Psalms 52
1 Unto the end. The understanding of David. When Doeg the Edomite came and reported to Saul, David went to the house of Ahimelech. Why do you glory in malice, you who are powerful in iniquity?
Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп оқулсун дәп, Давут язған «Масқил»; Едомлуқ Доәг Саул падишаниң йениға берип: «Давут Ахимәләкниң өйигә кирди» дәп айғақчилиқ қилғандин кейин йезилған: — И ночи батур, Немә үчүн рәзиллигиңдин махтинисән? Тәңриниң өзгәрмәс муһәббити мәңгүлүктур.
2 All day long your tongue thinks up injustice. Like a sharp razor, you have wrought deceit.
Өткүр устира кәби, Тилиң зәһәр чачмақчи, У ялғанчилиқ тоқуватиду.
3 You have loved malice above goodness, and iniquity more than speaking righteousness.
Сән яхшилиқниң орнида яманлиқни, Һәқ сөзләшниң орнида ялғанчилиқни яхши көрисән;
4 You have loved all precipitous words, you deceitful tongue.
Һаман адәмни набут қилидиған сөзләрни яхши көрисән, и алдамчи тил!
5 Because of this, God will destroy you in the end. He will pull you up, and he will remove you from your tabernacle and your root from the land of the living.
Бәрһәқ, Тәңри охшашла сени мәңгүгә йоқитиду; У сени тутувалиду, йәни өз чедириңдин тартип чиқиду; Тирикләрниң зиминидин сени йилтизиңдин қомуруп ташлайду. (Селаһ)
6 The just will see and be afraid, and they will laugh over him, and say:
Һәққанийлар буни көрүп қорқушиду, Вә уни мәсқирә қилип күлүп: —
7 “Behold the man who did not set God as his helper. But he hoped in the multitude of his riches, and so he prevailed in his emptiness.”
«Қараңлар, Худани өз йөләнчиси қилмиған адәм, Пәқәт өз байлиқлириниң көплүгигә таянған адәм; У ач көзлүги билән күчләнди» — дәйду.
8 But I, like a fruitful olive tree in the house of God, have hoped in the mercy of God unto eternity, and forever and ever.
Мән болсам Худаниң өйидә өскән барақсан зәйтун дәрәқтәкмән, Мән Худаниң өзгәрмәс муһәббитигә мәңгүгә тайинимән.
9 I will confess to you forever, because you have accomplished it. And I will wait on your name, for it is good in the sight of your saints.
Мән Саңа әбәдил-әбәт тәшәккүр ейтимән; Чүнки Сән бу ишларни қилдиңсән; Мөмин бәндилириң алдида намиңға тәлмүрүп күтимән; Мошундақ қилиш әладур.
