Acts 7
1 “Are these allegations true?” the high priest asked.
તતઃ પરં મહાયાજકઃ પૃષ્ટવાન્, એષા કથાં કિં સત્યા?
2 “Brothers and fathers, listen to me!” Stephen replied. “God in his glory appeared to our father Abraham when he was living in Mesopotamia, before he moved to Haran.
તતઃ સ પ્રત્યવદત્, હે પિતરો હે ભ્રાતરઃ સર્વ્વે લાકા મનાંસિ નિધદ્ધ્વં| અસ્માકં પૂર્વ્વપુરુષ ઇબ્રાહીમ્ હારણ્નગરે વાસકરણાત્ પૂર્વ્વં યદા અરામ્-નહરયિમદેશે આસીત્ તદા તેજોમય ઈશ્વરો દર્શનં દત્વા
3 God told him, ‘Leave your country and your relatives, and go to the country that I'm going to show you.’
તમવદત્ ત્વં સ્વદેશજ્ઞાતિમિત્રાણિ પરિત્યજ્ય યં દેશમહં દર્શયિષ્યામિ તં દેશં વ્રજ|
4 So he left the country of the Chaldeans and lived in Haran. After his father's death, God sent him here to this country where you now live.
અતઃ સ કસ્દીયદેશં વિહાય હારણ્નગરે ન્યવસત્, તદનન્તરં તસ્ય પિતરિ મૃતે યત્ર દેશે યૂયં નિવસથ સ એનં દેશમાગચ્છત્|
5 God didn't give Abraham an inheritance here, not even one square foot. But God did promise Abraham that he would give him and his descendants possession of the land, even though he had no children.
કિન્ત્વીશ્વરસ્તસ્મૈ કમપ્યધિકારમ્ અર્થાદ્ એકપદપરિમિતાં ભૂમિમપિ નાદદાત્; તદા તસ્ય કોપિ સન્તાનો નાસીત્ તથાપિ સન્તાનૈઃ સાર્દ્ધમ્ એતસ્ય દેશસ્યાધિકારી ત્વં ભવિષ્યસીતિ તમ્પ્રત્યઙ્ગીકૃતવાન્|
6 God also told him that his descendants would live in a foreign country, and that they would be enslaved there, and would be mistreated for four hundred years.
ઈશ્વર ઇત્થમ્ અપરમપિ કથિતવાન્ તવ સન્તાનાઃ પરદેશે નિવત્સ્યન્તિ તતસ્તદ્દેશીયલોકાશ્ચતુઃશતવત્સરાન્ યાવત્ તાન્ દાસત્વે સ્થાપયિત્વા તાન્ પ્રતિ કુવ્યવહારં કરિષ્યન્તિ|
7 God said, ‘I will punish the nation that enslaves them. Eventually they will leave and come here to worship me.’
અપરમ્ ઈશ્વર એનાં કથામપિ કથિતવાન્, યે લોકાસ્તાન્ દાસત્વે સ્થાપયિષ્યન્તિ તાલ્લોકાન્ અહં દણ્ડયિષ્યામિ, તતઃ પરં તે બહિર્ગતાઃ સન્તો મામ્ અત્ર સ્થાને સેવિષ્યન્તે|
8 God also gave Abraham the agreement regarding circumcision, and so when Isaac was born, Abraham circumcised him on the eighth day. Isaac was the father of Jacob, and Jacob the father of the twelve patriarchs.
પશ્ચાત્ સ તસ્મૈ ત્વક્છેદસ્ય નિયમં દત્તવાન્, અત ઇસ્હાકનામ્નિ ઇબ્રાહીમ એકપુત્રે જાતે, અષ્ટમદિને તસ્ય ત્વક્છેદમ્ અકરોત્| તસ્ય ઇસ્હાકઃ પુત્રો યાકૂબ્, તતસ્તસ્ય યાકૂબોઽસ્માકં દ્વાદશ પૂર્વ્વપુરુષા અજાયન્ત|
9 The patriarchs, who were jealous of Joseph, sold him into slavery in Egypt. But God was with him,
તે પૂર્વ્વપુરુષા ઈર્ષ્યયા પરિપૂર્ણા મિસરદેશં પ્રેષયિતું યૂષફં વ્યક્રીણન્|
10 and rescued him from all his troubles. He gave him wisdom and helped him gain the favor of Pharaoh, king of Egypt, who made him governor over Egypt and the royal household.
કિન્ત્વીશ્વરસ્તસ્ય સહાયો ભૂત્વા સર્વ્વસ્યા દુર્ગતે રક્ષિત્વા તસ્મૈ બુદ્ધિં દત્ત્વા મિસરદેશસ્ય રાજ્ઞઃ ફિરૌણઃ પ્રિયપાત્રં કૃતવાન્ તતો રાજા મિસરદેશસ્ય સ્વીયસર્વ્વપરિવારસ્ય ચ શાસનપદં તસ્મૈ દત્તવાન્|
11 Now a famine occurred throughout Egypt and Canaan. It caused terrible misery, and our forefathers had no food.
તસ્મિન્ સમયે મિસર-કિનાનદેશયો ર્દુર્ભિક્ષહેતોરતિક્લિષ્ટત્વાત્ નઃ પૂર્વ્વપુરુષા ભક્ષ્યદ્રવ્યં નાલભન્ત|
12 When Jacob heard there was grain in Egypt he sent our forefathers down on their first visit.
કિન્તુ મિસરદેશે શસ્યાનિ સન્તિ, યાકૂબ્ ઇમાં વાર્ત્તાં શ્રુત્વા પ્રથમમ્ અસ્માકં પૂર્વ્વપુરુષાન્ મિસરં પ્રેષિતવાન્|
13 During their second visit, Joseph revealed to his brothers who he was, and Pharaoh discovered Joseph's family background.
તતો દ્વિતીયવારગમને યૂષફ્ સ્વભ્રાતૃભિઃ પરિચિતોઽભવત્; યૂષફો ભ્રાતરઃ ફિરૌણ્ રાજેન પરિચિતા અભવન્|
14 Joseph sent for his father and all his relatives—seventy-five in total.
અનન્તરં યૂષફ્ ભ્રાતૃગણં પ્રેષ્ય નિજપિતરં યાકૂબં નિજાન્ પઞ્ચાધિકસપ્તતિસંખ્યકાન્ જ્ઞાતિજનાંશ્ચ સમાહૂતવાન્|
15 Jacob traveled to Egypt, and died there—as did our forefathers.
તસ્માદ્ યાકૂબ્ મિસરદેશં ગત્વા સ્વયમ્ અસ્માકં પૂર્વ્વપુરુષાશ્ચ તસ્મિન્ સ્થાનેઽમ્રિયન્ત|
16 Their bodies were brought back to Shechem and placed in the tomb that Abraham had bought with silver from the sons of Hamor in Shechem.
તતસ્તે શિખિમં નીતા યત્ શ્મશાનમ્ ઇબ્રાહીમ્ મુદ્રાદત્વા શિખિમઃ પિતુ ર્હમોરઃ પુત્રેભ્યઃ ક્રીતવાન્ તત્શ્મશાને સ્થાપયાઞ્ચક્રિરે|
17 As the time approached regarding the promise that God had made to Abraham, the number of our people in Egypt increased.
તતઃ પરમ્ ઈશ્વર ઇબ્રાહીમઃ સન્નિધૌ શપથં કૃત્વા યાં પ્રતિજ્ઞાં કૃતવાન્ તસ્યાઃ પ્રતિજ્ઞાયાઃ ફલનસમયે નિકટે સતિ ઇસ્રાયેલ્લોકા સિમરદેશે વર્દ્ધમાના બહુસંખ્યા અભવન્|
18 A new king came to the throne in Egypt who knew nothing about Joseph.
શેષે યૂષફં યો ન પરિચિનોતિ તાદૃશ એકો નરપતિરુપસ્થાય
19 He took advantage of our people and treated our ancestors badly, forcing them to abandon their babies so they would die.
અસ્માકં જ્ઞાતિભિઃ સાર્દ્ધં ધૂર્ત્તતાં વિધાય પૂર્વ્વપુરુષાન્ પ્રતિ કુવ્યવહરણપૂર્વ્વકં તેષાં વંશનાશનાય તેષાં નવજાતાન્ શિશૂન્ બહિ ર્નિરક્ષેપયત્|
20 It was at this time that Moses was born. He was a handsome child, and for three months he was looked after in his father's home.
એતસ્મિન્ સમયે મૂસા જજ્ઞે, સ તુ પરમસુન્દરોઽભવત્ તથા પિતૃગૃહે માસત્રયપર્ય્યન્તં પાલિતોઽભવત્|
21 When he had to be abandoned, Pharaoh's daughter rescued him and took care of him as her own son.
કિન્તુ તસ્મિન્ બહિર્નિક્ષિપ્તે સતિ ફિરૌણરાજસ્ય કન્યા તમ્ ઉત્તોલ્ય નીત્વા દત્તકપુત્રં કૃત્વા પાલિતવતી|
22 Moses received instruction in all areas of Egyptian knowledge, and he became a powerful speaker and leader.
તસ્માત્ સ મૂસા મિસરદેશીયાયાઃ સર્વ્વવિદ્યાયાઃ પારદૃષ્વા સન્ વાક્યે ક્રિયાયાઞ્ચ શક્તિમાન્ અભવત્|
23 However, when he was forty years old, he decided to visit his relatives, the Israelites.
સ સમ્પૂર્ણચત્વારિંશદ્વત્સરવયસ્કો ભૂત્વા ઇસ્રાયેલીયવંશનિજભ્રાતૃન્ સાક્ષાત્ કર્તું મતિં ચક્રે|
24 He saw one of them being mistreated, so he intervened to defend him. On behalf of the man he took revenge and killed the Egyptian.
તેષાં જનમેકં હિંસિતં દૃષ્ટ્વા તસ્ય સપક્ષઃ સન્ હિંસિતજનમ્ ઉપકૃત્ય મિસરીયજનં જઘાન|
25 Moses thought his fellow Israelites would see that God was rescuing them through him, but they didn't.
તસ્ય હસ્તેનેશ્વરસ્તાન્ ઉદ્ધરિષ્યતિ તસ્ય ભ્રાતૃગણ ઇતિ જ્ઞાસ્યતિ સ ઇત્યનુમાનં ચકાર, કિન્તુ તે ન બુબુધિરે|
26 The next day when he arrived, two Israelites were fighting one another. He tried to reconcile them and stop the fight. ‘Men! You are brothers!’ he told them. ‘Why are you attacking each other?’
તત્પરે ઽહનિ તેષામ્ ઉભયો ર્જનયો ર્વાક્કલહ ઉપસ્થિતે સતિ મૂસાઃ સમીપં ગત્વા તયો ર્મેલનં કર્ત્તું મતિં કૃત્વા કથયામાસ, હે મહાશયૌ યુવાં ભ્રાતરૌ પરસ્પરમ્ અન્યાયં કુતઃ કુરુથઃ?
27 But the man who had started the fight pushed Moses away. ‘Who put you in charge over us? Are you our judge now?’ he asked.
તતઃ સમીપવાસિનં પ્રતિ યો જનોઽન્યાયં ચકાર સ તં દૂરીકૃત્ય કથયામાસ, અસ્માકમુપરિ શાસ્તૃત્વવિચારયિતૃત્વપદયોઃ કસ્ત્વાં નિયુક્તવાન્?
28 ‘Are you going to kill me like you killed the Egyptian yesterday?’
હ્યો યથા મિસરીયં હતવાન્ તથા કિં મામપિ હનિષ્યસિ?
29 When he heard this, Moses ran away. He went and lived in exile in the land of Midian, where two sons were born to him.
તદા મૂસા એતાદૃશીં કથાં શ્રુત્વા પલાયનં ચક્રે, તતો મિદિયનદેશં ગત્વા પ્રવાસી સન્ તસ્થૌ, તતસ્તત્ર દ્વૌ પુત્રૌ જજ્ઞાતે|
30 Forty years later, in the desert of Mount Sinai, an angel appeared to him in the flames of a burning bush.
અનન્તરં ચત્વારિંશદ્વત્સરેષુ ગતેષુ સીનયપર્વ્વતસ્ય પ્રાન્તરે પ્રજ્વલિતસ્તમ્બસ્ય વહ્નિશિખાયાં પરમેશ્વરદૂતસ્તસ્મૈ દર્શનં દદૌ|
31 When Moses saw this, he was amazed at the sight, and went over to take a closer look. The voice of the Lord spoke to him:
મૂસાસ્તસ્મિન્ દર્શને વિસ્મયં મત્વા વિશેષં જ્ઞાતું નિકટં ગચ્છતિ,
32 ‘I am the God of your fathers, the God of Abraham and Isaac and Jacob.’ Moses shook with fear and didn't dare look up.
એતસ્મિન્ સમયે, અહં તવ પૂર્વ્વપુરુષાણામ્ ઈશ્વરોઽર્થાદ્ ઇબ્રાહીમ ઈશ્વર ઇસ્હાક ઈશ્વરો યાકૂબ ઈશ્વરશ્ચ, મૂસામુદ્દિશ્ય પરમેશ્વરસ્યૈતાદૃશી વિહાયસીયા વાણી બભૂવ, તતઃ સ કમ્પાન્વિતઃ સન્ પુન ર્નિરીક્ષિતું પ્રગલ્ભો ન બભૂવ|
33 The Lord told him, ‘Take off your sandals, because where you are standing is holy ground.
પરમેશ્વરસ્તં જગાદ, તવ પાદયોઃ પાદુકે મોચય યત્ર તિષ્ઠસિ સા પવિત્રભૂમિઃ|
34 I have closely observed the suffering of my people in Egypt, and I have heard their groans. I have come down to rescue them. Now come over here, for I'm sending you to Egypt.’
અહં મિસરદેશસ્થાનાં નિજલોકાનાં દુર્દ્દશાં નિતાન્તમ્ અપશ્યં, તેષાં કાતર્ય્યોક્તિઞ્ચ શ્રુતવાન્ તસ્માત્ તાન્ ઉદ્ધર્ત્તુમ્ અવરુહ્યાગમમ્; ઇદાનીમ્ આગચ્છ મિસરદેશં ત્વાં પ્રેષયામિ|
35 This was the same Moses that the people had rejected when they said, ‘Who made you a ruler and judge over us?’ God sent him to be both a ruler and a liberator, by means of the angel who appeared to him in the bush.
કસ્ત્વાં શાસ્તૃત્વવિચારયિતૃત્વપદયો ર્નિયુક્તવાન્, ઇતિ વાક્યમુક્ત્વા તૈ ર્યો મૂસા અવજ્ઞાતસ્તમેવ ઈશ્વરઃ સ્તમ્બમધ્યે દર્શનદાત્રા તેન દૂતેન શાસ્તારં મુક્તિદાતારઞ્ચ કૃત્વા પ્રેષયામાસ|
36 Moses led them out after performing miraculous signs in Egypt, and in the Red Sea, and continued to do so in the desert for forty years.
સ ચ મિસરદેશે સૂફ્નામ્નિ સમુદ્રે ચ પશ્ચાત્ ચત્વારિંશદ્વત્સરાન્ યાવત્ મહાપ્રાન્તરે નાનાપ્રકારાણ્યદ્ભુતાનિ કર્મ્માણિ લક્ષણાનિ ચ દર્શયિત્વા તાન્ બહિઃ કૃત્વા સમાનિનાય|
37 This is the same Moses who promised the Israelites, ‘God will send you a prophet like me from among your people.’
પ્રભુઃ પરમેશ્વરો યુષ્માકં ભ્રાતૃગણસ્ય મધ્યે માદૃશમ્ એકં ભવિષ્યદ્વક્તારમ્ ઉત્પાદયિષ્યતિ તસ્ય કથાયાં યૂયં મનો નિધાસ્યથ, યો જન ઇસ્રાયેલઃ સન્તાનેભ્ય એનાં કથાં કથયામાસ સ એષ મૂસાઃ|
38 Moses was with God's assembled people in the desert when the angel spoke to him at Mount Sinai, and there with our forefathers he received God's living word to give to us.
મહાપ્રાન્તરસ્થમણ્ડલીમધ્યેઽપિ સ એવ સીનયપર્વ્વતોપરિ તેન સાર્દ્ધં સંલાપિનો દૂતસ્ય ચાસ્મત્પિતૃગણસ્ય મધ્યસ્થઃ સન્ અસ્મભ્યં દાતવ્યનિ જીવનદાયકાનિ વાક્યાનિ લેભે|
39 He was the one our fathers wouldn't listen to. They rejected him and decided to return to Egypt.
અસ્માકં પૂર્વ્વપુરુષાસ્તમ્ અમાન્યં કત્વા સ્વેભ્યો દૂરીકૃત્ય મિસરદેશં પરાવૃત્ય ગન્તું મનોભિરભિલષ્ય હારોણં જગદુઃ,
40 They told Aaron, ‘Make gods for us to lead us, because we don't know what's happened to this Moses who led us out of the land of Egypt.’
અસ્માકમ્ અગ્રેઽગ્રે ગન્તુમ્ અસ્મદર્થં દેવગણં નિર્મ્માહિ યતો યો મૂસા અસ્માન્ મિસરદેશાદ્ બહિઃ કૃત્વાનીતવાન્ તસ્ય કિં જાતં તદસ્માભિ ર્ન જ્ઞાયતે|
41 Then they made an idol in the shape of a calf, sacrificed to it, and celebrated what they themselves had made!
તસ્મિન્ સમયે તે ગોવત્સાકૃતિં પ્રતિમાં નિર્મ્માય તામુદ્દિશ્ય નૈવેદ્યમુત્મૃજ્ય સ્વહસ્તકૃતવસ્તુના આનન્દિતવન્તઃ|
42 So God gave up on them. He left them to their worship of the stars in the sky. This is what the prophets wrote, ‘Were you giving offerings or making sacrifices to me during the forty years in the desert, you Israelites?
તસ્માદ્ ઈશ્વરસ્તેષાં પ્રતિ વિમુખઃ સન્ આકાશસ્થં જ્યોતિર્ગણં પૂજયિતું તેભ્યોઽનુમતિં દદૌ, યાદૃશં ભવિષ્યદ્વાદિનાં ગ્રન્થેષુ લિખિતમાસ્તે, યથા, ઇસ્રાયેલીયવંશા રે ચત્વારિંશત્સમાન્ પુરા| મહતિ પ્રાન્તરે સંસ્થા યૂયન્તુ યાનિ ચ| બલિહોમાદિકર્મ્માણિ કૃતવન્તસ્તુ તાનિ કિં| માં સમુદ્દિશ્ય યુષ્માભિઃ પ્રકૃતાનીતિ નૈવ ચ|
43 No, you carried the Tabernacle of the god Moloch and the image of the god Rephan's star, images that you made so you could worship them. So I will banish you in exile beyond Babylon.’
કિન્તુ વો મોલકાખ્યસ્ય દેવસ્ય દૂષ્યમેવ ચ| યુષ્માકં રિમ્ફનાખ્યાયા દેવતાયાશ્ચ તારકા| એતયોરુભયો ર્મૂર્તી યુષ્માભિઃ પરિપૂજિતે| અતો યુષ્માંસ્તુ બાબેલઃ પારં નેષ્યામિ નિશ્ચિતં|
44 Our ancestors had the Tabernacle of Testimony in the desert. God had told Moses how he should make it following the blueprint he had seen.
અપરઞ્ચ યન્નિદર્શનમ્ અપશ્યસ્તદનુસારેણ દૂષ્યં નિર્મ્માહિ યસ્મિન્ ઈશ્વરો મૂસામ્ એતદ્વાક્યં બભાષે તત્ તસ્ય નિરૂપિતં સાક્ષ્યસ્વરૂપં દૂષ્યમ્ અસ્માકં પૂર્વ્વપુરુષૈઃ સહ પ્રાન્તરે તસ્થૌ|
45 Later on, our forefathers carried it with them when they went in with Joshua to occupy the land taken from the nations the Lord drove out before them. It stayed there until the time of David.
પશ્ચાત્ યિહોશૂયેન સહિતૈસ્તેષાં વંશજાતૈરસ્મત્પૂર્વ્વપુરુષૈઃ સ્વેષાં સમ્મુખાદ્ ઈશ્વરેણ દૂરીકૃતાનામ્ અન્યદેશીયાનાં દેશાધિકૃતિકાલે સમાનીતં તદ્ દૂષ્યં દાયૂદોધિકારં યાવત્ તત્ર સ્થાન આસીત્|
46 David found favor with God and asked to make a more permanent home for the God of Jacob.
સ દાયૂદ્ પરમેશ્વરસ્યાનુગ્રહં પ્રાપ્ય યાકૂબ્ ઈશ્વરાર્થમ્ એકં દૂષ્યં નિર્મ્માતું વવાઞ્છ;
47 But it was Solomon who built a Temple for him.
કિન્તુ સુલેમાન્ તદર્થં મન્દિરમ્ એકં નિર્મ્મિતવાન્|
48 Of course the Almighty doesn't live in temples we make. As the prophet said,
તથાપિ યઃ સર્વ્વોપરિસ્થઃ સ કસ્મિંશ્ચિદ્ હસ્તકૃતે મન્દિરે નિવસતીતિ નહિ, ભવિષ્યદ્વાદી કથામેતાં કથયતિ, યથા,
49 ‘Heaven is my throne, and the earth the place I put my feet. What kind of dwelling could you build for me?’ the Lord asks. ‘What bed could you make for me to rest in?
પરેશો વદતિ સ્વર્ગો રાજસિંહાસનં મમ| મદીયં પાદપીઠઞ્ચ પૃથિવી ભવતિ ધ્રુવં| તર્હિ યૂયં કૃતે મે કિં પ્રનિર્મ્માસ્યથ મન્દિરં| વિશ્રામાય મદીયં વા સ્થાનં કિં વિદ્યતે ત્વિહ|
50 Didn't I make everything?’
સર્વ્વાણ્યેતાનિ વસ્તૂનિ કિં મે હસ્તકૃતાનિ ન||
51 You arrogant, hard-hearted people! You never listen! You always fight against the Holy Spirit! You act just like your fathers did!
હે અનાજ્ઞાગ્રાહકા અન્તઃકરણે શ્રવણે ચાપવિત્રલોકાઃ યૂયમ્ અનવરતં પવિત્રસ્યાત્મનઃ પ્રાતિકૂલ્યમ્ આચરથ, યુષ્માકં પૂર્વ્વપુરુષા યાદૃશા યૂયમપિ તાદૃશાઃ|
52 Was there ever a prophet your fathers didn't persecute? They killed those who prophesied about the coming of the one who is truly good and right. He is the one you betrayed and murdered—
યુષ્માકં પૂર્વ્વપુરુષાઃ કં ભવિષ્યદ્વાદિનં નાતાડયન્? યે તસ્ય ધાર્મ્મિકસ્ય જનસ્યાગમનકથાં કથિતવન્તસ્તાન્ અઘ્નન્ યૂયમ્ અધૂના વિશ્વાસઘાતિનો ભૂત્વા તં ધાર્મ્મિકં જનમ્ અહત|
53 you who received the law by means of the angels, but refused to keep it.”
યૂયં સ્વર્ગીયદૂતગણેન વ્યવસ્થાં પ્રાપ્યાપિ તાં નાચરથ|
54 When they heard this, the council members became mad with rage, and snarled at him, grinding their teeth.
ઇમાં કથાં શ્રુત્વા તે મનઃસુ બિદ્ધાઃ સન્તસ્તં પ્રતિ દન્તઘર્ષણમ્ અકુર્વ્વન્|
55 But Stephen, full of the Holy Spirit, gazed up into heaven and saw God's glory, with Jesus standing at God's right hand.
કિન્તુ સ્તિફાનઃ પવિત્રેણાત્મના પૂર્ણો ભૂત્વા ગગણં પ્રતિ સ્થિરદૃષ્ટિં કૃત્વા ઈશ્વરસ્ય દક્ષિણે દણ્ડાયમાનં યીશુઞ્ચ વિલોક્ય કથિતવાન્;
56 “Look,” he said, “I see heaven open, and the Son of Man standing at God's right hand.”
પશ્ય, મેઘદ્વારં મુક્તમ્ ઈશ્વરસ્ય દક્ષિણે સ્થિતં માનવસુતઞ્ચ પશ્યામિ|
57 But they held their hands over their ears and shouted as loudly as they could. They rushed together at him,
તદા તે પ્રોચ્ચૈઃ શબ્દં કૃત્વા કર્ણેષ્વઙ્ગુલી ર્નિધાય એકચિત્તીભૂય તમ્ આક્રમન્|
58 dragged him out of the city, and began to stone him. His accusers laid their coats down beside a young man called Saul.
પશ્ચાત્ તં નગરાદ્ બહિઃ કૃત્વા પ્રસ્તરૈરાઘ્નન્ સાક્ષિણો લાકાઃ શૌલનામ્નો યૂનશ્ચરણસન્નિધૌ નિજવસ્ત્રાણિ સ્થાપિતવન્તઃ|
59 As they went on stoning him, Stephen prayed, “Lord Jesus, receive my spirit.”
અનન્તરં હે પ્રભો યીશે મદીયમાત્માનં ગૃહાણ સ્તિફાનસ્યેતિ પ્રાર્થનવાક્યવદનસમયે તે તં પ્રસ્તરૈરાઘ્નન્|
60 He kneeled down, calling out, “Lord, please don't hold this sin against them!” And after he said this, he died.
તસ્માત્ સ જાનુની પાતયિત્વા પ્રોચ્ચૈઃ શબ્દં કૃત્વા, હે પ્રભે પાપમેતદ્ એતેષુ મા સ્થાપય, ઇત્યુક્ત્વા મહાનિદ્રાં પ્રાપ્નોત્|
