2 Corinthians 1
1 Paul, apostle of Jesus Christ by God's will, and the brother Timotheus, to the assembly of God which is in Corinth, with all the saints who are in the whole of Achaia.
อีศฺวรเสฺยจฺฉยา ยีศุขฺรีษฺฏสฺย เปฺรริต: เปาลสฺติมถิรฺภฺราตา จ ทฺวาเวเตา กรินฺถนครสฺถาไย อีศฺวรียสมิตย อาขายาเทศเสฺถภฺย: สรฺเวฺวภฺย: ปวิตฺรโลเกภฺยศฺจ ปตฺรํ ลิขต: ฯ
2 Grace to you, and peace from God our Father, and [the] Lord Jesus Christ.
อสฺมากํ ตาตเสฺยศฺวรสฺย ปฺรโภรฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย จานุคฺรห: ศานฺติศฺจ ยุษฺมาสุ วรฺตฺตตำฯ
3 Blessed [be] the God and Father of our Lord Jesus Christ, the Father of compassions, and God of all encouragement;
กฺฤปาลุ: ปิตา สรฺวฺวสานฺตฺวนาการีศฺวรศฺจ โย'สฺมตฺปฺรโภรฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย ตาต อีศฺวร: ส ธโนฺย ภวตุฯ
4 who encourages us in all our tribulation, that we may be able to encourage those who are in any tribulation whatever, through the encouragement with which we ourselves are encouraged of God.
ยโต วยมฺ อีศฺวราตฺ สานฺตฺวนำ ปฺราปฺย ตยา สานฺตฺวนยา ยตฺ สรฺวฺววิธกฺลิษฺฏานฺ โลกานฺ สานฺตฺวยิตุํ ศกฺนุยาม ตทรฺถํ โส'สฺมากํ สรฺวฺวเกฺลศสมเย'สฺมานฺ สานฺตฺวยติฯ
5 Because, even as the sufferings of the Christ abound towards us, so through the Christ does our encouragement also abound.
ยต: ขฺรีษฺฏสฺย เกฺลศา ยทฺวทฺ พาหุเลฺยนาสฺมาสุ วรฺตฺตนฺเต ตทฺวทฺ วยํ ขฺรีษฺเฏน พหุสานฺตฺวนาฒฺยา อปิ ภวาม: ฯ
6 But whether we are in tribulation, [it is] for your encouragement and salvation, wrought in the endurance of the same sufferings which we also suffer,
วยํ ยทิ กฺลิศฺยามเห ตรฺหิ ยุษฺมากํ สานฺตฺวนาปริตฺราณโย: กฺฤเต กฺลิศฺยามเห ยโต'สฺมาภิ รฺยาทฺฤศานิ ทุ: ขานิ สหฺยนฺเต ยุษฺมากํ ตาทฺฤศทุ: ขานำ สหเนน เตา สาธยิเษฺยเต อิตฺยสฺมินฺ ยุษฺมานธิ มม ทฺฤฒา ปฺรตฺยาศา ภวติฯ
7 (and our hope for you [is] sure; ) or whether we are encouraged, [it is] for your encouragement and salvation: knowing that as ye are partakers of the sufferings, so also of the encouragement.
ยทิ วา วยํ สานฺตฺวนำ ลภามเห ตรฺหิ ยุษฺมากํ สานฺตฺวนาปริตฺราณโย: กฺฤเต ตามปิ ลภามเหฯ ยโต ยูยํ ยาทฺฤคฺ ทุ: ขานำ ภาคิโน'ภวต ตาทฺฤกฺ สานฺตฺวนายา อปิ ภาคิโน ภวิษฺยเถติ วยํ ชานีม: ฯ
8 For we do not wish you to be ignorant, brethren, as to our tribulation which happened [to us] in Asia, that we were excessively pressed beyond [our] power, so as to despair even of living.
เห ภฺราตร: , อาศิยาเทเศ ย: เกฺลโศ'สฺมานฺ อากฺรามฺยตฺ ตํ ยูยํ ยทฺ อนวคตาสฺติษฺฐต ตนฺมยา ภทฺรํ น มนฺยเตฯ เตนาติศกฺติเกฺลเศน วยมตีว ปีฑิตาสฺตสฺมาตฺ ชีวนรกฺษเณ นิรุปายา ชาตาศฺจ,
9 But we ourselves had the sentence of death in ourselves, that we should not have our trust in ourselves, but in God who raises the dead;
อโต วยํ เสฺวษุ น วิศฺวสฺย มฺฤตโลกานามฺ อุตฺถาปยิตรีศฺวเร ยทฺ วิศฺวาสํ กุรฺมฺมสฺตทรฺถมฺ อสฺมาภิ: ปฺราณทณฺโฑ โภกฺตวฺย อิติ สฺวมนสิ นิศฺจิตํฯ
10 who has delivered us from so great a death, and does deliver; in whom we confide that he will also yet deliver;
เอตาทฺฤศภยงฺกราตฺ มฺฤโตฺย โรฺย 'สฺมานฺ อตฺรายเตทานีมปิ ตฺรายเต ส อิต: ปรมปฺยสฺมานฺ ตฺราสฺยเต 'สฺมากมฺ เอตาทฺฤศี ปฺรตฺยาศา วิทฺยเตฯ
11 ye also labouring together by supplication for us that the gift towards us, through means of many persons, may be the subject of the thanksgiving of many for us.
เอตทรฺถมสฺมตฺกฺฤเต ปฺรารฺถนยา วยํ ยุษฺมาภิรุปกรฺตฺตวฺยาสฺตถา กฺฤเต พหุภิ รฺยาจิโต โย'นุคฺรโห'สฺมาสุ วรฺตฺติษฺยเต ตตฺกฺฤเต พหุภิรีศฺวรสฺย ธนฺยวาโท'ปิ การิษฺยเตฯ
12 For our boasting is this, the testimony of our conscience, that in simplicity and sincerity before God, (not in fleshly wisdom but in God's grace, ) we have had our conversation in the world, and more abundantly towards you.
อปรญฺจ สํสารมเธฺย วิเศษโต ยุษฺมนฺมเธฺย วยํ สำสาริกฺยา ธิยา นหิ กินฺตฺวีศฺวรสฺยานุคฺรเหณากุฏิลตามฺ อีศฺวรียสารลฺยญฺจาจริตวนฺโต'ตฺราสฺมากํ มโน ยตฺ ปฺรมาณํ ททาติ เตน วยํ ศฺลาฆามเหฯ
13 For we do not write other things to you but what ye well know and recognise; and I hope that ye will recognise to the end,
ยุษฺมาภิ รฺยทฺ ยตฺ ปฐฺยเต คฺฤหฺยเต จ ตทนฺยตฺ กิมปิ ยุษฺมภฺยมฺ อสฺมาภิ รฺน ลิขฺยเต ตจฺจานฺตํ ยาวทฺ ยุษฺมาภิ รฺคฺรหีษฺยต อิตฺยสฺมากมฺ อาศาฯ
14 even as also ye have recognised us in part, that we are your boast, even as ye [are] ours in the day of the Lord Jesus.
ยูยมิต: ปูรฺวฺวมปฺยสฺมานฺ อํศโต คฺฤหีตวนฺต: , ยต: ปฺรโภ รฺยีศุขฺรีษฺฏสฺย ทิเน ยทฺวทฺ ยุษฺมาสฺวสฺมากํ ศฺลาฆา ตทฺวทฺ อสฺมาสุ ยุษฺมากมปิ ศฺลาฆา ภวิษฺยติฯ
15 And with this confidence I purposed to come to you previously, that ye might have a second favour;
อปรํ ยูยํ ยทฺ ทฺวิตียํ วรํ ลภเธฺว ตทรฺถมิต: ปูรฺวฺวํ ตยา ปฺรตฺยาศยา ยุษฺมตฺสมีปํ คมิษฺยามิ
16 and to pass through to Macedonia by you, and again from Macedonia to come to you, and to be set forward by you to Judaea.
ยุษฺมทฺเทเศน มากิทนิยาเทศํ วฺรชิตฺวา ปุนสฺตสฺมาตฺ มากิทนิยาเทศาตฺ ยุษฺมตฺสมีปมฺ เอตฺย ยุษฺมาภิ รฺยิหูทาเทศํ เปฺรษยิเษฺย เจติ มม วาญฺฉาสีตฺฯ
17 Having therefore this purpose, did I then use lightness? Or what I purpose, do I purpose according to flesh, that there should be with me yea yea, and nay nay?
เอตาทฺฤศี มนฺตฺรณา มยา กึ จาญฺจเลฺยน กฺฤตา? ยทฺ ยทฺ อหํ มนฺตฺรเย ตตฺ กึ วิษยิโลกอิว มนฺตฺรยาณ อาเทา สฺวีกฺฤตฺย ปศฺจาทฺ อสฺวีกุรฺเวฺว?
18 Now God [is] faithful, that our word to you is not yea and nay.
ยุษฺมานฺ ปฺรติ มยา กถิตานิ วากฺยานฺยเคฺร สฺวีกฺฤตานิ เศเษ'สฺวีกฺฤตานิ นาภวนฺ เอเตเนศฺวรสฺย วิศฺวสฺตตา ปฺรกาศเตฯ
19 For the Son of God, Jesus Christ, he who has been preached by us among you (by me and Silvanus and Timotheus), did not become yea and nay, but yea is in him.
มยา สิลฺวาเนน ติมถินา เจศฺวรสฺย ปุโตฺร โย ยีศุขฺรีษฺโฏ ยุษฺมนฺมเธฺย โฆษิต: ส เตน สฺวีกฺฤต: ปุนรสฺวีกฺฤตศฺจ ตนฺนหิ กินฺตุ ส ตสฺย สฺวีการสฺวรูเปอวฯ
20 For whatever promises of God [there are], in him is the yea, and in him the amen, for glory to God by us.
อีศฺวรสฺย มหิมา ยทฺ อสฺมาภิ: ปฺรกาเศต ตทรฺถมฺ อีศฺวเรณ ยทฺ ยตฺ ปฺรติชฺญาตํ ตตฺสรฺวฺวํ ขฺรีษฺเฏน สฺวีกฺฤตํ สตฺยีภูตญฺจฯ
21 Now he that establishes us with you in Christ, and has anointed us, [is] God,
ยุษฺมานฺ อสฺมำศฺจาภิษิจฺย ย: ขฺรีษฺเฏ สฺถาสฺนูนฺ กโรติ ส อีศฺวร เอวฯ
22 who also has sealed us, and given the earnest of the Spirit in our hearts.
ส จาสฺมานฺ มุทฺรางฺกิตานฺ อการฺษีตฺ สตฺยางฺการสฺย ปณขรูปมฺ อาตฺมานํ อสฺมากมฺ อนฺต: กรเณษุ นิรกฺษิปจฺจฯ
23 But I call God to witness upon my soul that to spare you I have not yet come to Corinth.
อปรํ ยุษฺมาสุ กรุณำ กุรฺวฺวนฺ อหมฺ เอตาวตฺกาลํ ยาวตฺ กรินฺถนครํ น คตวานฺ อิติ สตฺยเมตสฺมินฺ อีศฺวรํ สากฺษิณํ กฺฤตฺวา มยา สฺวปฺราณานำ ศปถ: กฺริยเตฯ
24 Not that we rule over your faith, but are fellow-workmen of your joy: for by faith ye stand.
วยํ ยุษฺมากํ วิศฺวาสสฺย นิยนฺตาโร น ภวาม: กินฺตุ ยุษฺมากมฺ อานนฺทสฺย สหายา ภวาม: , ยสฺมาทฺ วิศฺวาเส ยุษฺมากํ สฺถิติ รฺภวติฯ
