Job 7

1 Hath not man a life of labour upon earth? and are not his days like the days of a hireling?

Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.

2 As a bondman earnestly desireth the shadow, and a hireling expecteth his wages,

Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,

3 So am I made to possess months of vanity, and wearisome nights are appointed to me.

Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.

4 If I lie down, I say, When shall I rise up, and the darkness be gone? and I am full of tossings until the dawn.

Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? Sed la vespero fariĝas longa, kaj mi satiĝas de maltrankvileco ĝis la tagiĝo.

5 My flesh is clothed with worms and clods of dust; my skin is broken, and suppurates.

Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia haŭto krevis kaj putras.

6 My days are swifter than a weaver's shuttle, and are spent without hope.

Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.

7 Remember thou that my life is wind; mine eye shall no more see good.

Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;

8 The eye of him that hath seen me shall behold me no [more]: thine eyes are upon me, and I am not.

Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.

9 The cloud consumeth and vanisheth away; so he that goeth down to Sheol shall not come up. (Sheol h7585)

Nubo pasas kaj foriras; Tiel ne plu revenas tiu, kiu iris en Ŝeolon; (Sheol h7585)

10 He shall return no more to his house, neither shall his place know him again.

Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.

11 Therefore I will not restrain my mouth: I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.

Tial mi ne detenos mian buŝon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolĉeco de mia animo.

12 Am I a sea, or a sea-monster, that thou settest a watch over me?

Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?

13 When I say, My bed shall comfort me, my couch shall ease my complaint;

Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kuŝejo plifaciligos mian suferadon,

14 Then thou scarest me with dreams, and terrifiest me through visions;

Tiam Vi teruras min per sonĝoj, Timigas min per vizioj;

15 So that my soul chooseth strangling, death, rather than my bones.

Kaj mia animo deziras sufokiĝon, Miaj ostoj la morton.

16 I loathe it; I shall not live always: let me alone, for my days are a breath.

Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, ĉar miaj tagoj estas vantaĵo.

17 What is man, that thou makest much of him? and that thou settest thy heart upon him?

Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,

18 And that thou visitest him every morning, triest him every moment?

Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, Elprovas lin ĉiumomente?

19 How long wilt thou not look away from me, nor let me alone till I swallow down my spittle?

Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera eĉ tiom, ke mi povu engluti mian salivon?

20 Have I sinned, what do I unto thee, thou Observer of men? Why hast thou set me as an object of assault for thee, so that I am become a burden to myself?

Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fariĝis ŝarĝo por mi mem?

21 And why dost not thou forgive my transgression and take away mine iniquity? for now shall I lie down in the dust, and thou shalt seek me early, and I shall not be.

Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaŭ kuŝos en la tero; Kaj kiam Vi morgaŭ serĉos min, mi ne ekzistos.