Luke 18
1 And he spoke also a parable to them, that we ought always to pray, and not to faint,
İsa öğrencilerine, hiç usanmadan, her zaman dua etmeleri gerektiğini belirten şu benzetmeyi anlattı: “Kentin birinde Tanrı'dan korkmayan, insana saygı duymayan bir yargıç vardı.
2 Saying: There was a judge in a certain city, who feared not God, nor regarded man.
3 And there was a certain widow in that city, and she came to him, saying: Avenge me of my adversary.
Yine o kentte bir dul kadın vardı. Yargıca sürekli gidip, ‘Davacı olduğum kişiden hakkımı al’ diyordu.
4 And he would not for a long time. But afterwards he said within himself: Although I fear not God, nor regard man,
“Yargıç bir süre ilgisiz kaldı. Ama sonunda kendi kendine, ‘Ben her ne kadar Tanrı'dan korkmaz, insana saygı duymazsam da, bu dul kadın beni rahatsız ettiği için hakkını alacağım. Yoksa sürekli gelip beni canımdan bezdirecek’ dedi.”
5 Yet because this widow is troublesome to me, I will avenge her, lest continually coming she weary me.
6 And the Lord said: Hear what the unjust judge saith.
Rab şöyle devam etti: “Adaletsiz yargıcın ne söylediğini duydunuz.
7 And will not God revenge his elect who cry to him day and night: and will he have patience in their regard?
Tanrı da, gece gündüz kendisine yakaran seçilmişlerinin hakkını almayacak mı? Onları çok bekletecek mi?
8 I say to you, that he will quickly revenge them. But yet the Son of man, when he cometh, shall he find, think you, faith on earth?
Size şunu söyleyeyim, onların hakkını tez alacaktır. Ama İnsanoğlu geldiği zaman acaba yeryüzünde iman bulacak mı?”
9 And to some who trusted in themselves as just, and despised others, he spoke also this parable:
Kendi doğruluklarına güvenip başkalarına tepeden bakan bazı kişilere İsa şu benzetmeyi anlattı: “Biri Ferisi, öbürü vergi görevlisi iki kişi dua etmek üzere tapınağa çıktı.
10 Two men went up into the temple to pray: the one a Pharisee, and the other a publican.
11 The Pharisee standing, prayed thus with himself: O God, I give thee thanks that I am not as the rest of men, extortioners, unjust, adulterers, as also is this publican.
Ferisi ayakta kendi kendine şöyle dua etti: ‘Tanrım, öbür insanlara –soygunculara, hak yiyenlere, zina edenlere– ya da şu vergi görevlisine benzemediğim için sana şükrederim.
12 I fast twice in a week: I give tithes of all that I possess.
Haftada iki gün oruç tutuyor, bütün kazancımın ondalığını veriyorum.’
13 And the publican, standing afar off, would not so much as lift up his eyes towards heaven; but struck his breast, saying: O god, be merciful to me a sinner.
“Vergi görevlisi ise uzakta durdu, gözlerini göğe kaldırmak bile istemiyordu, ancak göğsünü döverek, ‘Tanrım, ben günahkâra merhamet et’ diyordu.
14 I say to you, this man went down into his house justified rather that the other: because every one that exalteth himself, shall be humbled: and he that humbleth himself, shall be exalted.
“Size şunu söyleyeyim, Ferisi değil, bu adam aklanmış olarak evine döndü. Çünkü kendini yücelten herkes alçaltılacak, kendini alçaltan ise yüceltilecektir.”
15 And they brought unto him also infants, that he might touch them. Which when the disciples saw, they rebuked them.
Bazıları bebekleri bile İsa'ya getiriyor, onlara dokunmasını istiyorlardı. Bunu gören öğrenciler onları azarladılar.
16 But Jesus, calling them together, said: Suffer children to come to me, and forbid them not: for of such is the kingdom of God.
Ama İsa çocukları yanına çağırarak, “Bırakın, çocuklar bana gelsin, onlara engel olmayın!” dedi. “Çünkü Tanrı'nın Egemenliği böylelerinindir.
17 Amen, I say to you: Whosoever shall not receive the kingdom of God as a child, shall not enter into it.
Size doğrusunu söyleyeyim, Tanrı'nın Egemenliği'ni bir çocuk gibi kabul etmeyen, bu egemenliğe asla giremez.”
18 And a certain ruler asked him, saying: Good master, what shall I do to possess everlasting life? (aiōnios g166)
İleri gelenlerden biri İsa'ya, “İyi öğretmenim, sonsuz yaşama kavuşmak için ne yapmalıyım?” diye sordu. (aiōnios g166)
19 And Jesus said to him: Why dost thou call me good? None is good but God alone.
İsa, “Bana neden iyi diyorsun?” dedi. “İyi olan yalnız biri var, O da Tanrı'dır.
20 Thou knowest the commandments: Thou shalt not kill: Thou shalt not commit adultery: Thou shalt not steal: Thou shalt not bear false witness: Honour thy father and mother.
O'nun buyruklarını biliyorsun: ‘Zina etmeyeceksin, adam öldürmeyeceksin, çalmayacaksın, yalan yere tanıklık etmeyeceksin, annene babana saygı göstereceksin.’”
21 Who said: All these things have I kept from my youth.
“Bunların hepsini gençliğimden beri yerine getiriyorum” dedi adam.
22 Which when Jesus had heard, he said to him: Yet one thing is wanting to thee: sell all whatever thou hast, and give to the poor, and thou shalt have treasure in heaven: and come, follow me.
İsa bunu duyunca ona, “Hâlâ bir eksiğin var” dedi. “Neyin varsa hepsini sat, parasını yoksullara dağıt; böylece göklerde hazinen olur. Sonra gel, beni izle.”
23 He having heard these things, became sorrowful; for he was very rich.
Adam bu sözleri duyunca çok üzüldü. Çünkü son derece zengindi.
24 And Jesus seeing him become sorrowful, said: How hardly shall they that have riches enter into the kingdom of God.
Onun üzüntüsünü gören İsa, “Varlıklı kişilerin Tanrı Egemenliği'ne girmesi ne kadar güç!” dedi.
25 For it is easier for a camel to pass through the eye of a needle, than for a rich man to enter into the kingdom of God.
“Nitekim devenin iğne deliğinden geçmesi, zenginin Tanrı Egemenliği'ne girmesinden daha kolaydır.”
26 And they that heard it, said: Who then can be saved?
Bunu işitenler, “Öyleyse kim kurtulabilir?” dediler.
27 He said to them: The things that are impossible with men, are possible with God.
İsa, “İnsanlar için imkânsız olan, Tanrı için mümkündür” dedi.
28 Then Peter said: Behold, we have left all things, and have followed thee.
Petrus, “Bak, biz her şeyimizi bırakıp senin ardından geldik” dedi.
29 Who said to them: Amen, I say to you, there is no man that hath left house, or parents, or brethren, or wife, or children, for the kingdom of God’s sake,
İsa onlara şöyle dedi: “Size doğrusunu söyleyeyim, Tanrı'nın Egemenliği uğruna evini, karısını, kardeşlerini, annesiyle babasını ya da çocuklarını bırakıp,
31 Then Jesus took unto him the twelve, and said to them: Behold, we go up to Jerusalem, and all things shall be accomplished which were written by the prophets concerning the Son of man.
İsa, Onikiler'i bir yana çekip onlara şöyle dedi: “Şimdi Yeruşalim'e gidiyoruz. Peygamberlerin İnsanoğlu'yla ilgili yazdıklarının tümü yerine gelecektir.
32 For he shall be delivered to the Gentiles, and shall be mocked, and scourged, and spit upon:
O, öteki uluslara teslim edilecek. O'nunla alay edecek, O'na hakaret edecekler; üzerine tükürecek ve O'nu kamçılayıp öldürecekler. Ne var ki O, üçüncü gün dirilecek.”
33 And after they have scourged him, they will put him to death; and the third day he shall rise again.
34 And they understood none of these things, and this word was hid from them, and they understood not the things that were said.
Öğrenciler bu sözlerden hiçbir şey anlamadılar. Bu sözlerin anlamı onlardan gizlenmişti, anlatılanları kavrayamıyorlardı.
35 Now it came to pass, when he drew nigh to Jericho, that a certain blind man sat by the way side, begging.
İsa Eriha'ya yaklaşırken kör bir adam yol kenarında oturmuş dileniyordu.
36 And when he heard the multitude passing by, he asked what this meant.
Adam oradan geçen kalabalığı duyunca, “Ne oluyor?” diye sordu.
37 And they told him, that Jesus of Nazareth was passing by.
Ona, “Nasıralı İsa geçiyor” dediler.
38 And he cried out, saying: Jesus, son of David, have mercy on me.
O da, “Ey Davut Oğlu İsa, halime acı!” diye bağırdı.
39 And they that went before, rebuked him, that he should hold his peace: but he cried out much more: Son of David, have mercy on me.
Önden gidenler onu azarlayarak susturmak istedilerse de o, “Ey Davut Oğlu, halime acı!” diyerek daha çok bağırdı.
40 And Jesus standing, commanded him to be brought unto him. And when he was come near, he asked him,
İsa durup adamın kendisine getirilmesini buyurdu. Adam yaklaşınca İsa, “Senin için ne yapmamı istiyorsun?” diye sordu. O da, “Ya Rab, gözlerim görsün” dedi.
41 Saying: What wilt thou that I do to thee? But he said: Lord, that I may see.
42 And Jesus said to him: Receive thy sight: thy faith hath made thee whole.
İsa, “Gözlerin görsün” dedi. “İmanın seni kurtardı.”
43 And immediately he saw, and followed him, glorifying God. And all the people, when they saw it, gave praise to God.
Adam o anda yeniden görmeye başladı ve Tanrı'yı yücelterek İsa'nın ardından gitti. Bunu gören bütün halk Tanrı'ya övgüler sundu.
