Job 19
1 Then Job answered, and said:
Wtedy Hiob odpowiedział:
2 How long do you afflict my soul, and break me in pieces with words?
Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
3 Behold, these ten times you confound me, and are not ashamed to oppress me.
Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
4 For if I have been ignorant, my ignorance shall be with me.
A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
5 But you have set yourselves up against me, and reprove me with my reproaches.
A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
6 At least now understand, that God hath not afflicted me with an equal judgment, and compassed me with his scourges.
Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
7 Behold I cry suffering violence, and no one will hear: I shall cry aloud, and there is none to judge.
Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
8 He hath hedged in my path round about, and I cannot pass, and in my way he hath set darkness.
Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
9 He hath stripped me of my glory, and hath taken the crown from my head.
Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
10 He hath destroyed me on every side, and I am lost, and he hath taken away my hope, as from a tree that is plucked up.
Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
11 His wrath is kindled against me, and he hath counted me as his enemy.
Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
12 His troops have come together, and have made themselves a way by me, and have besieged my tabernacle round about.
Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
13 He hath put my brethren far from me, and my acquaintance like strangers have departed from me.
Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
14 My kinsmen have forsaken me, and they that knew me, have forgotten me.
Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
15 They that dwelt in my house, and my maidservants have counted me a stranger, and I have been like an alien in their eyes.
Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
16 I called my servant, and he gave me no answer, I entreated him with my own mouth.
Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
17 My wife hath abhorred my breath, and I entreated the children of my womb.
Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
18 Even fools despise me; and when I gone from them, they spoke against me.
Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
19 They that were sometime my counsellors, have abhorred me: and he whom I love most is turned against me.
Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
20 The flesh being consumed. My bone hath cleaved to my skin, and nothing but lips are left about my teeth.
Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
21 Have pity on me, have pity on me, at least you my friends, because the hand of the Lord hath touched me.
Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
22 Why do you persecute me as God, and glut yourselves with my flesh?
Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
23 Who will grant me that my words may be written? Who will grant me that they may be marked down in a book?
Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
24 With an iron pen and in a plate of lead, or else be graven with an instrument in flint stone.
Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
25 For I know that my Redeemer liveth, and in the last day I shall rise out of the earth.
Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
26 And I shall be clothed again with my skin, and in my flesh I will see my God.
A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
27 Whom I myself shall see, and my eyes shall behold, and not another: this my hope is laid up in my bosom.
Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
28 Why then do you say now: Let us persecute him, and let us find occasion of word against him?
Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
29 Flee then from the face of the sword, for the sword is the revenger of iniquities: and know ye that there is judgment.
Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.
