Proverbs 5
1 My son, pay attention to my wisdom, and incline your ear to my prudence,
Oğlum, bilgeliğime dikkat et, Akıllıca sözlerime kulak ver.
2 so that you may guard your thinking, and so that your lips may preserve discipline. Do not pay attention to the deceit of a woman.
Böylelikle her zaman sağgörülü olur, Dudaklarınla bilgiyi korursun.
3 For the lips of a loose woman are like a dripping honeycomb, and her voice is smoother than oil.
Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.
4 But in the end, she is as bitter as wormwood, and as sharp as a two-edged sword.
Ama sonu pelinotu kadar acı, İki ağızlı kılıç kadar keskindir.
Ayakları ölüme gider, Adımları ölüler diyarına ulaşır. (Sheol h7585)
6 They do not walk along the path of life; her steps are wandering and untraceable.
Yaşama giden yolu hiç düşünmez, Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.
7 Therefore, my son, listen to me now, and do not withdraw from the words of my mouth.
Oğlum, şimdi beni dinle, Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.
8 Make your way at a distance from her, and do not approach the doors of her house.
Öyle kadınlardan uzak dur, Yaklaşma evinin kapısına.
9 Do not give your honor to foreigners, and your years to the cruel.
Yoksa onurunu başkalarına, Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.
10 Otherwise, outsiders may be filled with your strength, and your labors may be in a foreign house,
Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.
11 and you may mourn in the end, when you will have consumed your flesh and your body. And so you may say:
Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, Etin, bedenin tükendiğinde.
12 “Why have I detested discipline, and why has my heart not been quieted by correction?
“Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?” dersin.
13 And why have I not listened to the voice of those who guided me? And why has my ear not inclined to my teachers?
“Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, Beni eğitenlere kulak vermedim.
14 I have almost been with all evil in the midst of the church and of the assembly.”
Halkın ve topluluğun arasında Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.”
15 Drink water from your own cistern and from the springs of your own well.
Suyu kendi sarnıcından, Kendi kuyunun kaynağından iç.
16 Let your fountains be diverted far and wide, and divide your waters in the streets.
Pınarların sokakları, Akarsuların meydanları mı sulamalı?
17 Hold them for yourself alone, and do not let strangers be partakers with you.
Yalnız senin olsun onlar, Paylaşma yabancılarla.
18 Let your spring be blessed, and rejoice with the wife of your youth:
Çeşmen bereketli olsun Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.
19 a beloved doe and most pleasing fawn. Let her breasts inebriate you at all times. Be delighted continually by her love.
Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, Hep seni doyursun memeleri. Aşkıyla sürekli coş.
20 Why are you seduced, my son, by a strange woman, and why are you kept warm by the bosom of another?
Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, Neden başka birinin karısını koynuna alasın?
21 The Lord beholds the ways of man, and he considers all his steps.
RAB insanın tuttuğu yolu gözler, Attığı her adımı denetler.
22 His own iniquities take hold of the impious, and he is bound by the cords of his own sins.
Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.
23 He shall die, for he has not held to discipline. And by the multitude of his foolishness, he shall be deceived.
Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.
