Job 4
1 Then Eliphaz the Themanite answered, and said:
Теманлиқ Елифаз җававән мундақ деди: —
2 If we begin to speak to thee, perhaps thou wilt take it ill, but who can withhold the words he hath conceived?
«Бириси сән билән сөзләшмәкчи болса, еғир аламсән? Бирақ ким ағзиға кәлгән гәпни жутуваталайду?
3 Behold thou hast taught many, and thou hast strengthened the weary hands:
Қара, сән көп адәмләргә тәлим-тәрбийә бәргән адәмсән, Сән җансиз қолларға күч бәргәнсән,
4 Thy words have confirmed them that were staggering, and thou hast strengthened the trembling knees:
Сөзлириң дәлдәңшип аран маңидиғанларни риғбәтләндүргән, Тизлири пүкүлгәнләрни йөлигәнсән.
5 But now the scourge is come upon thee, and thou faintest: it hath touched thee, and thou art troubled.
Бирақ һазир нөвәт саңа кәлди, Шуниңлиқ билән һалиңдин кәттиң, Балаю-апәт саңа тегиши билән, Сән алақзадә болуп кәттиң.
6 Where is thy fear, thy fortitude, thy patience, and the perfection of thy ways?
Ихласмәнлигиң таянчиң болуп кәлмигәнму? Йоллириңдики дуруслуқ үмүтүңниң асаси әмәсмиди?
7 Remember, I pray thee, who ever perished being innocent? or when were the just destroyed?
Есиңгә ал, ким бегуна туруп вәйран болуп баққан? Дурусларниң һаяти нәдә үзүлүп қалған?
8 On the contrary I have seen those who work iniquity, and sow sorrows, and reap them,
Мән көргинимдәк, гуна билән йәр ағдуруп аваричилик териғанлар, Охшашла һосул алиду.
9 Perishing by the blast of God, and consumed by the spirit of his wrath.
Тәңриниң бир нәпәси биләнла улар гумран болиду, Униң ғәзивиниң партлиши билән улар йоқилип кетиду.
10 The roaring of the lion, and the voice of the lioness, and the teeth of the whelps of lions are broken:
Ширниң һөкирәшлири, Һәм әшәддий ширниң авази [бар болсиму], Шир асланлириниң чишлири сундурулиду;
11 The tiger hath perished for want of prey, and the young lions are scattered abroad.
Батур шир болса ов тапалмай йоқилишқа йүзлиниду, Чиши ширниң күчүклири чечилип кетиду.
12 Now there was a word spoken to me in private, and my ears by stealth as it were received the veins of its whisper.
— Мана, маңа бир сөз ғайипанә кәлди, Қулиқимға бир шивирлиған аваз кирди,
13 In the horror of a vision by night, when deep sleep is wont to hold men,
Түн кечидики ғайипанә көрүнүшләрдин чиққан ойларда, Адәмләрни чоңқур уйқа басқанда,
14 Fear seized upon me, and trembling, and all my bones were affrighted:
Қорқунуч вә титрәкму мени басти, Сүйәк-сүйәклиримни титритивәтти;
15 And when a spirit passed before me, the hair of my flesh stood up.
Көз алдимдин бир роһ өтүп кәтти; Бәдинимдики түклирим һүрпийип кәтти.
16 There stood one whose countenance I knew not, an image before my eyes, and I heard the voice as it were of a gentle wind:
У роһ орнида мидирлимай турди, бирақ турқини көрәлмидим; Көз алдимда бир гәвдә турупту; Шивирлиған бир аваз аңланди: —
17 Shall man be justified in comparison of God, or shall a man be more pure than his maker?
«Инсан балиси Тәңридин һәққаний болаламду? Адәм өз Яратқучисидин пак болаламду?
18 Behold they that serve him are not steadfast, and in his angels he found wickedness:
Мана, У Өз қуллириға ишәнмигән, Һәтта пәриштилириниму «Наданлиқ қилған!» дәп әйиплигән йәрдә,
19 How much more shall they that dwell in houses of clay, who have an earthly foundation, be consumed as with the moth?
Ули топилардин болған инсанлар, Лайдин ясалған өйләрдә турғучилар қандақ болар!? Улар пәрванидинму асанла янҗилиду!
20 From morning till evening they shall be cut down: and because no one understandeth, they shall perish for ever.
Улар таң билән кәч арилиғида кукум-талқан болиду; Улар һеч ким нәзиригә алмиған һалда мәңгүгә йоқилиду.
21 And they that shall be left, shall be taken away from them: they shall die, and not in wisdom.
Уларниң чедир таниси жулуп ташланғанғу? Улар һеч даналиққа техи еришмәйла өлүп кетиду!».
