Mark 4
1 And again he began to teach by the sea. And a great crowd was gathered together to him, so that going on board ship he sat in the sea, and all the crowd were close to the sea on the land.
அநந்தரம்’ ஸ ஸமுத்³ரதடே புநருபதே³ஷ்டும்’ ப்ராரேபே⁴, ததஸ்தத்ர ப³ஹுஜநாநாம்’ ஸமாக³மாத் ஸ ஸாக³ரோபரி நௌகாமாருஹ்ய ஸமுபவிஷ்ட: ; ஸர்வ்வே லோகா: ஸமுத்³ரகூலே தஸ்து²: |
2 And he taught them many things in parables. And he said to them in his doctrine,
ததா³ ஸ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²பி⁴ ர்ப³ஹூபதி³ஷ்டவாந் உபதி³ஸ²ம்’ஸ்²ச கதி²தவாந்,
3 Hearken: Behold, the sower went forth to sow.
அவதா⁴நம்’ குருத, ஏகோ பீ³ஜவப்தா பீ³ஜாநி வப்தும்’ க³த: ;
4 And it came to pass as he sowed, one fell by the wayside, and the birds came and devoured it.
வபநகாலே கியந்தி பீ³ஜாநி மார்க³பாஸ்²வே பதிதாநி, தத ஆகாஸீ²யபக்ஷிண ஏத்ய தாநி சகா²து³: |
5 And another fell on the rocky ground, where it had not much earth, and immediately it sprung up out [of the ground] because it had no depth of earth;
கியந்தி பீ³ஜாநி ஸ்வல்பம்ரு’த்திகாவத்பாஷாணபூ⁴மௌ பதிதாநி தாநி ம்ரு’தோ³ல்பத்வாத் ஸீ²க்⁴ரமங்குரிதாநி;
6 and when the sun arose it was burnt up, and because of its not having any root, it withered.
கிந்தூதி³தே ஸூர்ய்யே த³க்³தா⁴நி ததா² மூலாநோ நாதோ⁴க³தத்வாத் ஸு²ஷ்காணி ச|
7 And another fell among the thorns, and the thorns grew up and choked it, and it yielded no fruit.
கியந்தி பீ³ஜாநி கண்டகிவநமத்⁴யே பதிதாநி தத: கண்டகாநி ஸம்’வ்ரு’த்³வ்ய தாநி ஜக்³ரஸுஸ்தாநி ந ச ப²லிதாநி|
8 And another fell into the good ground, and yielded fruit, growing up and increasing; and bore, one thirty, and one sixty, and one a hundred.
ததா² கியந்தி பீ³ஜாந்யுத்தமபூ⁴மௌ பதிதாநி தாநி ஸம்’வ்ரு’த்³வ்ய ப²லாந்யுத்பாதி³தாநி கியந்தி பீ³ஜாநி த்ரிம்’ஸ²த்³கு³ணாநி கியந்தி ஷஷ்டிகு³ணாநி கியந்தி ஸ²தகு³ணாநி ப²லாநி ப²லிதவந்தி|
9 And he said, He that has ears to hear, let him hear.
அத² ஸ தாநவத³த் யஸ்ய ஸ்²ரோதும்’ கர்ணௌ ஸ்த: ஸ ஸ்²ரு’ணோது|
10 And when he was alone, those about him with the twelve asked him [as to] the parables.
தத³நந்தரம்’ நிர்ஜநஸமயே தத்ஸங்கி³நோ த்³வாத³ஸ²ஸி²ஷ்யாஸ்²ச தம்’ தத்³த்³ரு’ஷ்டாந்தவாக்யஸ்யார்த²ம்’ பப்ரச்சு²: |
11 And he said to them, To you is given [to know] the mystery of the kingdom of God; but to them who are without, all things are done in parables,
ததா³ ஸ தாநுதி³தவாந் ஈஸ்²வரராஜ்யஸ்ய நிகூ³ட⁴வாக்யம்’ போ³த்³து⁴ம்’ யுஷ்மாகமதி⁴காரோ(அ)ஸ்தி;
12 that beholding they may behold and not see, and hearing they may hear and not understand, lest it may be, they should be converted and they should be forgiven.
கிந்து யே வஹிர்பூ⁴தா: "தே பஸ்²யந்த: பஸ்²யந்தி கிந்து ந ஜாநந்தி, ஸ்²ரு’ண்வந்த: ஸ்²ரு’ண்வந்தி கிந்து ந பு³த்⁴யந்தே, சேத்தை ர்மந: ஸு கதா³பி பரிவர்த்திதேஷு தேஷாம்’ பாபாந்யமோசயிஷ்யந்த," அதோஹேதோஸ்தாந் ப்ரதி த்³ரு’ஷ்டாந்தைரேவ தாநி மயா கதி²தாநி|
13 And he says to them, Do ye not know this parable? and how will ye be acquainted with all the parables?
அத² ஸ கதி²தவாந் யூயம்’ கிமேதத்³ த்³ரு’ஷ்டாந்தவாக்யம்’ ந பு³த்⁴யத்⁴வே? தர்ஹி கத²ம்’ ஸர்வ்வாந் த்³ரு’ஷ்டாந்தாந போ⁴த்ஸ்யத்⁴வே?
14 The sower sows the word:
பீ³ஜவப்தா வாக்யரூபாணி பீ³ஜாநி வபதி;
15 and these are they by the wayside where the word is sown, and when they hear, immediately Satan comes and takes away the word that was sown in them.
தத்ர யே யே லோகா வாக்யம்’ ஸ்²ரு’ண்வந்தி, கிந்து ஸ்²ருதமாத்ராத் ஸை²தாந் ஸீ²க்⁴ரமாக³த்ய தேஷாம்’ மந: ஸூப்தாநி தாநி வாக்யரூபாணி பீ³ஜாந்யபநயதி தஏவ உப்தபீ³ஜமார்க³பார்ஸ்²வேஸ்வரூபா: |
16 And these are they in like manner who are sown upon the rocky places, who when they hear the word, immediately receive it with joy,
யே ஜநா வாக்யம்’ ஸ்²ருத்வா ஸஹஸா பரமாநந்தே³ந க்³ரு’ஹ்லந்தி, கிந்து ஹ்ரு’தி³ ஸ்தை²ர்ய்யாபா⁴வாத் கிஞ்சித் காலமாத்ரம்’ திஷ்ட²ந்தி தத்பஸ்²சாத் தத்³வாக்யஹேதோ:
17 and they have no root in themselves, but are for a time: then, tribulation arising, or persecution on account of the word, immediately they are offended.
குத்ரசித் க்லேஸே² உபத்³ரவே வா ஸமுபஸ்தி²தே ததை³வ விக்⁴நம்’ ப்ராப்நுவந்தி தஏவ உப்தபீ³ஜபாஷாணபூ⁴மிஸ்வரூபா: |
18 And others are they who are sown among the thorns: these are they who have heard the word,
யே ஜநா: கதா²ம்’ ஸ்²ரு’ண்வந்தி கிந்து ஸாம்’ஸாரிகீ சிந்தா த⁴நப்⁴ராந்தி ர்விஷயலோப⁴ஸ்²ச ஏதே ஸர்வ்வே உபஸ்தா²ய தாம்’ கதா²ம்’ க்³ரஸந்தி தத: மா விப²லா ப⁴வதி (aiōn g165)
19 and the cares of life, and the deceitfulness of riches, and the lusts of other things, entering in, choke the word, and it becomes unfruitful. (aiōn g165)
தஏவ உப்தபீ³ஜஸகண்டகபூ⁴மிஸ்வரூபா: |
20 And these are they who have been sown on the good ground, such as hear the word and receive it, and bear fruit; one thirty, and one sixty, and one a hundred [fold].
யே ஜநா வாக்யம்’ ஸ்²ருத்வா க்³ரு’ஹ்லந்தி தேஷாம்’ கஸ்ய வா த்ரிம்’ஸ²த்³கு³ணாநி கஸ்ய வா ஷஷ்டிகு³ணாநி கஸ்ய வா ஸ²தகு³ணாநி ப²லாநி ப⁴வந்தி தஏவ உப்தபீ³ஜோர்வ்வரபூ⁴மிஸ்வரூபா: |
21 And he said to them, Does the lamp come that it should be put under the bushel or under the couch? [Is it] not that it should be set upon the lamp-stand?
ததா³ ஸோ(அ)பரமபி கதி²தவாந் கோபி ஜநோ தீ³பாதா⁴ரம்’ பரித்யஜ்ய த்³ரோணஸ்யாத⁴: க²ட்வாயா அதே⁴ வா ஸ்தா²பயிதும்’ தீ³பமாநயதி கிம்’?
22 For there is nothing hidden which shall not be made manifest; nor does any secret thing take place, but that it should come to light.
அதோஹேதோ ர்யந்ந ப்ரகாஸ²யிஷ்யதே தாத்³ரு’க்³ லுக்காயிதம்’ கிமபி வஸ்து நாஸ்தி; யத்³ வ்யக்தம்’ ந ப⁴விஷ்யதி தாத்³ரு’ஸ²ம்’ கு³ப்தம்’ கிமபி வஸ்து நாஸ்தி|
23 If any one have ears to hear, let him hear.
யஸ்ய ஸ்²ரோதும்’ கர்ணௌ ஸ்த: ஸ ஸ்²ரு’ணோது|
24 And he said to them, Take heed what ye hear; with what measure ye mete, it shall be meted to you; and there shall be [more] added to you.
அபரமபி கதி²தவாந் யூயம்’ யத்³ யத்³ வாக்யம்’ ஸ்²ரு’ணுத² தத்ர ஸாவதா⁴நா ப⁴வத, யதோ யூயம்’ யேந பரிமாணேந பரிமாத² தேநைவ பரிமாணேந யுஷ்மத³ர்த²மபி பரிமாஸ்யதே; ஸ்²ரோதாரோ யூயம்’ யுஷ்மப்⁴யமதி⁴கம்’ தா³ஸ்யதே|
25 For whosoever has, to him shall be given; and he who has not, even what he has shall be taken from him.
யஸ்யாஸ்²ரயே வர்த்³த⁴தே தஸ்மை அபரமபி தா³ஸ்யதே, கிந்து யஸ்யாஸ்²ரயே ந வர்த்³த⁴தே தஸ்ய யத் கிஞ்சித³ஸ்தி தத³பி தஸ்மாந் நேஷ்யதே|
26 And he said, Thus is the kingdom of God, as if a man should cast the seed upon the earth,
அநந்தரம்’ ஸ கதி²தவாந் ஏகோ லோக: க்ஷேத்ரே பீ³ஜாந்யுப்த்வா
27 and should sleep and rise up night and day, and the seed should sprout and grow, he does not know how.
ஜாக³ரணநித்³ராப்⁴யாம்’ தி³வாநிஸ²ம்’ க³மயதி, பரந்து தத்³வீஜம்’ தஸ்யாஜ்ஞாதரூபேணாங்குரயதி வர்த்³த⁴தே ச;
28 The earth bears fruit of itself, first [the] blade, then an ear, then full corn in the ear.
யதோஹேதோ: ப்ரத²மத: பத்ராணி தத: பரம்’ கணிஸா²நி தத்பஸ்²சாத் கணிஸ²பூர்ணாநி ஸ²ஸ்யாநி பூ⁴மி: ஸ்வயமுத்பாத³யதி;
29 But when the fruit is produced, immediately he sends the sickle, for the harvest is come.
கிந்து ப²லேஷு பக்கேஷு ஸ²ஸ்யச்சே²த³நகாலம்’ ஜ்ஞாத்வா ஸ தத்க்ஷணம்’ ஸ²ஸ்யாநி சி²நத்தி, அநேந துல்யமீஸ்²வரராஜ்யம்’|
30 And he said, How should we liken the kingdom of God, or with what comparison should we compare it?
புந: ஸோ(அ)கத²யத்³ ஈஸ்²வரராஜ்யம்’ கேந ஸமம்’? கேந வஸ்துநா ஸஹ வா தது³பமாஸ்யாமி?
31 As to a grain of mustard [seed], which, when it is sown upon the earth, is less than all seeds which are upon the earth,
தத் ஸர்ஷபைகேந துல்யம்’ யதோ ம்ரு’தி³ வபநகாலே ஸர்ஷபபீ³ஜம்’ ஸர்வ்வப்ரு’தி²வீஸ்த²பீ³ஜாத் க்ஷுத்³ரம்’
32 and when it has been sown, mounts up and becomes greater than all herbs, and produces great branches, so that the birds of heaven can roost under its shadow.
கிந்து வபநாத் பரம் அங்குரயித்வா ஸர்வ்வஸா²காத்³ ப்³ரு’ஹத்³ ப⁴வதி, தஸ்ய ப்³ரு’ஹத்ய: ஸா²கா²ஸ்²ச ஜாயந்தே ததஸ்தச்சா²யாம்’ பக்ஷிண ஆஸ்²ரயந்தே|
33 And with many such parables he spoke the word to them, as they were able to hear,
இத்த²ம்’ தேஷாம்’ போ³தா⁴நுரூபம்’ ஸோ(அ)நேகத்³ரு’ஷ்டாந்தைஸ்தாநுபதி³ஷ்டவாந்,
34 but without a parable spoke he not to them; and in private he explained all things to his disciples.
த்³ரு’ஷ்டாந்தம்’ விநா காமபி கதா²ம்’ தேப்⁴யோ ந கதி²தவாந் பஸ்²சாந் நிர்ஜநே ஸ ஸி²ஷ்யாந் ஸர்வ்வத்³ரு’ஷ்டாந்தார்த²ம்’ போ³தி⁴தவாந்|
35 And on that day, when evening was come, he says to them, Let us go over to the other side:
தத்³தி³நஸ்ய ஸந்த்⁴யாயாம்’ ஸ தேப்⁴யோ(அ)கத²யத்³ ஆக³ச்ச²த வயம்’ பாரம்’ யாம|
36 and having sent away the crowd, they take him with [them], as he was, in the ship. But other ships also were with him.
ததா³ தே லோகாந் விஸ்ரு’ஜ்ய தமவிலம்ப³ம்’ க்³ரு’ஹீத்வா நௌகயா ப்ரதஸ்தி²ரே; அபரா அபி நாவஸ்தயா ஸஹ ஸ்தி²தா: |
37 And there comes a violent gust of wind, and the waves beat into the ship, so that it already filled.
தத: பரம்’ மஹாஜ²ஞ்ப்⁴ஸ²க³மாத் நௌ ர்தோ³லாயமாநா தரங்கே³ண ஜலை: பூர்ணாப⁴வச்ச|
38 And he was in the stern sleeping on the cushion. And they awake him up and say to him, Teacher, dost thou not care that we are perishing?
ததா³ ஸ நௌகாசஸ்²சாத்³பா⁴கே³ உபதா⁴நே ஸி²ரோ நிதா⁴ய நித்³ரித ஆஸீத் ததஸ்தே தம்’ ஜாக³ரயித்வா ஜக³து³: , ஹே ப்ரபோ⁴, அஸ்மாகம்’ ப்ராணா யாந்தி கிமத்ர ப⁴வதஸ்²சிந்தா நாஸ்தி?
39 And awaking up he rebuked the wind, and said to the sea, Silence; be mute. And the wind fell, and there was a great calm.
ததா³ ஸ உத்தா²ய வாயும்’ தர்ஜிதவாந் ஸமுத்³ரஞ்சோக்தவாந் ஸா²ந்த: ஸுஸ்தி²ரஸ்²ச ப⁴வ; ததோ வாயௌ நிவ்ரு’த்தே(அ)ப்³தி⁴ர்நிஸ்தரங்கோ³பூ⁴த்|
40 And he said to them, Why are ye [thus] fearful? how [is it] ye have not faith?
ததா³ ஸ தாநுவாச யூயம்’ குத ஏதாத்³ரு’க்ஸ²ங்காகுலா ப⁴வத? கிம்’ வோ விஸ்²வாஸோ நாஸ்தி?
41 And they feared [with] great fear, and said one to another, Who then is this, that even the wind and the sea obey him?
தஸ்மாத்தே(அ)தீவபீ⁴தா: பரஸ்பரம்’ வக்துமாரேபி⁴ரே, அஹோ வாயு: ஸிந்து⁴ஸ்²சாஸ்ய நிதே³ஸ²க்³ராஹிணௌ கீத்³ரு’க³யம்’ மநுஜ: |
