Proverbs 5
1 My son, attend unto my wisdom, incline thine ear to my understanding;
И оғлум, даналиғимға көңүл қойғин, Идраклик сөзлиримгә қулақ салғин.
2 that thou mayest keep reflection, and that thy lips may preserve knowledge.
Шундақ қилғиниңда ишқа сәзгүрлүк билән қарайдиған болисән, Ләвлириң пәм-парасәттин айрилмайду.
3 For the lips of the strange woman drop honey, and her mouth is smoother than oil;
Чүнки бузуқ хотунниң ағзидин һәсәл тамиду, Ләвлири зәйтун йеғидин силиқтур;
4 but her end is bitter as wormwood, sharp as a two-edged sword.
Лекин униң ақивити кәкридәк аччиқ, Икки бислиқ қиличтәк өткүр.
Униң қәдәмлири өлүм гирдавиға елип бариду, Тутқан йоли гөргә башлайду. (Sheol h7585)
6 Lest she should ponder the path of life, her ways wander, she knoweth not [whither].
Һаятлиқ йолини қилчә билгүм йоқ дәп, Басқан қәдәмлири турақсиз болиду, Нәгә баридиғанлиғини һеч билмәйду.
7 And now, children, hearken unto me, and depart not from the words of my mouth.
Шуңа, и оғуллирим, сөзлиримни көңүл қоюп аңлаңлар, Мениң дегәнлиримдин чиқмаңлар.
8 Remove thy way far from her, and come not nigh the door of her house:
Ундақ хотундин жирақ қач! Ишиги алдиғиму йеқин йолима!
9 lest thou give thine honour unto others, and thy years unto the cruel;
Болмиса, иззәт-абруюңни башқиларға тутқузуп қойисән, [Яшлиқ] жиллириңни рәһимсизләрниң қолиға тапшурисән!
10 lest strangers be filled with thy wealth, and the fruits of thy toil [come] into the house of a stranger;
Ят адәмләр байлиқлириң билән өзини толдуриду, Җапалиқ әҗирлириңниң мевиси яқа жутлуқниң өйигә өтүп кетиду;
11 and thou mourn in thine end, when thy flesh and thy body are consumed;
Әҗилиңдә налә-пәряд көтәргиниңдә, Әзайи-бәдиниң йәм болғанда,
12 and thou say, How have I hated instruction, and my heart despised reproof!
Шу чағда сән: — «Аһ, несиһәтләрдин неманчә нәпрәтләнгәндимән! Көңлүмдә тәнбиһләрни неманчә кәмситкәндимән!
13 and I have not hearkened unto the voice of my teachers, nor inclined mine ear to those that instructed me;
Немишкә устазлиримниң сөзини аңлимиғандимән? Маңа тәрбийә бәргәнләргә қулақ салмиғандимән?
14 I was well nigh in all evil in the midst of the congregation and assembly.
Җәмийәттиму, җамаәт алдидиму һәр хил номусқа қалғандәк болдум!» — дәп қалисән.
15 Drink waters out of thine own cistern, and running waters out of thine own well.
Өзүңниң көлчигиңдики суни ичкин, Өз булиқиңдин еқиватқан судин һозурлан.
16 Thy fountains shall be poured forth, as water-brooks in the broadways.
Булақлириң урғуп һәр йәргә тарқилип кәтсә [боламду]? Ериқлириңдики сулар кочиларда еқип жүрсә боламду?
17 Let them be only thine own, and not strangers' with thee.
Булар саңила хас болсун, Ят кишиләргә тәгмисун!
18 Let thy fountain be blessed; and have joy of the wife of thy youth.
Булиқиң бәхит-бәрикәтлик болғай! Яшлиғиңда алған хотунуң билән һозурлан.
19 As a lovely hind and a graceful roe, let her breasts satisfy thee at all times: be thou ravished continually with her love.
У чиши кейиктәк чирайлиқ! Җәрәндәк сөйүмлүк! Униң бағридин һемишә қанаәттә болғайсән, Униң қайнақ муһәббитидин дайим хошаллиққа патқайсән.
20 And why shouldest thou, my son, be ravished with a strange woman, and embrace the bosom of a stranger?
И оғлум, немишкә ят аялға шәйда болисән? Немишкә ят хотунниң қойниға өзүңни атисән?
21 For the ways of man are before the eyes of Jehovah, and he pondereth all his paths.
Чүнки инсанниң һәммә қилғанлири Пәрвәрдигарниң көз алдида ашкаридур, У униң һәммә маңған йоллирини таразиға селип туриду.
22 His own iniquities shall take the wicked, and he shall be holden with the cords of his sin.
Яман адәмниң өз қәбиһликлири өзини қапқанқа чүшүриду, У өз гунайи билән сиртмаққа елиниду.
23 He shall die for want of discipline; and in the greatness of his folly he shall go astray.
У йолйоруқтин мәһрум болғанлиғидин җенидин айрилиду, Чекидин ашқан һамақәтлиги түпәйлидин йолдин езип кетиду.
