Job 22
1 And Eliphaz the Temanite answered and said,
Андин Теманлиқ Елифаз мундақ деди: —
2 Can a man be profitable to God? surely it is unto himself that the wise man is profitable.
Адәм Худаға қандақму пайда кәлтүрәлисун? Дана адәмләрму Униңға немә пайда кәлтүрәлисун?
3 Is it any pleasure to the Almighty if thou art righteous? And is it gain [to him] that thou makest thy ways perfect?
Сән һәққаний болсаңму, Һәммигә Қадирға немә бәһрә берәләйттиң? Йоллириң әйипсиз болған тәғдирдиму, сән Униңға немә ғәниймәтләрни елип келәләйсән?
4 Will he reason with thee for fear of thee? Will he enter with thee into judgment?
Униң сени әйипләйдиғанлиғи, Вә Униң саңа шикайәтләр йәткүзидиғини сениң ихласмән болғиниң үчүнму-я?
5 Is not thy wickedness great? and thine iniquities without end?
Сениң рәзиллигиң зор әмәсму? Сениң гуналириң һесапсиз әмәсму?
6 For thou hast taken a pledge of thy brother for nought, and stripped off the clothing of the naked.
Сән қериндашлириңдин сәвәпсиз кепиллик алғансән; Сән ялаңтүшләрни кийим-кечәклиридин мәһрум қиливәткәнсән.
7 Thou hast not given water to the fainting to drink, and thou hast withholden bread from the hungry.
Һалсизланғанларға су бәрмидиң, Ач қалғанларға ашниму аяп бәрмидиң,
8 But the powerful man, he had the land; and the man of high rank dwelt in it.
Гәрчә сән йәр-зиминлик болған қоли узун адәм болсаңму, Йәр-зимин тутуп һөрмәтлинип кәлгән адәм болсаңму,
9 Widows hast thou sent empty away, and the arms of the fatherless have been broken.
Сән тул хотунларниму қуруқ қол яндурғансән, Житим-йесирларниң қолиниму янҗитивәткәнсән.
10 Therefore snares are round about thee, and sudden fear troubleth thee;
Мана шу сәвәптин әтрапиңда қапқанлар ятиду, Уштумтут пәйда болған вәһимиму сени басиду.
11 Or darkness, that thou canst not see, and floods of waters cover thee.
Шу сәвәптинму сени қараңғулуқ бесип көрәлмәс қилди, Бир кәлкүн келип сени ғәриқ қилди.
12 Is not God in the height of the heavens? And behold the summit of the stars: how exalted are they!
Тәңри әршаланиң чоққисида туриду әмәсму? Әң егиз юлтузларниң нәқәдәр алий екәнлигигә қарап бақ!
13 And thou sayest, What doth God know? will he judge through the dark cloud?
Бирақ сән: «Тәңри немини билиду? У раст шунчә зулмәт қараңғулуқта бир немини пәриқ етәләмду?!» дәватисән.
14 Thick clouds are a covering to him, that he seeth not; and he walketh on the vault of the heavens.
Йәнә: «Қоюқ булутлар уни тосивалиду, Шуңа У пәләк үстидә айлинип маңғинида бизни көрмәйду!» — дәйсән.
15 Dost thou mark the ancient path which wicked men have trodden?
Яман адәмләр маңған кона йолни сәнму тутиверәмсән?
16 Who were carried off before the time, whose foundation was overflowed with a flood;
Улар вақти тошмай турупла елип кетилгән, Уларниң һуллири кәлкүн тәрипидин еқитилип кетилгән.
17 Who said unto God, Depart from us! and what could the Almighty do to them?
Улар Тәңригә: «Биздин нери бол!» Һәммигә Қадир бизни немә қилалисун?» — дәйтти.
18 Yet he filled their houses with good. But the counsel of the wicked is far from me.
Бирақ уларниң өйлирини есил нәрсиләр билән толдурған дәл Униң Өзидур, Мән болсам яманларниң нәсиһитидин жирақлашқанмән!
19 The righteous see it, and are glad; and the innocent laugh them to scorn:
Һәққанийлар уларниң бәрбат болғанлиғини көрүп шатлиниду; Бигуналар уларни мазақ қилип: —
20 Is not he who rose against us destroyed, and doth not the fire consume his residue?
«Бизгә қарши чиққучилар шүбһисиз вәйран болиду, От уларниң байлиқлирини жутувәтмәмду?» — дәйду.
21 Reconcile thyself now with him, and be at peace: thereby good shall come unto thee.
[Шуңа] Худаға бойсунуп Уни тонусаң, Шу чағдила сән аман болисән; Шуниң билән саңа амәт келиду.
22 Receive, I pray thee, instruction from his mouth, and lay up his words in thy heart.
Униң ағзидин кәлгән несиһәтниму қобул қил, Униң сөзлирини көңлүңгә пүкүп қой.
23 If thou return to the Almighty, thou shalt be built up. If thou remove unrighteousness far from thy tents,
Сән Һәммигә Қадирниң йениға қайтип кәлсәң, муқәррәрки, Қайтидин қурулуп чиқалайсән; Әгәр сән қәбиһликни чедирлириңдин жирақлаштурсаң,
24 And put the precious ore with the dust, and [the gold of] Ophir among the stones of the torrents,
Әгәр сән алтунуңни топа-чаң үстигә ташлалисаң, Офирдики алтунуңни шиддәтлик еқинниң ташлириға қошувәтсәң,
25 Then the Almighty will be thy precious ore, and silver heaped up unto thee;
Ундақта Һәммигә Қадирниң Өзи саңа алтун болиду. Сениң үчүн сәрхил күмүчму болиду.
26 Yea, then shalt thou delight thyself in the Almighty, and shalt lift up thy face unto God:
У чағда сән Һәммигә Қадирдин сөйүнисән, Йүзүңни Тәңригә қарап көтирәләйсән.
27 Thou shalt make thy prayer unto him, and he will hear thee, and thou shalt pay thy vows;
Сән Униңға дуа қилсаң, У қулақ салиду, Шундақла сәнму ичкән қәсәмлириңгә әмәл қилисән.
28 And thou shalt decree a thing, and it shall be established unto thee; and light shall shine upon thy ways.
Сән қарар қилған иш әмәлгә ашиду, Йоллириң үстигә нур чүшиду.
29 When they are made low, then thou shalt say, Rise up! and he shall save him that is of downcast eyes.
Адәмләр пәс қилинғанда, сән уларға: «Орнуңлардин туруңлар!» дәйсән, Шуниң билән [Худа] чирайи сунғанларни қутқузиду.
30 [Even] him that is not innocent shall he deliver; yea, he shall be delivered by the pureness of thy hands.
У һәтта гунайи бар адәмниму қутқузиду, У қолуңдики һалаллиқтин қутқузулиду.
