Acts 14

1 In Iconium the same thing happened. Paul and Barnabas went to the Jewish synagogue and spoke so convincingly that many of both the Jewish and Greek-speaking worshipers trusted in Jesus.

۱ اما در ایقونیه، ایشان با هم به کنیسه یهود در‌آمده، به نوعی سخن‌گفتند که جمعی کثیر از یهود و یونانیان ایمان آوردند.

2 But the Jews that refused to believe in Jesus stirred up the feelings of the foreigners, and poisoned them against the believers.

۲ لیکن یهودیان بی‌ایمان دلهای امت‌ها را اغوانمودند و با برادران بداندیش ساختند.

3 Paul and Barnabas stayed there a long time, speaking to them boldly in the Lord, who confirmed their message of grace through the miraculous signs that they were enabled to perform.

۳ پس مدت مدیدی توقف نموده، به نام خداوندی که به کلام فیض خود شهادت می‌داد، به دلیری سخن می‌گفتند و او آیات و معجزات عطا می‌کرد که ازدست ایشان ظاهر شود.

4 The inhabitants of the town were divided, with some supporting the Jews and some the apostles.

۴ و مردم شهر دو فرقه شدند، گروهی همداستان یهود و جمعی با رسولان بودند.

5 But then the foreigners and the Jews, together with their leaders, decided to attack and stone Paul and Barnabas.

۵ وچون امت‌ها و یهود با روسای خود بر ایشان هجوم می‌آوردند تا ایشان را افتضاح نموده، سنگسار کنند،

6 However, they found out about it and fled to the region of Lycaonia, to the towns of Lystra and Derbe,

۶ آگاهی یافته، به سوی لستره ودربه شهرهای لیکاونیه و دیار آن نواحی فرارکردند.

7 where they continued to share the good news.

۷ و در آنجا بشارت می‌دادند.

8 In the town of Lystra there was a disabled man who was lame in both feet. He had been crippled from birth and had never been able to walk.

۸ و در لستره مردی نشسته بود که پایهایش بی‌حرکت بود و از شکم مادر، لنگ متولد شده، هرگز راه نرفته بود.

9 He sat there listening to Paul speaking. When Paul looked directly at him, and realized that the man was trusting in God to heal him,

۹ چون او سخن پولس رامی شنید، او بر وی نیک نگریسته، دید که ایمان شفا یافتن را دارد.

10 Paul said in a loud voice, “Stand up on your feet!” The man jumped to his feet and started walking.

۱۰ پس به آواز بلند بدو گفت: «بر پایهای خود راست بایست.» که در ساعت برجسته، خرامان گردید.

11 When the crowds saw what Paul had done, they shouted out in the language of Lycaonia, “The gods have come down to us looking like men!”

۱۱ اما خلق چون این عمل پولس را دیدند، صدای خود را به زبان لیکاونیه بلند کرده، گفتند: «خدایان به صورت انسان نزد مانازل شده‌اند.»

12 They identified Barnabas as the Greek god Zeus, and Paul as the god Hermes because he was one who did most of the talking.

۱۲ پس برنابا را مشتری و پولس راعطارد خواندند زیرا که او در سخن‌گفتن مقدم بود.

13 The priest of the temple of Zeus that lay just outside the town, brought oxen and wreaths to the town gates. He planned to carry out a sacrifice in front of the crowds.

۱۳ پس کاهن مشتری که پیش شهر ایشان بود، گاوان و تاجها با گروه هایی از خلق به دروازه هاآورده، خواست که قربانی گذراند.

14 But when the apostles Barnabas and Paul learned what was happening, they tore their clothes, and rushed into the crowds, shouting out,

۱۴ اما چون آن دو رسول یعنی برنابا و پولس شنیدند، جامه های خود را دریده، در میان مردم افتادند و ندا کرده،

15 “People, what are you doing? We are human beings with the same kind of nature as you. We came to bring you good news, so you could turn from these pointless things to a God who is truly alive. He is the one who made heaven, earth, and sea, and everything in them.

۱۵ گفتند: «ای مردمان، چرا چنین می‌کنید؟ ما نیزانسان و صاحبان علتها مانند شما هستیم و به شمابشارت می‌دهیم که از این اباطیل رجوع کنید به سوی خدای حی که آسمان و زمین و دریا و آنچه را که در آنها است آفرید،

16 In past times he allowed all the nations to follow their own ways.

۱۶ که در طبقات سلف همه امت‌ها را واگذاشت که در طرق خود رفتارکنند،

17 Even so he still provided evidence of himself by doing good, sending you rain from heaven and crops in their seasons, providing all the food you need, and filling you with happiness.”

۱۷ با وجودی که خود را بی‌شهادت نگذاشت، چون احسان می‌نمود و از آسمان باران بارانیده و فصول بارآور بخشیده، دلهای ما را ازخوراک و شادی پر می‌ساخت.»

18 With these words they barely managed to stop the crowds from offering sacrifices to them.

۱۸ و بدین سخنان خلق را از گذرانیدن قربانی برای ایشان به دشواری باز داشتند.

19 But then some Jews from Antioch and Iconium arrived and won over the crowds. They stoned Paul, and dragged him outside the town, thinking he was dead.

۱۹ اما یهودیان از انطاکیه و ایقونیه آمده، مردم را با خود متحد ساختند و پولس را سنگسارکرده، از شهر بیرون کشیدند و پنداشتند که مرده است.

20 But when the believers gathered around him, he got up, and went back into the city. The next day he and Barnabas left for Derbe.

۲۰ اما چون شاگردان گرد او ایستادندبرخاسته، به شهر درآمد و فردای آن روز با برنابابه سوی دربه روانه شد

21 After sharing the good news with the people in that town, and after many had become believers, they went back to Lystra, Iconium, and Antioch.

۲۱ و در آن شهر بشارت داده، بسیاری را شاگرد ساختند. پس به لستره وایقونیه و انطاکیه مراجعت کردند.

22 They encouraged the believers to remain firm and to continue to trust in Jesus. “We have to go through many trials to enter God's kingdom,” they said.

۲۲ و دلهای شاگردان را تقویت داده، پند می‌دادند که در ایمان ثابت بمانند و اینکه با مصیبتهای بسیار می‌بایدداخل ملکوت خدا گردیم.

23 After they had appointed elders for every church, and had prayed and fasted with them, Paul and Barnabas left them in the Lord's care, the one that they trusted in.

۲۳ و در هر کلیسابجهت ایشان کشیشان معین نمودند و دعا و روزه داشته، ایشان را به خداوندی که بدو ایمان آورده بودند، سپردند.

24 They passed through Pisidia, and arrived in Pamphylia.

۲۴ و از پیسیدیه گذشته به پمفلیه آمدند.

25 They spoke God's word in Perga, and then went on to Attalia.

۲۵ و در پرجه به کلام موعظه نمودند و به اتالیه فرود آمدند.

26 From there they sailed back to Antioch where they had started out, having been dedicated there in God's grace to the work they had now accomplished.

۲۶ و از آنجا به کشتی سوار شده، به انطاکیه آمدند که از همان جا ایشان را به فیض خدا سپرده بودند برای آن کاری که به انجام رسانیده بودند.

27 When they arrived, they called the church together. They reported everything God had done through them, and how he had opened a door for the foreigners to trust in him.

۲۷ و چون وارد شهر شدند کلیسا را جمع کرده، ایشان را مطلع ساختند از آنچه خدا با ایشان کرده بود و چگونه دروازه ایمان را برای امت‌ها باز کرده بود.

28 They stayed there with the believers for a long time.

۲۸ پس مدت مدیدی با شاگردان بسر بردند.