Job 5
1 Call, I pray thee! Is there any that answereth thee? and to which of the holy ones wilt thou turn?
Қени, илтиҗа қилип бақ, саңа җавап қилғучи бармекин? Муқәддәсләрниң қайсисидин панаһ тиләйсән?
2 For vexation killeth the foolish man, and envy slayeth the simple.
Чүнки ахмақниң аччиғи өзини өлтүриду, Қәһри наданниң җениға замин болиду.
3 I myself saw the foolish taking root, but suddenly I cursed his habitation.
Мән өз көзүм билән ахмақниң йилтиз тартқанлиғини көргәнмән; Лекин шу һаман униң маканини «Ләнәткә учрайду!» дәп билдим,
4 His children are far from safety, and they are crushed in the gate, and there is no deliverer:
Униң балилири аманлиқтин жирақтур; Улар шәһәр дәрвазисида сот қилинғанда бастурулди; Уларға һеч ким һимайичи болмайду.
5 Whose harvest the hungry eateth up, and taketh even out of the thorns; and the snare gapeth for his substance.
Униң һосулини ачлар йәп түгитиду; Улар һәтта тикән арисида қалғанлириниму елип түгитиду; Қилтақчиму униң мал-мүлүклирини жутувелишқа тәйяр туриду.
6 For evil cometh not forth from the dust, neither doth trouble spring out of the ground;
Чүнки аваричилик әзәлдин топидин үнүп чиқмайду, Күлпәтму йәрдин өсүп чиққанму әмәс.
7 For man is born to trouble, as the sparks fly upwards.
Бирақ учқун жуқуриға учидиғандәк, Инсан күлпәт тартишқа туғулғандур.
8 But as for me I will seek unto God, and unto God commit my cause;
Орнуңда мән болсам, Тәңриғила мураҗиәт қилаттим, Мән ишимни Худайимғила тапшуриветәттим.
9 Who doeth great things and unsearchable, marvellous things without number;
У һесапсиз карамәтләрни, Сан-санақсиз мөҗизиләрни яритиду.
10 Who giveth rain on the face of the earth, and sendeth waters on the face of the fields;
У йәргә ямғур тәқдим қилиду; У дала үстигә су әвәтип бериду.
11 Setting up on high those that are low; and mourners are exalted to prosperity.
У пәс орунда туридиғанларниң мәртивисини үстүн қилиду; Матәм тутқанлар аманлиққа көтирилиду.
12 He disappointeth the devices of the crafty, and their hands carry not out the enterprise.
У һейлигәрләрниң нийәтлирини бекар қиливетиду, Нәтиҗидә улар ишини пүттүрәлмәйду.
13 He taketh the wise in their own craftiness; and the counsel of the wily is carried headlong:
У мәккарларни өз һейлигәрлигидин қапқанқа алиду; Әгирләрниң нәйрәңлири еқитип кетилиду.
14 They meet with darkness in the daytime, and grope at midday as in the night.
Күндүздә улар қараңғулуққа учрайду; Чүштә түн кечидәк силаштуруп маңиду.
15 And he saveth the needy from the sword, from their mouth, and from the hand of the mighty.
Бирақ у мискинләрни мәккарларниң қиличи вә ағзидин қутқузиду, Уларни күчлүкләрниң чаңгилидин қудрәтлик қоли билән қутқузиду.
16 So the poor hath what he hopeth for, and unrighteousness stoppeth her mouth.
Шуңа, аҗизлар үчүн үмүт туғулиду, Қәбиһлик ағзини юмиду.
17 Behold, happy is the man whom God correcteth; therefore despise not the chastening of the Almighty.
Қара, Тәңри ибрәт бәргән адәм бәхитликтур, Шуңа, Һәммигә Қадирниң тәрбийисигә сәл қарима җуму!
18 For he maketh sore, and bindeth up; he woundeth, and his hands make whole.
Чүнки У адәмни яриландуриду, андин ярини таңиду; У санҗийду, бирақ Униң қоллири йәнә сақайтиду.
19 He will deliver thee in six troubles, and in seven there shall no evil touch thee.
У сени алтә қийинчилиқтин қутқузиду; Һәтта йәттә күлпәттә һеч қандақ яманлиқ саңа тәгмәйду.
20 In famine he will redeem thee from death, and in war from the power of the sword.
Ачарчилиқта У сениң үлүмиңгә, Урушта У саңа урулған қилич зәрбисигә ниҗаткар болиду.
21 Thou shalt be hidden from the scourge of the tongue; and thou shalt not be afraid of destruction when it cometh.
Сән зәһәрлик тилларниң зәрбисидиму башпанаһлиқ ичигә йошурунисән, Вәйранчилиқ кәлгәндә униңдин һеч қорқмайдиған болисән.
22 At destruction and famine thou shalt laugh, and of the beasts of the earth thou shalt not be afraid.
Вәйранчилиқ вә қәһәтчилик алдида күлүпла қойисән; Йәр йүзидики һайванлардинму һеч қорқмайсән.
23 For thou shalt be in league with the stones of the field, and the beasts of the field shall be at peace with thee.
Сән даладики ташлар билән әһдидаш болисән; Явайи һайванларму сән билән енақ өтиду.
24 And thou shalt know that thy tent is in peace; and thou wilt survey thy fold, and miss nothing.
Сән чедириңниң теч-аманлиқта болидиғанлиғини билип йетисән; Мал-мүлкүңни едитлисәң, һәммә немәңниң тәл екәнлигини байқайсән.
25 And thou shalt know that thy seed is numerous, and thine offspring as the herb of the earth.
Нәслиң көп болидиғанлиғини, Пәрзәнтлириңниң от-чөптәк көп екәнлигини билисән.
26 Thou shalt come to the grave in a ripe age, as a shock of corn is brought in in its season.
Сән өз вақтидила йетилип жиғилған бир бағ буғдайдәк, Пәқәт вақит-саитиң пишип йетилгәндила йәрлигиңгә кирисән.
27 Behold this, we have searched it out, so it is; hear it, and know thou it for thyself.
Биз өзимиз буни тәкшүрүп көргәнмиз — улар һәқиқәтән шундақтур. Шуңа өзүң аңлап бил, буларни өзүңгә тәтбиқлап ойлап бақ».
