Philippians 2
1 If then [there be] any comfort in Christ, if any consolation of love, if any fellowship of [the] Spirit, if any bowels and compassions,
ഖ്രീഷ്ടാദ് യദി കിമപി സാന്ത്വനം കശ്ചിത് പ്രേമജാതോ ഹർഷഃ കിഞ്ചിദ് ആത്മനഃ സമഭാഗിത്വം കാചിദ് അനുകമ്പാ കൃപാ വാ ജായതേ തർഹി യൂയം മമാഹ്ലാദം പൂരയന്ത
2 fulfil my joy, that ye may think the same thing, having the same love, joined in soul, thinking one thing;
ഏകഭാവാ ഏകപ്രേമാണ ഏകമനസ ഏകചേഷ്ടാശ്ച ഭവത|
3 [let] nothing [be] in the spirit of strife or vain glory, but, in lowliness of mind, each esteeming the other as more excellent than themselves;
വിരോധാദ് ദർപാദ് വാ കിമപി മാ കുരുത കിന്തു നമ്രതയാ സ്വേഭ്യോഽപരാൻ വിശിഷ്ടാൻ മന്യധ്വം|
4 regarding not each his own [qualities], but each those of others also.
കേവലമ് ആത്മഹിതായ ന ചേഷ്ടമാനാഃ പരഹിതായാപി ചേഷ്ടധ്വം|
5 For let this mind be in you which [was] also in Christ Jesus;
ഖ്രീഷ്ടസ്യ യീശോ ര്യാദൃശഃ സ്വഭാവോ യുഷ്മാകമ് അപി താദൃശോ ഭവതു|
6 who, subsisting in the form of God, did not esteem it an object of rapine to be on an equality with God;
സ ഈശ്വരരൂപീ സൻ സ്വകീയാമ് ഈശ്വരതുല്യതാം ശ്ലാഘാസ്പദം നാമന്യത,
7 but emptied himself, taking a bondman's form, taking his place in [the] likeness of men;
കിന്തു സ്വം ശൂന്യം കൃത്വാ ദാസരൂപീ ബഭൂവ നരാകൃതിം ലേഭേ ച|
8 and having been found in figure as a man, humbled himself, becoming obedient even unto death, and [that the] death of [the] cross.
ഇത്ഥം നരമൂർത്തിമ് ആശ്രിത്യ നമ്രതാം സ്വീകൃത്യ മൃത്യോരർഥതഃ ക്രുശീയമൃത്യോരേവ ഭോഗായാജ്ഞാഗ്രാഹീ ബഭൂവ|
9 Wherefore also God highly exalted him, and granted him a name, that which is above every name,
തത്കാരണാദ് ഈശ്വരോഽപി തം സർവ്വോന്നതം ചകാര യച്ച നാമ സർവ്വേഷാം നാമ്നാം ശ്രേഷ്ഠം തദേവ തസ്മൈ ദദൗ,
10 that at the name of Jesus every knee should bow, of heavenly and earthly and infernal [beings],
തതസ്തസ്മൈ യീശുനാമ്നേ സ്വർഗമർത്യപാതാലസ്ഥിതൈഃ സർവ്വൈ ർജാനുപാതഃ കർത്തവ്യഃ,
11 and every tongue confess that Jesus Christ [is] Lord to God [the] Father's glory.
താതസ്ഥേശ്വരസ്യ മഹിമ്നേ ച യീശുഖ്രീഷ്ടഃ പ്രഭുരിതി ജിഹ്വാഭിഃ സ്വീകർത്തവ്യം|
12 So that, my beloved, even as ye have always obeyed, not as in my presence only, but now much rather in my absence, work out your own salvation with fear and trembling,
അതോ ഹേ പ്രിയതമാഃ, യുഷ്മാഭി ര്യദ്വത് സർവ്വദാ ക്രിയതേ തദ്വത് കേവലേ മമോപസ്ഥിതികാലേ തന്നഹി കിന്ത്വിദാനീമ് അനുപസ്ഥിതേഽപി മയി ബഹുതരയത്നേനാജ്ഞാം ഗൃഹീത്വാ ഭയകമ്പാഭ്യാം സ്വസ്വപരിത്രാണം സാധ്യതാം|
13 for it is God who works in you both the willing and the working according to [his] good pleasure.
യത ഈശ്വര ഏവ സ്വകീയാനുരോധാദ് യുഷ്മന്മധ്യേ മനസ്കാമനാം കർമ്മസിദ്ധിഞ്ച വിദധാതി|
14 Do all things without murmurings and reasonings,
യൂയം കലഹവിവാദർവിജതമ് ആചാരം കുർവ്വന്തോഽനിന്ദനീയാ അകുടിലാ
15 that ye may be harmless and simple, irreproachable children of God in the midst of a crooked and perverted generation; among whom ye appear as lights in [the] world,
ഈശ്വരസ്യ നിഷ്കലങ്കാശ്ച സന്താനാഇവ വക്രഭാവാനാം കുടിലാചാരിണാഞ്ച ലോകാനാം മധ്യേ തിഷ്ഠത,
16 holding forth [the] word of life, so as to be a boast for me in Christ's day, that I have not run in vain nor laboured in vain.
യതസ്തേഷാം മധ്യേ യൂയം ജീവനവാക്യം ധാരയന്തോ ജഗതോ ദീപകാ ഇവ ദീപ്യധ്വേ| യുഷ്മാഭിസ്തഥാ കൃതേ മമ യത്നഃ പരിശ്രമോ വാ ന നിഷ്ഫലോ ജാത ഇത്യഹം ഖ്രീഷ്ടസ്യ ദിനേ ശ്ലാഘാം കർത്തും ശക്ഷ്യാമി|
17 But if also I am poured out as a libation on the sacrifice and ministration of your faith, I rejoice, and rejoice in common with you all.
യുഷ്മാകം വിശ്വാസാർഥകായ ബലിദാനായ സേവനായ ച യദ്യപ്യഹം നിവേദിതവ്യോ ഭവേയം തഥാപി തേനാനന്ദാമി സർവ്വേഷാം യുഷ്മാകമ് ആനന്ദസ്യാംശീ ഭവാമി ച|
18 In like manner do ye also rejoice, and rejoice with me.
തദ്വദ് യൂയമപ്യാനന്ദത മദീയാനന്ദസ്യാംശിനോ ഭവത ച|
19 But I hope in [the] Lord Jesus to send Timotheus to you shortly, that I also may be refreshed, knowing how ye get on.
യുഷ്മാകമ് അവസ്ഥാമ് അവഗത്യാഹമപി യത് സാന്ത്വനാം പ്രാപ്നുയാം തദർഥം തീമഥിയം ത്വരയാ യുഷ്മത്സമീപം പ്രേഷയിഷ്യാമീതി പ്രഭൗ പ്രത്യാശാം കുർവ്വേ|
20 For I have no one like-minded who will care with genuine feeling how ye get on.
യഃ സത്യരൂപേണ യുഷ്മാകം ഹിതം ചിന്തയതി താദൃശ ഏകഭാവസ്തസ്മാദന്യഃ കോഽപി മമ സന്നിധൗ നാസ്തി|
21 For all seek their own things, not the things of Jesus Christ.
യതോഽപരേ സർവ്വേ യീശോഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ വിഷയാൻ ന ചിന്തയന്ത ആത്മവിഷയാൻ ചിന്തയന്തി|
22 But ye know the proof of him, that, as a child a father, he has served with me in the work of the glad tidings.
കിന്തു തസ്യ പരീക്ഷിതത്വം യുഷ്മാഭി ർജ്ഞായതേ യതഃ പുത്രോ യാദൃക് പിതുഃ സഹകാരീ ഭവതി തഥൈവ സുസംവാദസ്യ പരിചര്യ്യായാം സ മമ സഹകാരീ ജാതഃ|
23 Him therefore I hope to send immediately, as soon as I shall see how it goes with me:
അതഏവ മമ ഭാവിദശാം ജ്ഞാത്വാ തത്ക്ഷണാത് തമേവ പ്രേഷയിതും പ്രത്യാശാം കുർവ്വേ
24 but I trust in [the] Lord that I myself also shall soon come;
സ്വയമ് അഹമപി തൂർണം യുഷ്മത്സമീപം ഗമിഷ്യാമീത്യാശാം പ്രഭുനാ കുർവ്വേ|
25 but I have thought it necessary to send to you Epaphroditus, my brother and fellow-workman and fellow-soldier, but your messenger and minister to my need,
അപരം യ ഇപാഫ്രദീതോ മമ ഭ്രാതാ കർമ്മയുദ്ധാഭ്യാം മമ സഹായശ്ച യുഷ്മാകം ദൂതോ മദീയോപകാരായ പ്രതിനിധിശ്ചാസ്തി യുഷ്മത്സമീപേ തസ്യ പ്രേഷണമ് ആവശ്യകമ് അമന്യേ|
26 since he had a longing desire after you all, and was distressed because ye had heard that he was sick;
യതഃ സ യുഷ്മാൻ സർവ്വാൻ അകാങ്ക്ഷത യുഷ്മാഭിസ്തസ്യ രോഗസ്യ വാർത്താശ്രാവീതി ബുദ്ധ്വാ പര്യ്യശോചച്ച|
27 for he was also sick close to death, but God had mercy on him, and not indeed on him alone, but also on me, that I might not have sorrow upon sorrow.
സ പീഡയാ മൃതകൽപോഽഭവദിതി സത്യം കിന്ത്വീശ്വരസ്തം ദയിതവാൻ മമ ച ദുഃഖാത് പരം പുനർദുഃഖം യന്ന ഭവേത് തദർഥം കേവലം തം ന ദയിത്വാ മാമപി ദയിതവാൻ|
28 I have sent him therefore the more diligently, that seeing him ye might again rejoice, and that I might be the less sorrowful.
അതഏവ യൂയം തം വിലോക്യ യത് പുനരാനന്ദേത മമാപി ദുഃഖസ്യ ഹ്രാസോ യദ് ഭവേത് തദർഥമ് അഹം ത്വരയാ തമ് അപ്രേഷയം|
29 Receive him therefore in [the] Lord with all joy, and hold such in honour;
അതോ യൂയം പ്രഭോഃ കൃതേ സമ്പൂർണേനാനന്ദേന തം ഗൃഹ്ലീത താദൃശാൻ ലോകാംശ്ചാദരണീയാൻ മന്യധ്വം|
30 because for the sake of the work he drew near even to death, venturing his life that he might fill up what lacked in your ministration toward me.
യതോ മമ സേവനേ യുഷ്മാകം ത്രുടിം പൂരയിതും സ പ്രാണാൻ പണീകൃത്യ ഖ്രീഷ്ടസ്യ കാര്യ്യാർഥം മൃതപ്രായേഽഭവത്|
