Job 17
1 My spirit will be wasted, my days will be shortened, and only the grave will be left for me.
Ang aking espiritu ay naubos, at ang aking mga araw ay tapos na; handa na ang libingan para sa akin.
2 I have not sinned, yet my eye remains in bitterness.
Tunay nga na mayroong mangungutyang kasama ko; lagi ko dapat makita ang kanilang pagtatangka.
3 Free me, O Lord, and set me beside you, and let the hand of anyone you wish fight against me.
Ibigay ngayon ang isang pangako, maging isang tagapanagot para sa akin sa iyong sarili; sino pa roon ang tutulong sa akin?
4 You have set their heart far from discipline; therefore, they will not be praised.
Dahil sa iyo, O Diyos, iningatan mo ang kanilang mga puso na maunawaan ito; kaya, hindi mo sila maitatas nang higit sa akin.
5 He promises prey to his companions, but the eyes of his sons will grow faint.
Siyang bumabatikos sa kaniyang mga kaibigan para sa isang gantimpala, sa mata ng kaniyang mga anak ay hindi magtatagumpay.
6 He has posted me like a proverb to the people, and I am an example in their presence.
Pero ginawa niya akong isang usap-usapan ng mga tao; dinuraan nila ang aking mukha.
7 My eyesight has been clouded by indignation, and my limbs have been reduced, as if to nothing.
Malabo na rin ang aking mata dahil sa kalungkutan; payat na ang buong katawan ko gaya ng mga anino.
8 The just will be astounded over this, and the innocent will be stirred up against the hypocrite.
Sinisindak nito ang mga matutuwid; ang inosente ay ginugulo ang kaniyang sarili laban sa taong hindi maka-diyos.
9 And the just will cling to his way, and clean hands will increase strength.
Nag-iingat ang taong matuwid sa kaniyang landas; siyang may malinis na mga kamay ay lalakas nang lalakas.
10 Therefore, be converted, all of you, and approach, for I do not find in you any wisdom.
Pero para sa inyong lahat, halika ka ngayon; hindi ako makakakita ng matalinong tao sa kalagitnaan ninyo.
11 My days have passed away; my thoughts have been scattered, tormenting my heart.
Lumipas na ang mga araw ko, tapos na ang mga plano ko, kahit ang mga kahilingan ng aking puso.
12 They have turned night into day, and I hope for light again after the darkness.
Ang mga taong ito, ang mga mangungutya, pinalitan ang gabi ng araw; ang liwanag, sinabi nila, malapit na sa kadiliman.
13 If I should wait, the underworld is my house, and in darkness I have spread out my bed. (Sheol h7585)
Nang tumingin ako sa sheol bilang aking tahanan; mula nang lumaganap ang aking higaan sa kadiliman; (Sheol h7585)
14 I have said to decay and to worms: “You are my father, my mother, and my sister.”
mula nang sinabi ko sa hukay, 'ikaw ang aking ama,' at sa uod, 'ikaw ang aking ina o aking kapatid na babae,'
15 Therefore, where is my expectation now, and who is it that considers my patience?
nasaan na ngayon ang aking pag-asa?, dahil sa aking pag-asa, sinong makakakita ng anuman?
