Amos 9

1 I saw the Lord standing upon the altar, and he said: Strike the hinges, and let the lintels be shook: for there is covetousness in the head of them all, and I will slay the last of them with the sword: there shall be no flight for them: they shall flee, and he that shall flee of them shall not be delivered.

Мән Рәбниң қурбангаһниң йенида турғинини көрдум; У мундақ деди: — — Түврүкләрниң башлирини уруңлар, босуғилар силкингичә уруңлар, Уларни [ибадәтханидикиләрниң] башлириға чүшүрүп, парә-парә қилиңлар! Мән шу [бутпәрәсләр]дин әң ахирда қалғанлириниму қилич билән өлтүримән; Улардин қачай дегәнләр қачалмайду, Улардин қутулай дегәнләр қутулуп чиқалмайду.

2 Though they go down even to hell, thence shall my hand bring them out: and though they climb up to heaven, thence will I bring them down. (Sheol h7585)

Улар тәһтисара ичигә тешип кирсә, қолум әшу йәрдин уларни тартип чиқириду; Улар асманға ямишип чиқса, Мән шу йәрдин уларни тартип чүшүримән; (Sheol h7585)

3 And though they be hid in the top of Carmel, I will search and take them away from thence: and though they hide themselves from my eyes in the depth of the sea, there will I command the serpent and he shall bite them.

Улар Кармәл чоққисиға мөкүвалсиму, Мән уларни издәп шу йәрдин алимән; Улар деңиз тегидә нәзиримдин йошурунувалған болсиму, Мән иланни буйруймән, у уларни чақиду;

4 And if they go into captivity before their enemies, there will I command the sword, and it shall kill them. And I will set my eyes upon them for evil, and not for good.

Дүшмәнлиригә әсиргә чүшкән болсиму, Мән шу йәрдә қилични буйруймән, у уларни өлтүриду; Мән яхшилиқни әмәс, бәлки яманлиқни йәткүзүш үчүн көзлиримни уларға тикимән.

5 And the Lord the God of hosts is he who toucheth the earth, and it shall melt: and all that dwell therein shall mourn: and it shall rise up as a river, and shall run down as the river of Egypt.

Самави қошунларниң Сәрдари болған Рәб Пәрвәрдигар, Зиминға тәккүчи болса дәл Униң Өзидур; У тегиши биләнла, зимин ерип кетиду, униңда туруватқанларниң һәммиси матәм тутиду; Зимин Нил дәриясидәк өрләп кетиду — Мисирниң дәриясидәк [өркәшләп], андин чөкүп кетиду.

6 He that buildeth his ascension in heaven, and hath founded his bundle upon the earth: who calleth the waters of the sea, and poureth them out upon the face of the earth, the Lord is his name.

Равақлирини әршләргә селип, асман гүмбизини йәр йүзигә бекиткүчи Шудур; Деңиздики суларни чақирип, уларни йәр йүзигә қуйғучи Удур; Пәрвәрдигар Униң намидур.

7 Are not you as the children of the Ethiopians unto me, O children of Israel, saith the Lord? did not I bring up Israel, out of the land of Egypt: and the Philistines out of Cappadocia, and the Syrians out of Cyrene?

Силәр Маңа нисбәтән Ефиопийә балилириға охшаш әмәсму, и Исраил балилири? Мән Исраилни Мисирдин елип чиқарған әмәсму? Филистийләрни Крет арилидин, Сурийәликләрни Кир шәһиридин чиқарған әмәсму?

8 Behold the eyes of the Lord God are upon the sinful kingdom, and I will destroy it from the face of the earth: but yet I will not utterly destroy the house of Jacob, saith the Lord.

Қараңлар, Рәб Пәрвәрдигарниң көзи «гунакар падишалиқ» үстигә чүшти — Мән йәр йүзидин уни йоқитимән; Лекин Мән Яқуп җәмәтини толуқ йоқитивәтмәймән, — дәйду Пәрвәрдигар.

9 For behold I will command, and I will sift the house of Israel among all nations, as corn is sifted in a sieve: and there shall not a little stone fall to the ground.

Чүнки қараңлар, Мән буйруқ чүшүримән, Шуниң билән худди бириси данни ғәлвирдә тасқиғандәк, Исраил җәмәтини әлләр арисида тасқаймән, Бирақ улардин әң кичигиму йәргә чүшүп кәтмәйду.

10 All the sinners of my people shall fall by the sword: who say: The evils shall not approach, and shall not come upon us.

[Һалбуки], хәлқимниң барлиқ гунакарлири, йәни: «Күлпәт бизгә һәргиз йеқинлашмайду, бешимизға чүшмәйду» дегүчиләр қилич тегидә өлиду.

11 In that day I will raise up the tabernacle of David, that is fallen: and I will close up the breaches of the walls thereof, and repair what was fallen: and I will rebuild it as in the days of old.

Шу күни Мән Давутниң жиқилған кәписини йеңибаштин тикләймән, Униң йериқлирини етимән; Уни харабиликтин оңшап, Әйни замандики петидәк қуримән.

12 That they may possess the remnant of Edom, and all nations, because my name is invoked upon them: saith the Lord that doth these things.

Шуниң билән улар Едомниң қалдисиға һәмдә намим билән аталған барлиқ әлләргә егидарчилиқ қилиду, — дәйду буни беҗиргүчи Пәрвәрдигар.

13 Behold the days come, saith the Lord, when the ploughman shall overtake the reaper, and the treader of grapes him that soweth seed: and the mountains shall drop sweetness, and every hill shall be tilled.

Мана шундақ күнләр келидуки, — дәйду Пәрвәрдигар, — Йәр һайдиғучи һосул жиққучиға йетишивалиду, Үзүмләрни чәйлигүчи уруқ чачқучиға йетишивалиду; Тағлар йеңи шарапни темитип, Барлиқ дөң-егизликләр ерип кетиду.

14 And I will bring back the captivity of my people Israel: and they shall build the abandoned cities, and inhabit them: and they shall plant vineyards, and drink the wine of them: and shall make gardens, and eat the fruits of them.

Вә хәлқим Исраилни асарәттин қутулдуруп, азатлиққа ериштүримән; Улар харап шәһәрләрни қайта қуруп, уларда маканлишиду; Улар үзүмзарларни тикип, уларниң шарабини ичиду; Улар бағларни бәрпа қилип, мевисини йәйду.

15 And I will plant them upon their own land: and I will no more pluck them out of their land which I have given them, saith the Lord thy God.

Мән уларни өз зимини үстигә тикимән, Улар Мән уларға ата қилған зиминдин һәргиз қайтидин жулуветилмайду — дәйду Пәрвәрдигар сениң Худайиң.