Psalms 95

1 Come let us praise the Lord with joy: let us joyfully sing to God our saviour.

بیایید خداوند را ستایش کنیم و در وصف صخرهٔ نجات خود، با شادی سرود بخوانیم!

2 Let us come before his presence with thanksgiving; and make a joyful noise to him with psalms.

با شکرگزاری به حضور او بیاییم و با سرودهای شاد او را بپرستیم!

3 For the Lord is a great God, and a great King above all gods.

زیرا خداوند، خدای عظیمی است؛ او پادشاهی است که بر همهٔ خدایان فرمان می‌راند.

4 For in his hand are all the ends of the earth: and the heights of the mountains are his.

اعماق زمین در دست خداوند است و بلندی و عظمت کوهها از آن او می‌باشد.

5 For the sea is his, and he made it: and his hands formed the dry land.

آبها و خشکی‌ها را خدا به وجود آورده و آنها به او تعلق دارند.

6 Come let us adore and fall down: and weep before the Lord that made us.

بیایید در برابر خدا، سر فرود آوریم و او را عبادت کنیم. بیایید در حضور آفرینندهٔ خود زانو بزنیم.

7 For he is the Lord our God: and we are the people of his pasture and the sheep of his hand.

ما قوم او هستیم و او خدای ما، ما گلهٔ او هستیم و او شبان ما. امروز، اگر صدای او را می‌شنوید که می‌فرماید:

8 Today if you shall hear his voice, harden not your hearts:

«دل خود را سخت نکنید، همان کاری که نیاکان شما در صحرای مریبا و مَسّا کردند.

9 As in the provocation, according to the day of temptation in the wilderness: where your fathers tempted me, they proved me, and saw my works.

زیرا در آنجا، نیاکان شما، صبر مرا آزمایش و امتحان کردند، با اینکه کارهای مرا دیده بودند.

10 Forty years long was I offended with that generation, and I said: These always err in heart.

مدت چهل سال، از آنها بیزار بودم، و گفتم:”اینها قومی هستند که دلشان از من برگشته. آنها دیگر مرا اطاعت نمی‌کنند.

11 And these men have not known my ways: so I swore in my wrath that they shall not enter into my rest.

پس در خشم خود سوگند خوردم که به آسایش من هرگز راه نخواهند یافت.“»