1 Corinthians 13
1 If I were to have eloquence in human languages—even the language of angels—but have no love, then I would only be an echoing gong or a clashing cymbal.
Мән әгәрдә бу дуниядики кишиләр сөзләватқан һәр хил тиллар һәтта пәриштиләрниң тиллири биләнму сөзләләйдиған болсамму, бирақ мән меһир-муһәббәтсиз болсам, у чағда мән пәқәт бир «даң-даң» қилидиған мис даң, бир «чаң-чаң» қилидиған чаң болуп қалимән, халас.
2 If I were to speak prophecies, to know every secret mystery and be completely knowledgeable, and if I were able to have so much faith I could move mountains, but have no love, then I am nothing.
Әгәр мән пәйғәмбәрлик қилалисам, барлиқ сирлар, барлиқ билимләрни чүшинип болған болсамму, һәм шуниң билән бир вақитта тағларни йөткәлигидәк толуқ ишәштә болсамму, амма мәндә меһир-муһәббәт болмиса, ундақта мән һеч нәрсә болмиған болимән.
3 If I were to donate everything I own to the poor, or if I were to sacrifice myself to be burned as a martyr, and have no love, then I gain nothing.
Әгәр барлиқ мал-мүлкүмни сәдиқигә атап һәм тенимни [Худаниң йолида] қурбанлиқ сүпитидә көйдүрүлүшкә сунған тәғдирдиму, амма мәндә йәнила меһир-муһәббәт болмиса, ундақта мениң һеч қандақ пайдам йоқ болған болиду.
4 Love is patient and kind. Love is not jealous. Love is not boastful. Love is not proud.
Муһәббәт сәвир-тақәтлик болуш һәм меһриванлиқтур; Муһәббәт һәсәтхорлуқ қилмайду: Муһәббәт өзини махтимайду, Тәкәббурлуқ қилмайду,
5 Love does not act improperly, or insist on having its own way. Love is not argumentative and doesn't keep a record of wrongs.
Номуссизлиқ қилмайду, Өз мәнпәәтини көзләп жүрмәйду, Териктүрүлмәйду, Көңлидә өчмәнлик сақлимайду;
6 Love takes no delight in evil but celebrates the truth.
Һәққанийсизлиқтин хошал болмайду, Бәлки әмәлийәттин, һәқиқәттин хошал болиду;
7 Love never gives up, keeps on trusting, stays confident, and remains patient whatever happens.
һәммә ишта қосиғи кәңлик қилиду, һәммигә йүзлинип [Худаға] ишиниду, һәммә ишқа үмид бағлайду, һәммигә чидайду.
8 Love never fails. Prophecies will come to an end. Tongues will become silent. Knowledge will become useless.
Меһир-муһәббәт һәргиз ахирлашмайду. Бешарәтләр болса, карға кәлмәйду: «намәлум тиллар» болса, түгәйду: [мөҗизилик] билимләрму карға кәлмәйду.
9 For our knowledge and our prophetic understanding are incomplete.
Чүнки бизниң билидиғанлиримиз қисмән, бешарәт беридиғанлиримиз қисмән;
10 But when completeness comes, then what is incomplete disappears.
лекин мукәммәллик кәлгәндә, қисмәнлик йоқилиду.
11 When I was a child, I spoke like a child, I thought like a child, I reasoned like a child. When I grew up I left behind such child-like ways.
Мән кичигимдә балиларчә сөзлидим, балиларчә ойлидим, балиларчә һесаплидим; чоң болғинимда, мән балилиқни ташлидим.
12 At the moment we peer into a mirror's dim reflection, but then we shall see face to face. For now I only have partial knowledge, but then I shall know completely, just as I am completely known.
Чүнки биз һазир бир тутуқ деризидин мүҗмәл һалда көримиз, лекин шу чағда йүзму-йүз көримиз: Һазир мән қисмән тонуймән, шу чағда мән [Худа] мени тонуп келиватқандәк тонуймән.
13 Trust, hope, and love last forever—but the most important is love.
Һазир ишәш, үмүт, меһир-муһәббәттин ибарәт бу үч нәрсә турупту; булардин әң үстүн туридиғини меһир-муһәббәттур.
