1 Corinthians 4
1 Let a man so account of us as servants of Christ, and stewards of [the] mysteries of God.
ലോകാ അസ്മാൻ ഖ്രീഷ്ടസ്യ പരിചാരകാൻ ഈശ്വരസ്യ നിഗൂഠവാക്യധനസ്യാധ്യക്ഷാംശ്ച മന്യന്താം|
2 Here, further, it is sought in stewards, that a man be found faithful.
കിഞ്ച ധനാധ്യക്ഷേണ വിശ്വസനീയേന ഭവിതവ്യമേതദേവ ലോകൈ ര്യാച്യതേ|
3 But for me it is the very smallest matter that I be examined of you or of man's day. Nor do I even examine myself.
അതോ വിചാരയദ്ഭി ര്യുഷ്മാഭിരന്യൈഃ കൈശ്ചിൻ മനുജൈ ർവാ മമ പരീക്ഷണം മയാതീവ ലഘു മന്യതേ ഽഹമപ്യാത്മാനം ന വിചാരയാമി|
4 For I am conscious of nothing in myself; but I am not justified by this: but he that examines me is the Lord.
മയാ കിമപ്യപരാദ്ധമിത്യഹം ന വേദ്മി കിന്ത്വേതേന മമ നിരപരാധത്വം ന നിശ്ചീയതേ പ്രഭുരേവ മമ വിചാരയിതാസ്തി|
5 So that do not judge anything before [the] time, until the Lord shall come, who shall also both bring to light the hidden things of darkness, and shall make manifest the counsels of hearts; and then shall each have [his] praise from God.
അത ഉപയുക്തസമയാത് പൂർവ്വമ് അർഥതഃ പ്രഭോരാഗമനാത് പൂർവ്വം യുഷ്മാഭി ർവിചാരോ ന ക്രിയതാം| പ്രഭുരാഗത്യ തിമിരേണ പ്രച്ഛന്നാനി സർവ്വാണി ദീപയിഷ്യതി മനസാം മന്ത്രണാശ്ച പ്രകാശയിഷ്യതി തസ്മിൻ സമയ ഈശ്വരാദ് ഏകൈകസ്യ പ്രശംസാ ഭവിഷ്യതി|
6 Now these things, brethren, I have transferred, in their application, to myself and Apollos, for your sakes, that ye may learn in us the [lesson of] not [letting your thoughts go] above what is written, that ye may not be puffed up one for [such a] one against another.
ഹേ ഭ്രാതരഃ സർവ്വാണ്യേതാനി മയാത്മാനമ് ആപല്ലവഞ്ചോദ്ദിശ്യ കഥിതാനി തസ്യൈതത് കാരണം യുയം യഥാ ശാസ്ത്രീയവിധിമതിക്രമ്യ മാനവമ് അതീവ നാദരിഷ്യധ്ബ ഈത്ഥഞ്ചൈകേന വൈപരീത്യാദ് അപരേണ ന ശ്ലാഘിഷ്യധ്ബ ഏതാദൃശീം ശിക്ഷാമാവയോർദൃഷ്ടാന്താത് ലപ്സ്യധ്വേ|
7 For who makes thee to differ? and what hast thou which thou hast not received? but if also thou hast received, why boastest thou as not receiving?
അപരാത് കസ്ത്വാം വിശേഷയതി? തുഭ്യം യന്ന ദത്ത താദൃശം കിം ധാരയസി? അദത്തേനേവ ദത്തേന വസ്തുനാ കുതഃ ശ്ലാഘസേ?
8 Already ye are filled; already ye have been enriched; ye have reigned without us; and I would that ye reigned, that we also might reign with you.
ഇദാനീമേവ യൂയം കിം തൃപ്താ ലബ്ധധനാ വാ? അസ്മാസ്വവിദ്യമാനേഷു യൂയം കിം രാജത്വപദം പ്രാപ്താഃ? യുഷ്മാകം രാജത്വം മയാഭിലഷിതം യതസ്തേന യുഷ്മാഭിഃ സഹ വയമപി രാജ്യാംശിനോ ഭവിഷ്യാമഃ|
9 For I think that God has set us the apostles for the last, as appointed to death. For we have become a spectacle to the world, both to angels and men.
പ്രേരിതാ വയം ശേഷാ ഹന്തവ്യാശ്ചേവേശ്വരേണ നിദർശിതാഃ| യതോ വയം സർവ്വലോകാനാമ് അർഥതഃ സ്വർഗീയദൂതാനാം മാനവാനാഞ്ച കൗതുകാസ്പദാനി ജാതാഃ|
10 We [are] fools for Christ's sake, but ye prudent in Christ: we weak, but ye strong: ye glorious, but we in dishonour.
ഖ്രീഷ്ടസ്യ കൃതേ വയം മൂഢാഃ കിന്തു യൂയം ഖ്രീഷ്ടേന ജ്ഞാനിനഃ, വയം ദുർബ്ബലാ യൂയഞ്ച സബലാഃ, യൂയം സമ്മാനിതാ വയഞ്ചാപമാനിതാഃ|
11 To the present hour we both hunger and thirst, and are in nakedness, and buffeted, and wander without a home,
വയമദ്യാപി ക്ഷുധാർത്താസ്തൃഷ്ണാർത്താ വസ്ത്രഹീനാസ്താഡിതാ ആശ്രമരഹിതാശ്ച സന്തഃ
12 and labour, working with our own hands. Railed at, we bless; persecuted, we suffer [it];
കർമ്മണി സ്വകരാൻ വ്യാപാരയന്തശ്ച ദുഃഖൈഃ കാലം യാപയാമഃ| ഗർഹിതൈരസ്മാഭിരാശീഃ കഥ്യതേ ദൂരീകൃതൈഃ സഹ്യതേ നിന്ദിതൈഃ പ്രസാദ്യതേ|
13 insulted, we entreat: we are become as [the] offscouring of the world, [the] refuse of all, until now.
വയമദ്യാപി ജഗതഃ സമ്മാർജനീയോഗ്യാ അവകരാ ഇവ സർവ്വൈ ർമന്യാമഹേ|
14 Not [as] chiding do I write these things to you, but as my beloved children I admonish [you].
യുഷ്മാൻ ത്രപയിതുമഹമേതാനി ലിഖാമീതി നഹി കിന്തു പ്രിയാത്മജാനിവ യുഷ്മാൻ പ്രബോധയാമി|
15 For if ye should have ten thousand instructors in Christ, yet not many fathers; for in Christ Jesus I have begotten you through the glad tidings.
യതഃ ഖ്രീഷ്ടധർമ്മേ യദ്യപി യുഷ്മാകം ദശസഹസ്രാണി വിനേതാരോ ഭവന്തി തഥാപി ബഹവോ ജനകാ ന ഭവന്തി യതോഽഹമേവ സുസംവാദേന യീശുഖ്രീഷ്ടേ യുഷ്മാൻ അജനയം|
16 I entreat you therefore, be my imitators.
അതോ യുഷ്മാൻ വിനയേഽഹം യൂയം മദനുഗാമിനോ ഭവത|
17 For this reason I have sent to you Timotheus, who is my beloved and faithful child in [the] Lord, who shall put you in mind of my ways [as] they [are] in Christ, according as I teach everywhere in every assembly.
ഇത്യർഥം സർവ്വേഷു ധർമ്മസമാജേഷു സർവ്വത്ര ഖ്രീഷ്ടധർമ്മയോഗ്യാ യേ വിധയോ മയോപദിശ്യന്തേ താൻ യോ യുഷ്മാൻ സ്മാരയിഷ്യത്യേവമ്ഭൂതം പ്രഭോഃ കൃതേ പ്രിയം വിശ്വാസിനഞ്ച മദീയതനയം തീമഥിയം യുഷ്മാകം സമീപം പ്രേഷിതവാനഹം|
18 But some have been puffed up, as if I were not coming to you;
അപരമഹം യുഷ്മാകം സമീപം ന ഗമിഷ്യാമീതി ബുദ്ധ്വാ യുഷ്മാകം കിയന്തോ ലോകാ ഗർവ്വന്തി|
19 but I will come quickly to you, if the Lord will; and I will know, not the word of those that are puffed up, but the power.
കിന്തു യദി പ്രഭേരിച്ഛാ ഭവതി തർഹ്യഹമവിലമ്ബം യുഷ്മത്സമീപമുപസ്ഥായ തേഷാം ദർപധ്മാതാനാം ലോകാനാം വാചം ജ്ഞാസ്യാമീതി നഹി സാമർഥ്യമേവ ജ്ഞാസ്യാമി|
20 For the kingdom of God [is] not in word, but in power.
യസ്മാദീശ്വരസ്യ രാജത്വം വാഗ്യുക്തം നഹി കിന്തു സാമർഥ്യയുക്തം|
21 What will ye? that I come to you with a rod; or in love, and [in] a spirit of meekness?
യുഷ്മാകം കാ വാഞ്ഛാ? യുഷ്മത്സമീപേ മയാ കിം ദണ്ഡപാണിനാ ഗന്തവ്യമുത പ്രേമനമ്രതാത്മയുക്തേന വാ?
