Psalms 78
1 Understanding for Asaph. Attend, O my people, to my law: incline your ears to the words of my mouth.
Асаф язған «Масқил»: — И Мениң хәлқим, тәлимимни аңлаңлар, Ағзимдики сөзләргә қулақ селиңлар.
2 I will open my mouth in parables: I will utter propositions from the beginning.
Мән ағзимни бир тәмсил билән ачимән, Қедимки тепишмақларни елан қилимән.
3 How great things have we heard and known, and our fathers have told us.
Биз буларни аңлиған, билгән, Ата-бовилиримиз уларни бизгә ейтип бәргән.
4 They have not been hidden from their children, in another generation. Declaring the praises of the Lord, and his powers, and his wonders which he hath done.
Биз буларни уларниң әвлатлиридин йошурмаймиз, Келидиған дәвиргә Пәрвәрдигарниң мәдһийилирини, Униң күч-қудритини, Униң қилған карамәт ишлирини баян қилимиз.
5 And he set up a testimony in Jacob: and made a law in Israel. How great things he commanded our fathers, that they should make the same known to their children:
Чүнки У Яқупта бир агаһ-гувани бекиткән, Исраилда бир қанунни орнатқан; У ата-бовилиримизға буларни өз пәрзәнтлиригә үгитишни буйруған;
6 That another generation might know them. The children that should be born and should rise up, and declare them to their children.
Шундақ қилип келәр дәвир, Йәни туғулидиған балиларму буларни билсун, Уларму орнидин туруп өз балилириға буларни үгәтсун;
7 That they may put their hope in God and may not forget the works of God: and may seek his commandments.
Пәрзәнтлири үмүтини Худаға бағлисун, Тәңриниң қилғанлирини унтумисун, Бәлки Униң әмирлиригә кирсун;
8 That they may not become like their fathers, a perverse and exasperating generation. A generation that set not their heart aright: and whose spirit was not faithful to God.
Улар ата-бовилириға охшимисун дәп, Йәни җаһил һәм асий бир дәвир, Өз қәлбини дурус қилмиған, Роһи Тәңригә вапалиқта турмиған бир дәвиргә охшимисун дәп, У шундақ [буйруғандур].
9 The sons of Ephraim who bend and shoot with the bow: they have turned back in the day of battle.
Мана Әфраимниң әвлатлири, Қуралланған оқячилар болсиму, Җәң күнидә сәптин янди.
10 They kept not the covenant of God: and in his law they would not walk.
Улар Худаниң әһдисини тутмиди, Бәлки Униң Тәврат-қанунида меңишни рәт қилди.
11 And they forgot his benefits, and his wonders that he had shewn them.
Улар Униң қилғанлирини, Өзлиригә көрсәткән карамәтлирини унтуди.
12 Wonderful things did he do in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Tanis.
У Мисирниң зиминида, Зоанниң даласида, Уларниң ата-бовилириниң көз алдида мөҗизиләрни көрсәткән еди;
13 He divided the sea and brought them through: and he made the waters to stand as in a vessel.
У деңизни бөлүветип, Уларни оттурисидин өткүзгән; Суларни дога-дога қилип тиклиди.
14 And he conducted them with a cloud by day: and all the night with a light of fire.
У күндүздә булут билән, Кечидә от нури билән уларни йетәклиди.
15 He struck the rock in the wilderness: and gave them to drink, as out of the great deep.
Чөл-баяванда ташларни йеривәтти, Чоңқур сурлардин урғуп чиққандәк ичимликни мол қилди;
16 He brought forth water out of the rock: and made streams run down as rivers.
У хада таштин өстәң-еқинларни һасил қилди, Суни дәриялардәк аққузди.
17 And they added yet more sin against him: they provoked the most High to wrath in the place without water.
Бирақ улар йәнә Униң алдида гуна қиливәрди, Чөлдә Һәммидин Алий Болғучиға асийлиқ қилди.
18 And they tempted God in their hearts, by asking meat for their desires.
Улар көңлидә Тәңрини синиди, Нәпсини қандурушқа йемәкликни тәләп қилди.
19 And they spoke ill of God: they said: Can God furnish a table in the wilderness?
Улар Худани һақарәтләп: — «Тәңри чөл-дәшттә дәстихан салаламду?
20 Because he struck the rock, and the waters gushed out, and the streams overflowed. Can he also give bread, or provide a table for his people?
Мана У қорам ташни урувиди, Сулар урғуп, Еқинлар булақтәк тешип чиқти; Әнди У бизгә нанму берәләмду? Өз хәлқини гөш билән тәминләләмду?» — дейишти.
21 Therefore the Lord heard, and was angry: and a fire was kindled against Jacob, and wrath came up against Israel.
Шуниң билән Пәрвәрдигар аңлап, ғәзәпләнди; Яқупқа от туташти, Исраилға аччиғи көтирилди;
22 Because they believed not in God: and trusted not in his salvation.
Чүнки улар Худаға ишәнмиди, Униң ниҗатлиғиға улар таянмиди,
23 And he had commanded the clouds from above, and had opened the doors of heaven.
У әрштин булутларни буйруп, Асман дәрвазилирини ачқан еди;
24 And had rained down manna upon them to eat, and had given them the bread of heaven.
У улар үстигә «манна»ни яғдуруп, Уларға әрштики ашлиқни бәргән еди;
25 Man ate the bread of angels: he sent them provisions in abundance.
Шуниң билән инсанлар күч егилириниң ненини йегән еди; У уларға қанғичә озуқни әвәткән еди.
26 He removed the south wind from heaven: and by his power brought in the southwest wind.
Әнди У асманда шәриқ шамили чиқирип, Күчи билән җәнуп шамилиниму елип кәлди;
27 And he rained upon them flesh as dust: and feathered fowls like as the sand of the sea.
У гөшни чаң-тозандәк улар үстигә чүшүрди, Деңизлар саһилидики қумлардәк учар-қанатларни яғдурди.
28 And they fell in the midst of their camp, round about their pavilions.
У буларни уларниң баргаһиниң оттурисиға, Чедирлириниң әтрапиға чүшүрди.
29 So they did eat, and were filled exceedingly, and he gave them their desire:
Улар болушичә йәп тоюшти, Чүнки уларниң нәпси тартқинини [Худа] уларға кәлтүргән еди.
30 They were not defrauded of that which they craved. As yet their meat was in their mouth:
Лекин улар нәпси тартқинидин техи зерикмәйла, Гөшни еғизлирида техи чайнаватқинидила,
31 And the wrath of God came upon them. And he slew the fat ones amongst them, and brought down the chosen men of Israel.
Худаниң ғәзиви уларға қарита қозғалди; У улардин әң қамәтликлирини қиривәтти, Исраилниң сәрхил яшлирини йәргә урувәтти.
32 In all these things they sinned still: and they believed not for his wondrous works.
Мана, шундақ болсиму, Улар йәнила давамлиқ гуна қиливәрди, Униң мөҗизилиригә техичила ишәнмиди;
33 And their days were consumed in vanity, and their years in haste.
Шуңа У уларниң күнлирини беһудиликтә, Жиллирини дәккә-дүккилик ичидә түгәткүзди.
34 When he slew them, then they sought him: and they returned, and came to him early in the morning.
У уларни өлтүргили турғанда, Андин улар Уни издиди; Улар йолидин йенип, интилип Тәңрини издиди;
35 And they remembered that God was their helper: and the most high God their redeemer.
Улар Худаниң уларниң уюлтеши екәнлигини, Һәммидин Алий Болғучи Тәңриниң уларниң һәмҗәмәт-қутқузғучиси екәнлигини есигә кәлтүрди.
36 And they loved him with their mouth: and with their tongue they lied unto him:
Бирақ улар ағзи билән Униңға хушамәт қилди, Тили билән Униңға ялған сөз қилди;
37 But their heart was not right with him: nor were they counted faithful in his covenant.
Чүнки уларниң көңли Униңға садиқ болмиди, Улар Униң әһдисини чиң тутмиди.
38 But he is merciful, and will forgive their sins: and will not destroy them. And many a time did he turn away his anger: and did not kindle all his wrath.
Бирақ У йәнила рәһимдил еди; Қәбиһлигини кәчүрүп, уларни йоқатмиди; У қайта-қайта Өз ғәзивидин янди, У қәһрини қозғиғини билән һәммини төкмиди.
39 And he remembered that they are flesh: a wind that goeth and returneth not.
У уларниң пәқәт әт егилири, Кәтсә қайтип кәлмәс бир нәпәс екәнлигини яд әтти.
40 How often did they provoke him in the desert: and move him to wrath in the place without water?
Улар чөл-дәшттә шунчә көп қетим Униң аччиғини кәлтүрди. Шунчә көп қетим баяванда көңлигә азар бәрди!
41 And they turned back and tempted God: and grieved the holy one of Israel.
Бәрһәқ, улар қайтидин йолдин чәтнәп Тәңрини синиди, Исраилдики Муқәддәс Болғучиниң жүригини зедә қилди.
42 They remembered not his hand, in the day that he redeemed them from the hand of him that afflicted them:
Улар Униң қолини [әслимиди]; Уларни зомигәрниң чаңгилидин һөрлүккә қутқузған күнини, Қандақ қилип Мисирда карамәтләрни яритип, Зоан даласида мөҗизиләрни көрсәткинини есидин чиқарди.
43 How he wrought his signs in Egypt, and his wonders in the field of Tanis.
44 And he turned their rivers into blood, and their showers that they might, not drink.
У [Мисирлиқларниң] дәриялирини, еқинлирини қанға айландуруп, Уларни ичәлмәс қилип қойди;
45 He sent amongst them divers sores of flies, which devoured them: and frogs which destroyed them.
Уларниң арисиға нәштәрлик чивинларни топ-топи билән әвәтти, Һалак қилар пақиларни маңдурди;
46 And he gave up their fruits to the blast, and their labours to the locust.
Уларниң зираәтлирини кепинәк қурутлириға тутуп берип, Мәһсулатлирини чекәткиләргә бәрди;
47 And he destroyed their vineyards with hail, and their mulberry trees with hoarfrost.
Үзүм таллирини мөлдүр билән урдуруп, Әнҗирлирини қирав билән үшшүтивәтти.
48 And he gave up their cattle to the hail, and their stock to the fire.
У калилирини мөлдүргә соқтуруп, Маллирини чақмақ отлирида [көйдүривәтти].
49 And he sent upon them the wrath of his indignation: indignation and wrath and trouble, which he sent by evil angels.
У уларға ғәзивиниң дәһшәтлигини — Қәһрини, аччиғини һәм еғир күлпәтләрни, Балаю-апәт елип келидиған бир түркүм пәриштиләрниму чүшүрди.
50 He made a way for a path to his anger: he spared not their souls from death, and their cattle he shut up in death.
У Өз ғәзиви үчүн бир йолни түзләп қойди; Уларниң җенини өлүмдин айимай, Бәлки һаятини вабаға тапшурди;
51 And he killed all the firstborn in the land of Egypt: the firstfruits of all their labour in the tabernacles of Cham.
У Мисирда барлиқ тунҗа туғулған балиларни, Һамниң чедирлирида уларниң ғурури болған тунҗа оғул балилирини қиривәтти.
52 And he took away his own people as sheep: and guided them in the wilderness like a flock.
У падичидәк Өз хәлқини Мисирдин сәпәргә атландуруп, Чөл-баявандин уларни қой падисидәк башлап маңди;
53 And he brought them out in hope, and they feared not: band the sea overwhelmed their enemies.
Уларни аман-есән йетәклигәчкә, Улар қорқунучтин халий болуп маңди; Дүшмәнлирини болса, деңиз жутуп кәтти.
54 And he brought them into the mountain of his sanctuary: the mountain which his right hand had purchased. And he cast out the Gentiles before them: and by lot divided to them their land by a line of distribution.
У уларни Өз муқәддәс зимининиң чегарасиға, Оң қоли егиливалған бу тағлиққа елип кәлди.
55 And he made the tribes of Israel to dwell in their tabernacles.
У әлләрни уларниң алдидин қоғливетип, Зимин үстигә тана тартқузуп өлчәп, уларға тәқсим қилди; Исраил қәбилилирини уларниң чедирлириға олтирақлаштурди.
56 Yet they tempted, and provoked the most high God: and they kept not his testimonies.
Бирақ улар Худани, Һәммидин Алий Болғучини синап аччиқландурди, Униң тапшурған гува-агаһлирини тутмиди;
57 And they turned away, and kept not the covenant: even like their fathers they were turned aside as a crooked bow.
Бәлки ата-бовлиридәк йолдин тейип асийлиқ қилди, Хаин оқядәк қейип кәтти.
58 They provoked him to anger on their hills: and moved him to jealousy with their graven things.
Улар егизликтә қурған ибадәтгаһлар билән Униң ғәзивини қозғиди, Ойма бутлири билән Униң жүригини өртиди.
59 God heard, and despised them, and he reduced Israel exceedingly as it were to nothing.
Худа уларни аңлап ғәзәпләнди, Исраилдин интайин йиргәнди.
60 And he put away the tabernacle of Silo, his tabernacle where he dwelt among men.
У Шилоһдики маканини, Йәни У инсан арисида турған чедирни ташлап кәтти,
61 And he delivered their strength into captivity: and their beauty into the hands of the enemy.
Өзиниң қудрәт бәлгүсини булап кетишкә, Шан-шәривини ишғалийәтчиләрниң қолиға бәрди;
62 And he shut up his people under the sword: and he despised his inheritance.
Өз хәлқини қиличқа тапшурди, Өзиниң мираси болғанлардин интайин ғәзәпләнди.
63 Fire consumed their young men: and their maidens were not lamented.
От уларниң жигитлирини ялмиди, Қизлири той нахшилирида махталмайтти.
64 Their priests fell by the sword: and their widows did not mourn.
Уларниң каһинлири қилич астида жиқилди, Лекин тул хотунлири һаза тутмиди.
65 And the Lord was awaked as one out of sleep, and like a mighty man that hath been surfeited with wine.
Андин Рәб бириси уйқидин ойғандәк ойғанди, Шараптин җасарәтләнгән палвандәк товлиди.
66 And he smote his enemies on the hinder parts: he put them to an everlasting reproach.
У рәқиплирини уруп чекиндүрүп, Уларни түгимәс рәсваға қалдурди.
67 And he rejected the tabernacle of Joseph: and chose not the tribe of Ephraim:
Йүсүпниң чедирини шаллап, рәт қилди; Әфраим қәбилисини таллимиди;
68 But he chose the tribe of Juda, mount Sion which he loved.
Бәлки Йәһуда қәбилисини, Яхши көргән Зион теғини таллиди.
69 And he built his sanctuary as of unicorns, in the land which he founded for ever.
[Шу йәрдә] муқәддәс җайини тағ чоққилиридәк, Йәр-зиминни әбәдий орнатқандәк мәзмут бена қилди;
70 And he chose his servant David, and took him from the hocks of sheep: he brought him from following the ewes great with young,
У Өз қули Давутни таллап, Уни қой қотанлиридин чақиривалди;
71 To feed Jacob his servant, and Israel his inheritance.
Қозилирини емитидиған сағлиқларни әгишип беқиштин айрип, Уни Өз хәлқи Яқупни, мираси болған Исраилни беқишқа чиқарди.
72 And he fed them in the innocence of his heart: and conducted them by the skillfulness of his hands.
Давут уларни қәлбидики дуруслуғи билән бақти, Қолиниң әпчиллиги билән уларни йетәклиди.
