Job 14
1 Life is short and full of trouble,
Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;
2 like a flower that blooms and withers, like a passing shadow that soon disappears.
Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.
3 Do you even notice me, God, and why do you have to drag me to court?
A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.
4 Who can bring something clean of what is unclean? No one.
Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.
5 You have determined how long we shall live—the number of months, a time limit on our lives.
Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.
6 So leave us alone and give us some peace—so like a laborer we could enjoy a few hours of rest at the end of the day.
Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.
7 Even a tree that's cut down has the hope of sprouting again, of sending up shoots and continuing to live.
[Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.
8 Even though its roots grow old in the earth, and its stump dies in the ground,
Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;
9 just a trickle of water will make it bud and grow branches like a young plant.
[To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.
10 But human beings die, their strength dwindles away; they perish, and where are they then?
Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?
11 Like water evaporating from a lake and a river that dries up and disappears,
Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;
12 so human beings lie down and don't get up again. Until the heavens cease to exist they will not awake from their sleep.
Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.
13 I wish you would hide me in Sheol; conceal me there until your anger is gone. Set a definite time for me there, and remember me! (Sheol h7585)
Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)
14 Will the dead live again? Then I would have hope through all my time of trouble until my release comes.
Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.
15 You would call and I would answer you; you would long for me, the being that you made.
Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.
16 Then you would look after me and wouldn't be watching me to see if I sinned.
Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?
17 My sins would be sealed up in a bag and you would cover my guilt.
Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.
18 But just as the mountains crumble and fall, and the rocks tumble down;
Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.
19 as water wears away the stones, as floods wash away the soil, so you destroy the hope people have.
Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.
20 You continually overpower them and they pass away; you distort their faces in death and send them away.
Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.
21 Their children may become important or fall from their positions, but they don't know or see any of this.
Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.
22 As people die they only know their own pain and are sad for themselves.”
Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.
