Ecclesiastes 7
1 A good name is better than precious ointments: and the day of death than the day of one’s birth.
| نیک نامی از روغن معطر بهتر است و روزممات از روز ولادت. | ۱ |
2 It is better to go to the house of mourning, than to the house of feasting: for in that we are put in mind of the end of all, and the living thinketh what is to come.
| رفتن به خانه ماتم از رفتن به خانه ضیافت بهتر است زیرا که این آخرت همه مردمان است و زندگان این را در دل خود می‌نهند. | ۲ |
3 Anger is better than laughter: because by the sadness of the countenance the mind of the offender is corrected.
| حزن از خنده بهتر است زیرا که ازغمگینی صورت دل اصلاح می‌شود. | ۳ |
4 The heart of the wise is where there is mourning, and the heart of fools where there is mirth.
| دل حکیمان در خانه ماتم است و دل احمقان در خانه شادمانی. | ۴ |
5 It is better to be rebuked by a wise man, than to be deceived by the flattery of fools.
| شنیدن عتاب حکیمان بهتر است از شنیدن سرود احمقان، | ۵ |
6 For as the crackling of thorns burning under a pot, so is the laughter of a fool: now this also is vanity.
| زیرا خنده احمقان مثل صدای خارها در زیر دیگ است و این نیز بطالت است. | ۶ |
7 Oppression troubleth the wise, and shall destroy the strength of his heart.
| به درستی که ظلم، مرد حکیم را جاهل می‌گرداند و رشوه، دل را فاسد می‌سازد. | ۷ |
8 Better is the end of a speech than the beginning. Better is the patient man than the presumptuous.
| انتهای امر از ابتدایش بهتر است و دل حلیم از دل مغرور نیکوتر. | ۸ |
9 Be not quickly angry: for anger resteth in the bosom of a fool.
| در دل خود به زودی خشمناک مشو زیرا خشم در سینه احمقان مستقرمی شود. | ۹ |
10 Say not: What thinkest thou is the cause that former times were better than they are now? for this manner of question is foolish.
| مگو چرا روزهای قدیم از این زمان بهتربود زیرا که در این خصوص از روی حکمت سوال نمی کنی. | ۱۰ |
11 Wisdom with riches is more profitable, and bringeth more advantage to them that see the sun.
| حکمت مثل میراث نیکو است بلکه به جهت بینندگان آفتاب نیکوتر. | ۱۱ |
12 For as wisdom is a defence, so money is a defence: but learning and wisdom excel in this, that they give life to him that possesseth them.
| زیرا که حکمت ملجایی است و نقره ملجایی؛ اما فضیلت معرفت این است که حکمت صاحبانش را زندگی می‌بخشد. | ۱۲ |
13 Consider the works of God, that no man can correct whom he hath despised.
| اعمال خدا را ملاحظه نما زیرا کیست که بتواند آنچه را که او کج ساخته است راست نماید؟ | ۱۳ |
14 In the good day enjoy good things, and beware beforehand of the evil day: for God hath made both the one and the other, that man may not find against him any just complaint.
| در روز سعادتمندی شادمان باش و درروز شقاوت تامل نما زیرا خدا این را به ازاء آن قرار داد که انسان هیچ‌چیز را که بعد از او خواهدشد دریافت نتواند کرد. | ۱۴ |
15 These things also I saw in the days of my vanity: A just man perisheth in his justice, and a wicked man liveth a long time in his wickedness.
| این همه را در روزهای بطالت خود دیدم. مرد عادل هست که در عدالتش هلاک می‌شود و مرد شریر هست که در شرارتش عمر دراز دارد. | ۱۵ |
16 Be not over just: and be not more wise than is necessary, lest thou become stupid.
| پس گفتم به افراط عادل مباش و خود را زیاده حکیم مپندار مبادا خویشتن را هلاک کنی. | ۱۶ |
17 Be not overmuch wicked: and be not foolish, lest thou die before thy time.
| و به افراط شریر مباش و احمق مشو مبادا پیش ازاجلت بمیری. | ۱۷ |
18 It is good that thou shouldst hold up the just, yea and from him withdraw not thy hand: for he that feareth God, neglecteth nothing.
| نیکو است که به این متمسک شوی و از آن نیز دست خود را برنداری زیرا هرکه از خدا بترسد، از این هر دو بیرون خواهد آمد. | ۱۸ |
19 Wisdom hath strengthened the wise more than ten princes of the city.
| حکمت مرد حکیم را توانایی می‌بخشدبیشتر از ده حاکم که در یک شهر باشند. | ۱۹ |
20 For there is no just man upon earth, that doth good, and sinneth not.
| زیرامرد عادلی در دنیا نیست که نیکویی ورزد و هیچ خطا ننماید. | ۲۰ |
21 But do not apply thy heart to all words that are spoken: lest perhaps thou hear thy servant reviling thee.
| و نیز به همه سخنانی که گفته شود دل خودرا منه، مبادا بنده خود را که تو را لعنت می‌کندبشنوی. | ۲۱ |
22 For thy conscience knoweth that thou also hast often spoken evil of others.
| زیرا دلت می‌داند که تو نیز بسیار بارهادیگران را لعنت نموده‌ای. | ۲۲ |
23 I have tried all things in wisdom. I have said: I will be wise: and it departed farther from me,
| این همه را با حکمت آزمودم و گفتم به حکمت خواهم پرداخت اما آن از من دور بود. | ۲۳ |
24 Much more than it was: it is a great depth, who shall find it out?
| آنچه هست دور و بسیار عمیق است. پس کیست که آن را دریافت نماید؟ | ۲۴ |
25 I have surveyed all things with my mind, to know, and consider, and seek out wisdom and reason: and to know the wickedness of the fool, and the error of the imprudent:
| پس برگشته دل خود را بر معرفت و بحث و طلب حکمت وعقل مشغول ساختم تا بدانم که شرارت حماقت است و حماقت دیوانگی است. | ۲۵ |
26 And I have found a woman more bitter than death, who is the hunter’s snare, and her heart is a net, and her hands are bands. He that pleaseth God shall escape from her: but he that is a sinner, shall be caught by her.
| و دریافتم که زنی که دلش دامها و تله‌ها است و دستهایش کمندها می‌باشد، چیز تلختر از موت است. هرکه مقبول خدا است، از وی رستگار خواهد شد اماخطاکار گرفتار وی خواهد گردید. | ۲۶ |
27 Lo this have I found, said Ecclesiastes, weighing one thing after another, that I might find out the account,
| جامعه می‌گوید که اینک چون این را با آن مقابله کردم تا نتیجه را دریابم این را دریافتم، | ۲۷ |
28 Which yet my soul seeketh, and I have not found it. One man among a thousand I have found, a woman among them all I have not found.
| که جان من تا به حال آن را جستجو می‌کند ونیافتم. یک مرد از هزار یافتم اما از جمیع آنها زنی نیافتم. | ۲۸ |
29 Only this I have found, that God made man right, and he hath entangled himself with an infinity of questions. Who is as the wise man? and who hath known the resolution of the word?
| همانا این را فقط دریافتم که خدا آدمی را راست آفرید، اما ایشان مخترعات بسیار طلبیدند. | ۲۹ |
