Matthew 22
1 And Jesus answering spoke to them again in parables, saying,
అనన్తరం యీశుః పునరపి దృష్టాన్తేన తాన్ అవాదీత్,
2 The kingdom of the heavens has become like a king who made a wedding feast for his son,
స్వర్గీయరాజ్యమ్ ఏతాదృశస్య నృపతేః సమం, యో నిజ పుత్రం వివాహయన్ సర్వ్వాన్ నిమన్త్రితాన్ ఆనేతుం దాసేయాన్ ప్రహితవాన్,
3 and sent his bondmen to call the persons invited to the wedding feast, and they would not come.
కిన్తు తే సమాగన్తుం నేష్టవన్తః|
4 Again he sent other bondmen, saying, Say to the persons invited, Behold, I have prepared my dinner; my oxen and my fatted beasts are killed, and all things ready; come to the wedding feast.
తతో రాజా పునరపి దాసానన్యాన్ ఇత్యుక్త్వా ప్రేషయామాస, నిమన్త్రితాన్ వదత, పశ్యత, మమ భేజ్యమాసాదితమాస్తే, నిజవ్టషాదిపుష్టజన్తూన్ మారయిత్వా సర్వ్వం ఖాద్యద్రవ్యమాసాదితవాన్, యూయం వివాహమాగచ్ఛత|
5 But they made light of it, and went, one to his own land, and another to his commerce.
తథపి తే తుచ్ఛీకృత్య కేచిత్ నిజక్షేత్రం కేచిద్ వాణిజ్యం ప్రతి స్వస్వమార్గేణ చలితవన్తః|
6 And the rest, laying hold of his bondmen, ill-treated and slew [them].
అన్యే లోకాస్తస్య దాసేయాన్ ధృత్వా దౌరాత్మ్యం వ్యవహృత్య తానవధిషుః|
7 And [when] the king [heard of it he] was wroth, and having sent his forces, destroyed those murderers and burned their city.
అనన్తరం స నృపతిస్తాం వార్త్తాం శ్రుత్వా క్రుధ్యన్ సైన్యాని ప్రహిత్య తాన్ ఘాతకాన్ హత్వా తేషాం నగరం దాహయామాస|
8 Then he says to his bondmen, The wedding feast is ready, but those invited were not worthy;
తతః స నిజదాసేయాన్ బభాషే, వివాహీయం భోజ్యమాసాదితమాస్తే, కిన్తు నిమన్త్రితా జనా అయోగ్యాః|
9 go therefore into the thoroughfares of the highways, and as many as ye shall find invite to the wedding feast.
తస్మాద్ యూయం రాజమార్గం గత్వా యావతో మనుజాన్ పశ్యత, తావతఏవ వివాహీయభోజ్యాయ నిమన్త్రయత|
10 And those bondmen went out into the highways, and brought together all as many as they found, both evil and good; and the wedding feast was furnished with guests.
తదా తే దాసేయా రాజమార్గం గత్వా భద్రాన్ అభద్రాన్ వా యావతో జనాన్ దదృశుః, తావతఏవ సంగృహ్యానయన్; తతోఽభ్యాగతమనుజై ర్వివాహగృహమ్ అపూర్య్యత|
11 And the king, having gone in to see the guests, beheld there a man not clothed with a wedding garment.
తదానీం స రాజా సర్వ్వానభ్యాగతాన్ ద్రష్టుమ్ అభ్యన్తరమాగతవాన్; తదా తత్ర వివాహీయవసనహీనమేకం జనం వీక్ష్య తం జగాద్,
12 And he says to him, [My] friend, how camest thou in here not having on a wedding garment? But he was speechless.
హే మిత్ర, త్వం వివాహీయవసనం వినా కథమత్ర ప్రవిష్టవాన్? తేన స నిరుత్తరో బభూవ|
13 Then said the king to the servants, Bind him feet and hands, and take him away, and cast him out into the outer darkness: there shall be the weeping and the gnashing of teeth.
తదా రాజా నిజానుచరాన్ అవదత్, ఏతస్య కరచరణాన్ బద్ధా యత్ర రోదనం దన్తైర్దన్తఘర్షణఞ్చ భవతి, తత్ర వహిర్భూతతమిస్రే తం నిక్షిపత|
14 For many are called ones, but few chosen ones.
ఇత్థం బహవ ఆహూతా అల్పే మనోభిమతాః|
15 Then went the Pharisees and held a council how they might ensnare him in speaking.
అనన్తరం ఫిరూశినః ప్రగత్య యథా సంలాపేన తమ్ ఉన్మాథే పాతయేయుస్తథా మన్త్రయిత్వా
16 And they send out to him their disciples with the Herodians, saying, Teacher, we know that thou art true and teachest the way of God in truth, and carest not for any one, for thou regardest not men's person;
హేరోదీయమనుజైః సాకం నిజశిష్యగణేన తం ప్రతి కథయామాసుః, హే గురో, భవాన్ సత్యః సత్యమీశ్వరీయమార్గముపదిశతి, కమపి మానుషం నానురుధ్యతే, కమపి నాపేక్షతే చ, తద్ వయం జానీమః|
17 tell us therefore what thou thinkest: Is it lawful to give tribute to Caesar, or not?
అతః కైసరభూపాయ కరోఽస్మాకం దాతవ్యో న వా? అత్ర భవతా కిం బుధ్యతే? తద్ అస్మాన్ వదతు|
18 But Jesus, knowing their wickedness, said, Why tempt ye me, hypocrites?
తతో యీశుస్తేషాం ఖలతాం విజ్ఞాయ కథితవాన్, రే కపటినః యుయం కుతో మాం పరిక్షధ్వే?
19 Shew me the money of the tribute. And they presented to him a denarius.
తత్కరదానస్య ముద్రాం మాం దర్శయత| తదానీం తైస్తస్య సమీపం ముద్రాచతుర్థభాగ ఆనీతే
20 And he says to them, Whose [is] this image and superscription?
స తాన్ పప్రచ్ఛ, అత్ర కస్యేయం మూర్త్తి ర్నామ చాస్తే? తే జగదుః, కైసరభూపస్య|
21 They say to him, Caesar's. Then he says to them, Pay then what is Caesar's to Caesar, and what is God's to God.
తతః స ఉక్తవాన, కైసరస్య యత్ తత్ కైసరాయ దత్త, ఈశ్వరస్య యత్ తద్ ఈశ్వరాయ దత్త|
22 And when they heard [him], they wondered, and left him, and went away.
ఇతి వాక్యం నిశమ్య తే విస్మయం విజ్ఞాయ తం విహాయ చలితవన్తః|
23 On that day came to him Sadducees, who say there is no resurrection; and they demanded of him,
తస్మిన్నహని సిదూకినోఽర్థాత్ శ్మశానాత్ నోత్థాస్యన్తీతి వాక్యం యే వదన్తి, తే యీశేరన్తికమ్ ఆగత్య పప్రచ్ఛుః,
24 saying, Teacher, Moses said, If any one die, not having children, his brother shall marry his wife and shall raise up seed to his brother.
హే గురో, కశ్చిన్మనుజశ్చేత్ నిఃసన్తానః సన్ ప్రాణాన్ త్యజతి, తర్హి తస్య భ్రాతా తస్య జాయాం వ్యుహ్య భ్రాతుః సన్తానమ్ ఉత్పాదయిష్యతీతి మూసా ఆదిష్టవాన్|
25 Now there were with us seven brethren; and the first having married died, and not having seed, left his wife to his brother.
కిన్త్వస్మాకమత్ర కేఽపి జనాః సప్తసహోదరా ఆసన్, తేషాం జ్యేష్ఠ ఏకాం కన్యాం వ్యవహాత్, అపరం ప్రాణత్యాగకాలే స్వయం నిఃసన్తానః సన్ తాం స్త్రియం స్వభ్రాతరి సమర్పితవాన్,
26 In like manner also the second and the third, unto the seven.
తతో ద్వితీయాదిసప్తమాన్తాశ్చ తథైవ చక్రుః|
27 And last of all the woman also died.
శేషే సాపీ నారీ మమార|
28 In the resurrection therefore of which of the seven shall she be wife, for all had her?
మృతానామ్ ఉత్థానసమయే తేషాం సప్తానాం మధ్యే సా నారీ కస్య భార్య్యా భవిష్యతి? యస్మాత్ సర్వ్వఏవ తాం వ్యవహన్|
29 And Jesus answering said to them, Ye err, not knowing the scriptures nor the power of God.
తతో యీశుః ప్రత్యవాదీత్, యూయం ధర్మ్మపుస్తకమ్ ఈశ్వరీయాం శక్తిఞ్చ న విజ్ఞాయ భ్రాన్తిమన్తః|
30 For in the resurrection they neither marry nor are given in marriage, but are as angels of God in heaven.
ఉత్థానప్రాప్తా లోకా న వివహన్తి, న చ వాచా దీయన్తే, కిన్త్వీశ్వరస్య స్వర్గస్థదూతానాం సదృశా భవన్తి|
31 But concerning the resurrection of the dead, have ye not read what was spoken to you by God, saying,
అపరం మృతానాముత్థానమధి యుష్మాన్ ప్రతీయమీశ్వరోక్తిః,
32 I am the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob? God is not God of [the] dead, but of [the] living.
"అహమిబ్రాహీమ ఈశ్వర ఇస్హాక ఈశ్వరో యాకూబ ఈశ్వర" ఇతి కిం యుష్మాభి ర్నాపాఠి? కిన్త్వీశ్వరో జీవతామ్ ఈశ్వర: , స మృతానామీశ్వరో నహి|
33 And when the crowds heard [it] they were astonished at his doctrine.
ఇతి శ్రుత్వా సర్వ్వే లోకాస్తస్యోపదేశాద్ విస్మయం గతాః|
34 But the Pharisees, having heard that he had put the Sadducees to silence, were gathered together.
అనన్తరం సిదూకినామ్ నిరుత్తరత్వవార్తాం నిశమ్య ఫిరూశిన ఏకత్ర మిలితవన్తః,
35 And one of them, a lawyer, demanded, tempting him, and saying,
తేషామేకో వ్యవస్థాపకో యీశుం పరీక్షితుం పపచ్ఛ,
36 Teacher, which is the great commandment in the law?
హే గురో వ్యవస్థాశాస్త్రమధ్యే కాజ్ఞా శ్రేష్ఠా?
37 And he said to him, Thou shalt love [the] Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, and with all thy understanding.
తతో యీశురువాచ, త్వం సర్వ్వాన్తఃకరణైః సర్వ్వప్రాణైః సర్వ్వచిత్తైశ్చ సాకం ప్రభౌ పరమేశ్వరే ప్రీయస్వ,
38 This is [the] great and first commandment.
ఏషా ప్రథమమహాజ్ఞా| తస్యాః సదృశీ ద్వితీయాజ్ఞైషా,
39 And [the] second is like it, Thou shalt love thy neighbour as thyself.
తవ సమీపవాసిని స్వాత్మనీవ ప్రేమ కురు|
40 On these two commandments the whole law and the prophets hang.
అనయో ర్ద్వయోరాజ్ఞయోః కృత్స్నవ్యవస్థాయా భవిష్యద్వక్తృగ్రన్థస్య చ భారస్తిష్ఠతి|
41 And the Pharisees being gathered together, Jesus demanded of them,
అనన్తరం ఫిరూశినామ్ ఏకత్ర స్థితికాలే యీశుస్తాన్ పప్రచ్ఛ,
42 saying, What think ye concerning the Christ? whose son is he? They say to him, David's.
ఖ్రీష్టమధి యుష్మాకం కీదృగ్బోధో జాయతే? స కస్య సన్తానః? తతస్తే ప్రత్యవదన్, దాయూదః సన్తానః|
43 He says to them, How then does David in Spirit call him Lord, saying,
తదా స ఉక్తవాన్, తర్హి దాయూద్ కథమ్ ఆత్మాధిష్ఠానేన తం ప్రభుం వదతి?
44 The Lord said to my Lord, Sit on my right hand until I put thine enemies under thy feet?
యథా మమ ప్రభుమిదం వాక్యమవదత్ పరమేశ్వరః| తవారీన్ పాదపీఠం తే యావన్నహి కరోమ్యహం| తావత్ కాలం మదీయే త్వం దక్షపార్శ్వ ఉపావిశ| అతో యది దాయూద్ తం ప్రభుం వదతి, ర్తిహ స కథం తస్య సన్తానో భవతి?
45 If therefore David call him Lord, how is he his son?
తదానీం తేషాం కోపి తద్వాక్యస్య కిమప్యుత్తరం దాతుం నాశక్నోత్;
46 And no one was able to answer him a word, nor did any one dare from that day to question him any more.
తద్దినమారభ్య తం కిమపి వాక్యం ప్రష్టుం కస్యాపి సాహసో నాభవత్|
