Job 29
1 And Job continued his parable and said,
| ئەیوب سەرلەنوێ دەستی بە قسە کردەوە و گوتی: |
2 Oh that I were as in months past, as in the days when God preserved me;
| «خۆزگەم بە مانگەکانی ڕابردوو، بەو ڕۆژانەی کە خودا منی پاراست، |
3 When his lamp shone over my head, [and] by his light I walked through darkness;
| کاتێک چراکەی خۆی لە سەرم هەڵکرد و بە ڕووناکی ئەو بەناو تاریکیدا دەڕۆیشتم! |
4 As I was in the days of my youth, when the secret counsel of God was over my tent,
| خۆزگە بەو ڕۆژانەی کە لە هەڕەتی هێز و توانادا بووم، هاوڕێیەتییە گیانی بەگیانییەکەم لەگەڵ خودا چادرەکەی منی بەرەکەتدار کردبوو، |
5 When the Almighty was yet with me, my young men round about me;
| خودای هەرە بەتوانا هێشتا لەگەڵم بوو و منداڵەکانیشم لە چواردەورم بوون، |
6 When my steps were bathed in milk, and the rock poured out beside me rivers of oil! ...
| کاتێک پێیەکانم بە شیر دەشوشت، تاشەبەردیش جۆگەکانی زەیتی بۆ هەڵدەقوڵاندم. |
7 When I went out to the gate by the city, when I prepared my seat on the broadway,
| «کاتێک بۆ لای دەروازەی شارەکە دەچووم و لە گۆڕەپانەکەدا دیوەخانی خۆم ئامادە دەکرد، |
8 The young men saw me, and hid themselves; and the aged arose [and] stood up;
| گەنجەکان کە منیان دەبینی خۆیان دەشاردەوە، پیرانیش لەبەرم هەڵدەستان و ڕادەوەستان؛ |
9 Princes refrained from talking, and laid the hand on their mouth;
| پیاوە گەورەکان نەیاندەویست قسە بکەن، دەستیان دەخستە سەر دەمی خۆیان؛ |
10 The voice of the nobles was hushed, and their tongue cleaved to their palate.
| پیاوماقوڵان دەنگیان لێ دەبڕا و زمانیان بە مەڵاشوویانەوە دەنووسا. |
11 When the ear heard [me], then it blessed me, and when the eye saw [me], it gave witness to me;
| ئەوەی گوێی لێم دەبوو ستایشی دەکردم، ئەو چاوەی کە دەیبینی شایەتی بۆ دەدام، |
12 For I delivered the afflicted that cried, and the fatherless who had no helper.
| چونکە ئەو هەژارانەی کە هاواریان بۆ دەهێنام و ئەو هەتیوانەی کە بێکەس بوون ڕزگارم دەکردن. |
13 The blessing of him that was perishing came upon me, and I caused the widow's heart to sing for joy.
| ئەوانەی لە سەرەمەرگدا بوون بەرەکەتیان دەدامێ و دڵی بێوەژنم دەهێنایە قریوە. |
14 I put on righteousness, and it clothed me; my justice was as a mantle and a turban.
| ڕاستودروستیم لەبەر دەکرد و دەمپۆشی؛ دادپەروەری کەوا و مێزەرەکەم بوو. |
15 I was eyes to the blind, and feet was I to the lame;
| دەبووم بە چاو بۆ نابینایان و بە قاچ بۆ شەلان. |
16 I was a father to the needy, and the cause which I knew not I searched out;
| من بۆ نەداران باوکێک دەبووم و بەرگریم لە کەسێک دەکرد کە پێی ئاشنا نەبووم. |
17 And I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the spoil out of his teeth.
| کەڵبەی ستەمکارم وردوخاش دەکرد و لەنێو ددانەکانی نێچیرم دەڕفاند. |
18 And I said, I shall die in my nest, and multiply my days as the sand;
| «جا گوتم:”لەناو لانەکەی خۆم ڕۆح بەدەستەوە دەدەم و وەک لم ڕۆژگارم زۆر دەبێت. |
19 My root shall be spread out to the waters, and the dew will lie all night on my branch;
| ڕەگم بەرەو ئاوەکان درێژ دەبێتەوە، بە درێژایی شەو شەونم بەسەر چڵەکانمەوە دەبێت. |
20 My glory shall be fresh in me, and my bow be renewed in my hand.
| شکۆمەندیم بە هەمیشەیی لەگەڵم دەبێت، کەوانەکەم لە دەستم نوێ دەبێتەوە.“ |
21 Unto me they listened, and waited, and kept silence for my counsel:
| «گوێیان لە من دەگرت و چاوەڕێیان دەکرد لە کاتی ڕاوێژکردنم گوێیان بۆم شل دەکرد. |
22 After my words they spoke not again, and my speech dropped upon them;
| لەدوای قسەکانم هیچیان لە دەم نەدەهاتە دەرەوە؛ قسەکانم دڵۆپەی بەسەریاندا کرد. |
23 And they waited for me as for the rain, and they opened their mouth wide as for the latter rain.
| چاوەڕێیان دەکردم وەک چاوەڕێی نمە باران بکەن و دەمیان دەکردەوە وەک بۆ بارانی بەهار. |
24 [If] I laughed on them, they believed [it] not; and they troubled not the serenity of my countenance.
| کاتێک لەگەڵیان ڕووخۆش دەبووم، باوەڕیان نەدەکرد؛ کاتێک ڕەزامەندیم پیشان دەدا، چاوەڕێی ئەوەیان نەدەکرد. |
25 I chose their way, and sat as chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth mourners.
| ڕێگام بۆیان هەڵدەبژارد و وەک سەرۆک دادەنیشتم؛ وەک پاشایەک لەناو سوپا نیشتەجێ دەبووم، وەک ئەوەی دڵنەوایی شیوەنگێڕان دەداتەوە. |
