Job 9
1 And Job answered, and said:
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 Indeed I know it is so, and that man cannot be justified compared with God.
| آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟ |
3 If he will contend with him, he cannot answer him one for a thousand.
| اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛ |
4 He is wise in heart, and mighty in strength: who hath resisted him, and hath had peace?
| زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست. |
5 Who hath removed mountains, and they whom he overthrew in his wrath, knew it not.
| ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد، |
6 Who shaketh the earth out of her place, and the pillars thereof tremble.
| زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند. |
7 Who commandeth tile sun and it riseth not: and shutteth up the stars as it were under a seal:
| اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند. |
8 Who alone spreadeth out the heavens, and walketh upon the waves of the sea.
| او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده |
9 Who maketh Arcturus, and Orion, and Hyades, and the inner parts of the south.
| و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است. |
10 Who doth things great and incomprehensible, and wonderful, of which there is no number.
| او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست. |
11 If he come to me, I shall not see him: if he depart I shall not understand.
| از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم. |
12 If he examine on a sudden, who shall answer him? or who can say: Why dost thou so?
| هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟ |
13 God, whose wrath no mall can resist, and under whom they stoop that bear up the world.
| خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند. |
14 What am I then, that I should answer him, and have words with him?
| پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟ |
15 I, who although I should have any just thing, would not answer, but would make supplication to my judge.
| حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم. |
16 And if he should hear me when I call, I should not believe that he had heard my voice.
| حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد. |
17 For he shall crush me in a whirlwind, and multiply my wounds even without cause.
| زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند. |
18 He alloweth not my spirit to rest, and he filleth me with bitterness.
| نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است. |
19 If strength be demanded, he is most strong: if equity of judgment, no man dare bear witness for me.
| چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟ |
20 If I would justify myself, my own mouth shall condemn me: if I would shew myself innocent, he shall prove me wicked.
| اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم. |
21 Although I should be simple, even this my soul shall be ignorant of, and I shall be weary of my life.
| هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم. |
22 One thing there is that I have spoken, both the innocent and the wicked he consumeth.
| شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند. |
23 If he scourge, let him kill at once, and not laugh at the pains of the innocent.
| وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد. |
24 The earth is given into the hand of the wicked, he covereth the face of the judges thereof: and if it be not he, who is it then?
| جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟ |
25 My days have been swifter than a post: they have fled away and have not seen good.
| زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم. |
26 They have passed by as ships carrying fruits, as an eagle flying to the prey.
| سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند. |
27 If I say: I will not speak so: I change my face, and am tormented with sorrow.
| حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم، |
28 I feared all my works, knowing that thou didst not spare the offender.
| باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد. |
29 But if so also I am wicked, why have I laboured in vain?
| پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟ |
30 If I be washed as it were with snow waters, and my hands shall shine ever so clean:
| حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم |
31 Yet thou shalt plunge me in filth, and my garments shall abhor me,
| تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند. |
32 For I shall not answer a man that is like myself: nor one that may be heard with me equally in judgment.
| خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم. |
33 There is none that may be able to reprove both, and to put his hand between both.
| ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد، |
34 Let him take his rod away from me, and let not his fear terrify me.
| آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم. |
35 I will speak, and will not fear him: for I cannot answer while I am in fear.
| آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم. |
