Song of Solomon 2
1 I am the flower of the field, and the lily of the valleys.
| من نرگسِ شارون و سوسن وادیها هستم. |
2 As the lily among thorns, so is my love among the daughters.
| آری، محبوبهٔ من در میان زنان همچون سوسنی است در میان خارها. |
3 As the apple tree among the trees of the woods, so is my beloved among the sons. I sat down under his shadow, whom I desired: and his fruit was sweet to my palate.
| محبوب من در میان مردان مانند درخت سیبی است در میان درختان جنگلی. در زیر سایه‌اش می‌نشینم، و میوه‌اش کامم را شیرین می‌سازد. |
4 He brought me into the cellar of wine, he set in order charity in me.
| او مرا به تالار ضیافتش آورد و به همه نشان داد که چقدر مرا دوست دارد. |
5 Stay me up with flowers, compass me about with apples: because I languish with love.
| مرا با کشمش تقویت دهید، و جانم را با سیب تازه کنید، زیرا من از عشق او بیمارم. |
6 His left hand is under my head, and his right hand shall embrace me.
| دست چپ او زیر سر من است و دست راستش مرا در آغوش می‌کشد. |
7 I adjure you, O ye daughters of Jerusalem, by the roes, and the harts of the, fields, that you stir not up, nor make the beloved to awake, till she please.
| ای دختران اورشلیم، شما را به غزالها و آهوان صحرا قسم می‌دهم که مزاحم عشق ما نشوید. |
8 The voice of my beloved, behold he cometh leaping upon the mountains, skipping over the hills.
| گوش کنید! این محبوب من است که دوان‌دوان از کوهها و تپه‌ها می‌آید. |
9 My beloved is like a roe, or a young hart. Behold he standeth behind our wall, looking through the windows, looking through the lattices.
| محبوب من همچون غزال و بچه آهو است. او پشت دیوار ما از پنجره نگاه می‌کند. |
10 Behold my beloved speaketh to me: Arise, make haste, my love, my dove, my beautiful one, and come.
| محبوبم به من گفت: «ای محبوبهٔ من، ای زیبای من، برخیز و بیا. |
11 For winter is now past, the rain is over and gone.
| زمستان گذشته است. فصل باران تمام شده و رفته است. |
12 The flowers have appeared in our land, the time of pruning is come: the voice of the turtle is heard in our land:
| گلها شکفته و زمان نغمه سرایی فرا رسیده است. صدای پرندگان در ولایت ما به گوش می‌رسد. |
13 The fig tree hath put forth her green figs: the vines in flower yield their sweet smell. Arise, my love, my beautiful one, and come:
| درخت انجیر نوبر خود را داده و هوا از رایحهٔ تاکهای نوشکفته، عطرآگین گشته است. ای محبوبهٔ من، ای زیبای من، برخیز و بیا.» |
14 My dove in the clefts of the rock, in the hollow places of the wall, shew me thy face, let thy voice sound in my ears: for thy voice is sweet, and thy face comely.
| ای کبوتر من که در شکاف صخره‌ها و پشت سنگها پنهان هستی، بگذار صدای شیرین تو را بشنوم و صورت زیبایت را ببینم. |
15 Catch us the little foxes that destroy the vines: for our vineyard hath flourished.
| روباهان کوچک را که تاکستانها را خراب می‌کنند بگیرید، چون تاکستان ما شکوفه کرده است. |
16 My beloved to me, and I to him who feedeth among the lilies,
| محبوبم از آن من است و من از آن محبوبم. او گلهٔ خود را در میان سوسنها می‌چراند. |
17 Till the day break, and the shadows retire. Return: be like, my beloved, to a roe, or to a young hart upon the mountains of Bether.
| ای محبوب من، پیش از آنکه روز تمام شود و سایه‌ها بگریزند، نزد من بیا؛ همچون غزال و بچه آهو بر کوههای پرصخره، به سوی من بشتاب. |
