Psalms 78
1 Understanding for Asaph. Attend, O my people, to my law: incline your ears to the words of my mouth.
Asaf'ın Maskili Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.
2 I will open my mouth in parables: I will utter propositions from the beginning.
Özdeyişlerle söze başlayacağım, Eski sırları anlatacağım,
3 How great things have we heard and known, and our fathers have told us.
Duyduğumuzu, bildiğimizi, Atalarımızın bize anlattığını.
4 They have not been hidden from their children, in another generation. Declaring the praises of the Lord, and his powers, and his wonders which he hath done.
Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz; RAB'bin övgüye değer işlerini, Gücünü, yaptığı harikaları Gelecek kuşağa duyuracağız.
5 And he set up a testimony in Jacob: and made a law in Israel. How great things he commanded our fathers, that they should make the same known to their children:
RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi, İsrail'e yasa koydu. Bunları çocuklarına öğretsinler diye Atalarımıza buyruk verdi.
6 That another generation might know them. The children that should be born and should rise up, and declare them to their children.
Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,
7 That they may put their hope in God and may not forget the works of God: and may seek his commandments.
Tanrı'ya güven duysunlar, Tanrı'nın yaptıklarını unutmasınlar, O'nun buyruklarını yerine getirsinler;
8 That they may not become like their fathers, a perverse and exasperating generation. A generation that set not their heart aright: and whose spirit was not faithful to God.
Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı, Yüreği kararsız, Tanrı'ya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.
9 The sons of Ephraim who bend and shoot with the bow: they have turned back in the day of battle.
Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları Savaş günü sırtlarını döndüler.
10 They kept not the covenant of God: and in his law they would not walk.
Tanrı'nın antlaşmasına uymadılar, O'nun yasasına göre yaşamayı reddettiler.
11 And they forgot his benefits, and his wonders that he had shewn them.
Unuttular O'nun işlerini, Kendilerine gösterdiği harikaları.
12 Wonderful things did he do in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Tanis.
Mısır'da, Soan bölgesinde Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.
13 He divided the sea and brought them through: and he made the waters to stand as in a vessel.
Denizi yarıp geçirmişti onları, Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.
14 And he conducted them with a cloud by day: and all the night with a light of fire.
Gündüz bulutla, Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.
15 He struck the rock in the wilderness: and gave them to drink, as out of the great deep.
Çölde kayaları yarmış, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmişti.
16 He brought forth water out of the rock: and made streams run down as rivers.
Kayadan akarsular fışkırtmış, Suları ırmak gibi akıtmıştı.
17 And they added yet more sin against him: they provoked the most High to wrath in the place without water.
Ama onlar çölde Yüceler Yücesi'ne başkaldırarak Günah işlemeye devam ettiler.
18 And they tempted God in their hearts, by asking meat for their desires.
Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek İçlerinde Tanrı'yı denediler.
19 And they spoke ill of God: they said: Can God furnish a table in the wilderness?
“Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” diyerek, Tanrı'ya karşı konuştular.
20 Because he struck the rock, and the waters gushed out, and the streams overflowed. Can he also give bread, or provide a table for his people?
“Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı, Dereler taştı. Peki, ekmek de verebilir mi, Et sağlayabilir mi halkına?”
21 Therefore the Lord heard, and was angry: and a fire was kindled against Jacob, and wrath came up against Israel.
RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup'a ateş püskürdü, Öfkesi tırmandı İsrail'e karşı;
22 Because they believed not in God: and trusted not in his salvation.
Çünkü Tanrı'ya inanmıyorlardı, O'nun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.
23 And he had commanded the clouds from above, and had opened the doors of heaven.
Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarını açtı göklerin;
24 And had rained down manna upon them to eat, and had given them the bread of heaven.
Man yağdırdı onları beslemek için, Göksel tahıl verdi onlara.
25 Man ate the bread of angels: he sent them provisions in abundance.
Meleklerin ekmeğini yedi her biri, Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.
26 He removed the south wind from heaven: and by his power brought in the southwest wind.
Doğu rüzgarını estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.
27 And he rained upon them flesh as dust: and feathered fowls like as the sand of the sea.
Toz gibi et yağdırdı başlarına, Deniz kumu kadar kuş;
28 And they fell in the midst of their camp, round about their pavilions.
Ordugahlarının ortasına, Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.
29 So they did eat, and were filled exceedingly, and he gave them their desire:
Yediler, tıka basa doydular, İsteklerini yerine getirdi Tanrı.
30 They were not defrauded of that which they craved. As yet their meat was in their mouth:
Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha ağızları doluyken,
31 And the wrath of God came upon them. And he slew the fat ones amongst them, and brought down the chosen men of Israel.
Tanrı'nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.
32 In all these things they sinned still: and they believed not for his wondrous works.
Yine de günah işlemeye devam ettiler, O'nun harikalarına inanmadılar.
33 And their days were consumed in vanity, and their years in haste.
Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.
34 When he slew them, then they sought him: and they returned, and came to him early in the morning.
Tanrı onları öldürdükçe O'na yönelmeye, İstekle O'nu yeniden aramaya başlıyorlardı.
35 And they remembered that God was their helper: and the most high God their redeemer.
Tanrı'nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı'nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.
36 And they loved him with their mouth: and with their tongue they lied unto him:
Oysa ağızlarıyla O'na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.
37 But their heart was not right with him: nor were they counted faithful in his covenant.
O'na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.
38 But he is merciful, and will forgive their sins: and will not destroy them. And many a time did he turn away his anger: and did not kindle all his wrath.
Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.
39 And he remembered that they are flesh: a wind that goeth and returneth not.
Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.
40 How often did they provoke him in the desert: and move him to wrath in the place without water?
Çölde kaç kez O'na başkaldırdılar, Issız yerlerde O'nu gücendirdiler!
41 And they turned back and tempted God: and grieved the holy one of Israel.
Defalarca denediler Tanrı'yı, İncittiler İsrail'in Kutsalı'nı.
42 They remembered not his hand, in the day that he redeemed them from the hand of him that afflicted them:
Anımsamadılar O'nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,
43 How he wrought his signs in Egypt, and his wonders in the field of Tanis.
Mısır'da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.
44 And he turned their rivers into blood, and their showers that they might, not drink.
Mısır'ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.
45 He sent amongst them divers sores of flies, which devoured them: and frogs which destroyed them.
Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.
46 And he gave up their fruits to the blast, and their labours to the locust.
Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.
47 And he destroyed their vineyards with hail, and their mulberry trees with hoarfrost.
Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.
48 And he gave up their cattle to the hail, and their stock to the fire.
Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.
49 And he sent upon them the wrath of his indignation: indignation and wrath and trouble, which he sent by evil angels.
Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.
50 He made a way for a path to his anger: he spared not their souls from death, and their cattle he shut up in death.
Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.
51 And he killed all the firstborn in the land of Egypt: the firstfruits of all their labour in the tabernacles of Cham.
Mısır'da bütün ilk doğanları, Ham'ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.
52 And he took away his own people as sheep: and guided them in the wilderness like a flock.
Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.
53 And he brought them out in hope, and they feared not: band the sea overwhelmed their enemies.
Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.
54 And he brought them into the mountain of his sanctuary: the mountain which his right hand had purchased. And he cast out the Gentiles before them: and by lot divided to them their land by a line of distribution.
Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.
55 And he made the tribes of Israel to dwell in their tabernacles.
Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.
56 Yet they tempted, and provoked the most high God: and they kept not his testimonies.
Ama onlar yüce Tanrı'yı denediler, O'na başkaldırdılar, Koşullarına uymadılar.
57 And they turned away, and kept not the covenant: even like their fathers they were turned aside as a crooked bow.
Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.
58 They provoked him to anger on their hills: and moved him to jealousy with their graven things.
Puta taptıkları yerlerle O'nu kızdırdılar, Putlarıyla O'nu kıskandırdılar.
59 God heard, and despised them, and he reduced Israel exceedingly as it were to nothing.
Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi, İsrail'i büsbütün reddetti.
60 And he put away the tabernacle of Silo, his tabernacle where he dwelt among men.
İnsanlar arasında kurduğu çadırı, Şilo'daki konutunu terk etti.
61 And he delivered their strength into captivity: and their beauty into the hands of the enemy.
Kudretini tutsaklığa, Görkemini düşman eline teslim etti.
62 And he shut up his people under the sword: and he despised his inheritance.
Halkını kılıç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkından çıkardı.
63 Fire consumed their young men: and their maidens were not lamented.
Gençlerini ateş yuttu, Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.
64 Their priests fell by the sword: and their widows did not mourn.
Kâhinleri kılıç altında öldü, Dul kadınları ağlayamadı.
65 And the Lord was awaked as one out of sleep, and like a mighty man that hath been surfeited with wine.
O zaman Rab uykudan uyanır gibi, Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.
66 And he smote his enemies on the hinder parts: he put them to an everlasting reproach.
Düşmanlarını püskürttü, Onları sonsuz utanca boğdu.
67 And he rejected the tabernacle of Joseph: and chose not the tribe of Ephraim:
Tanrı Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymağını seçmedi;
68 But he chose the tribe of Juda, mount Sion which he loved.
Ancak Yahuda oymağını, Sevdiği Siyon Dağı'nı seçti.
69 And he built his sanctuary as of unicorns, in the land which he founded for ever.
Tapınağını doruklar gibi, Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.
70 And he chose his servant David, and took him from the hocks of sheep: he brought him from following the ewes great with young,
Kulu Davut'u seçti, Onu koyun ağılından aldı.
71 To feed Jacob his servant, and Israel his inheritance.
Halkı Yakup'u, kendi halkı İsrail'i gütmek için, Onu yavru kuzuların ardından getirdi.
72 And he fed them in the innocence of his heart: and conducted them by the skillfulness of his hands.
Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.
