Psalms 102
1 A Prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out his complaint before Jehovah. Jehovah, hear my prayer, and let my cry come unto thee.
Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2 Hide not thy face from me: in the day of my trouble, incline thine ear unto me; in the day I call, answer me speedily.
Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
3 For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as a firebrand.
Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
4 My heart is smitten and withered like grass; yea, I have forgotten to eat my bread.
Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
5 By reason of the voice of my groaning, my bones cleave to my flesh.
Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
6 I am become like the pelican of the wilderness, I am as an owl in desolate places;
Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
7 I watch, and am like a sparrow alone upon the housetop.
Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8 Mine enemies reproach me all the day; they that are mad against me swear by me.
Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
9 For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,
Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
10 Because of thine indignation and thy wrath; for thou hast lifted me up, and cast me down.
Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
11 My days are like a lengthened-out shadow, and I, I am withered like grass.
Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
12 But thou, Jehovah, abidest for ever, and thy memorial from generation to generation.
Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
13 Thou wilt rise up, thou wilt have mercy upon Zion: for it is the time to be gracious to her, for the set time is come.
Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
14 For thy servants take pleasure in her stones, and favour her dust.
Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
15 And the nations shall fear the name of Jehovah, and all the kings of the earth thy glory.
Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
16 When Jehovah shall build up Zion, he will appear in his glory.
Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
17 He will regard the prayer of the destitute one, and not despise their prayer.
Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
18 This shall be written for the generation to come; and a people that shall be created shall praise Jah:
To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
19 For he hath looked down from the height of his sanctuary; from the heavens hath Jehovah beheld the earth,
Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
20 To hear the groaning of the prisoner, to loose those that are appointed to die;
Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
21 That the name of Jehovah may be declared in Zion, and his praise in Jerusalem,
Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
22 When the peoples shall be gathered together, and the kingdoms, to serve Jehovah.
Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
23 He weakened my strength in the way, he shortened my days.
Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
24 I said, My God, take me not away in the midst of my days! ...Thy years are from generation to generation.
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
25 Of old hast thou founded the earth, and the heavens are the work of thy hands:
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26 They shall perish, but thou continuest; and all of them shall grow old as a garment: as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed.
One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
27 But thou art the Same, and thy years shall have no end.
Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
28 The children of thy servants shall abide, and their seed shall be established before thee.
Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
