Psalms 95

1 The Praise of a Canticle, of David himself. Come, let us exult in the Lord. Let us shout joyfully to God, our Savior.

O halika, tayo ay umawit kay Yahweh; tayo ay umawit ng may kagalakan para sa bato ng ating kaligtasan.

2 Let us anticipate his presence with confession, and let us sing joyfully to him with psalms.

Tayo ay pumasok sa kaniyang presensya ng may pasasalamat; tayo ay umawit sa kaniya ng may salmong papuri.

3 For the Lord is a great God and a great King over all gods.

Dahil si Yahweh ay dakilang Diyos at dakilang Hari na nananaig sa lahat ng diyos.

4 For in his hand are all the limits of the earth, and the heights of the mountains are his.

Sa kaniyang kamay ay ang kalaliman ng kalupaan; ang katayugan ng bundok ay sa kaniya.

5 For the sea is his, and he made it, and his hands formed the dry land.

Ang dagat ay kaniya, dahil nilikha niya ito, at hinulma ng kaniyang mga kamay ang tuyong lupa.

6 Come, let us adore and fall prostrate, and let us weep before the Lord who made us.

O halika, tayo ay magpuri at yumukod; tayo ay lumuhod sa harapan ni Yahweh, ang ating tagapaglikha:

7 For he is the Lord our God, and we are the people of his pasture and the sheep of his hand.

Dahil siya ang ating Diyos, at tayo ang mga tao sa kaniyang pastulan at ang mga tupa ng kaniyang kamay. Ngayon, marinig niyo nawa ang kaniyang tinig!

8 If today you hear his voice, harden not your hearts:

“Huwag niyong patigasin ang inyong puso, tulad sa Meribah, o sa araw ng Masah sa ilang,

9 as in the provocation, according to the day of temptation in the wilderness, where your fathers tempted me; they tested me, though they had seen my works.

nang sinubukan ng inyong ninuno na hamunin ang aking kapangyarihan at sinubukan ang aking pasensya, kahit na nakita nila ang aking mga gawa.

10 For forty years, I was offended by that generation, and I said: These have always strayed in heart.

Sa apatnapung taon ako ay galit sa salinlahi na iyon at sinabi, 'Ito ang mga tao na ang mga puso ay lumihis ng landas; hindi nila alam ang aking mga pamamaraan.'

11 And these have not known my ways. So I swore in my wrath: They shall not enter into my rest.

Kaya nga nangako ako sa aking poot na hindi na (sila) kailanman makakapasok sa aking lugar ng kapahingahan.”