaad i fuushisaa dusheeda, Oo haddana waxaad igu baabbi'isaa duufaanka.
23 I know you're taking me to my death, to the place where all the living go.
Waayo, waan ogahay inaad ii kaxaynaysid dhimasho, Iyo guriga inta nool oo dhammu ku wada kulmayaan.
24 Who would want to kick a man when he is down, when they cry for help in their time of trouble?
Laakiinse ninkii hoos u dhacaya sow gacantiisa sooma fidiyo? Markuu halligmayose sow ma qayshado?
25 Didn't I weep for those having hard times? Didn't I grieve at what the poor suffered?
Oo ninka dhibaataysan anigu sow uma ooyi jirin? Naftayduse sow masaakiinta uma murugoon jirin?
26 But when I looked for good, only evil came, and when I waited for the light, all that came was darkness.
Laakiinse markaan wanaagga filanayo waxaa ii iman jiray xumaanta, Oo markaan nuurka sugana waxaa ii iman jiray gudcurka.
27 Inside I am in turmoil, it never stops; I face days of despair.
Qalbigaygu welwel buu la kacsan yahay, mana nasto, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
28 I am so depressed; seeing the sun doesn't help. I stand up in the assembly and cry for help.
Anigoo barooranaya ayaan qorraxda la'aanteed socdaa, Waxaan ka dhex istaagaa shirka, oo caawimaad waan u qayshadaa.
29 I am like a brother to the jackals, a companion to owls.
Waxaan noqday walaalka dawacooyinka, Iyo saaxiibka gorayada.
30 My skin turns black on me; and my bones burn within me.
Dubkaygu intuu gubto ayuu iska diirmaa, Oo lafahayguna kulayl bay ku gubtaan.
31 My lyre only plays sad songs, and my pipe is the voice of those who weep.
Sidaas daraaddeed kataaradaydii waxay u rogmatay baroorasho, Oo biibiilahaygiina wuxuu u rogmaday kuwa ooya codkooda.

< Job 30 >