Job 4
1 And Eliphaz the Temanite answered and said,
Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 If a word were essayed to thee, wouldest thou be grieved? But who can refrain from speaking?
Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?
3 Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands;
Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;
4 Thy words have upholden him that was stumbling, and thou hast braced up the bending knees:
Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;
5 But now it is come upon thee, and thou grievest; it toucheth thee, and thou art troubled.
Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.
6 Hath not thy piety been thy confidence, and the perfection of thy ways thy hope?
Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?
7 Remember, I pray thee, who that was innocent has perished? and where were the upright cut off?
Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?
8 Even as I have seen, they that plough iniquity and sow mischief, reap the same.
Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;
9 By the breath of God they perish, and by the blast of his nostrils are they consumed.
De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.
10 The roar of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken;
La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;
11 The old lion perisheth for lack of prey, and the whelps of the lioness are scattered.
Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.
12 Now to me a word was secretly brought, and mine ear received a whisper thereof.
Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.
13 In thoughts from visions of the night, when deep sleep falleth on men: —
Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,
14 Fear came on me, and trembling, and made all my bones to shake;
Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.
15 And a spirit passed before my face — the hair of my flesh stood up —
Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.
16 It stood still; I could not discern the appearance thereof: a form was before mine eyes; I heard a slight murmur and a voice:
Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:
17 Shall [mortal] man be more just than God? Shall a man be purer than his Maker?
Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?
18 Lo, he trusteth not his servants, and his angels he chargeth with folly:
Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:
19 How much more them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed as the moth!
Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.
20 From morning to evening are they smitten: without any heeding it, they perish for ever.
De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.
21 Is not their tent-cord torn away in them? they die, and without wisdom.
La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.
