Job 10
1 My soul is weary of my life. I will release my words against myself. I will speak in the bitterness of my soul.
Gikapuyan na ako sa akong kinabuhi; ipadayag ko na ang akong sumbong; mosulti na ako sa kapaitan sa akong kalag.
2 I will say to God: Do not be willing to condemn me. Reveal to me why you judge me this way.
Mosulti ako sa Dios, 'Ayaw dayon ako hukmi; ipakita una kanako nganong gipasanginlan mo ako.
3 Does it seem good to you, if you find fault with me and oppress me, the work of your own hands, and assist the counsel of the impious?
Maayo ba kini alang kanimo nga makapanlupig kanako, aron tamayon ang buhat sa imong mga kamot samtang mipahiyom ikaw sa mga laraw sa mga daotan?
4 Do you have bodily eyes? Or, just as man sees, will you see?
Aduna ka bay mga mata nga unodnon? Makita mo ba ang sama sa nakita sa tawo?
5 Are your days just like the days of man, and are your years as the times of humans,
Ang imong mga adlaw sama ba sa mga adlaw sa katawhan o ang imong mga katuigan sama ba sa katuigan sa mga tawo,
6 so that you would inquire about my iniquity and examine my sin?
nga nagpangita ka man sa akong kalapasan ug nagsusi sa akong mga sala,
7 And you know that I have done nothing impious, yet there is no one who can deliver from your hand.
bisan tuod nasayod ka nga ako dili sad-an ug walay usa nga makaluwas kanako gikan sa imong kamot?
8 Your hands have made me and formed me all around, and, in this way, do you suddenly throw me away?
Ang imong mga kamot naghulma ug nag-umol kanako, apan nagalaglag ka man kanako.
9 Remember, I ask you, that you have fashioned me like clay, and you will reduce me to dust.
Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo nga giumol mo ako sama sa lapok; dad-on mo ba ako pag-usab sa abug?
10 Have you not extracted me like milk and curdled me like cheese?
Dili ba gibubo mo man ako sama sa gatas ug gipagahi daw sama sa keso?
11 You have clothed me with skin and flesh. You have put me together with bones and nerves.
Giputos mo ako sa panit ug sa unod ug gisumpay mo ang akong kabukogan uban ang kaugatan.
12 You have assigned to me life and mercy, and your visitation has preserved my spirit.
Gihatagan mo ako sa kinabuhi ug matinud-anong kasabotan; ang imong pagtabang nagbantay sa akong espiritu.
13 Though you may conceal this in your heart, yet I know that you remember everything.
Apan kining mga butanga gitagoan mo sa imong kasingkasing— nasayod ako nga mao kini ang imong gihunahuna:
14 If I have sinned, and you have spared me for an hour, why do you not endure me to be clean from my iniquity?
nga kung makasala ako, timan-an mo kini; dili mo ako ipalingkawas sa akong kasaypanan.
15 And if I should be impious, woe to me, and if I should be just, I will not lift up my head, being drenched with affliction and misery.
Kung daotan man ako, alaot ako; bisan kung ako matarong pa, dili ko mahangad ang akong ulo, sanglit kay puno man ako sa kaulawan ug nagtan-aw sa akong kaugalingong pag-antos.
16 And because of pride, you will seize me like a lioness, and having returned, you torment me to an extraordinary degree.
Kung ang akong ulo mohangad lamang sa iyang kaugalingon, mogukod ka kanako sama sa usa ka liyon; ikaw nagpadayag na usab kanako sa imong pagkagamhanan.
17 You renew your testimony against me, and you multiply your wrath against me, and these punishments make war within me.
May bag-o kang mga saksi batok kanako ug misamot ang imong kasuko batok kanako; gigubat mo ako uban sa mga bag-ong kasundalohan.
18 Why did you lead me out of the womb? If only I had been consumed, so that no eye would ever see me!
Nan, nganong gipagawas mo pa man ako sa tagoangkan? Namatay na lamang unta ako ug wala na untay mata nga nakakita kanako.
19 I should have been as if I had not been: transferred from the womb to the tomb.
Wala na lamang unta ako gipakatawo; Gihatod na lamang unta ako gikan sa tagoangkan paingon sa lubnganan.
20 Will not my few days be completed soon? Release me, therefore, so that I may lament my sorrows a little,
Dili ba hamubo na lamang ang akong mga adlaw? Nan undanga na, pasagdi ako nga mag-inusara, aron nga makapahulay ako sa makadiyut,
21 before I depart and return no more to a land that is dark and covered with the fog of death,
sa dili pa ako molakaw sa dapit ug dili na mobalik, ngadto sa yuta sa kangitngit ug sa anino sa kamatayon,
22 a land of misery and darkness, where the shadow of death, and nothing else but everlasting horror, dwells.
ang yuta mangitngit ingon sa tungang gabii, sa yuta sa anino sa kamatayon, walay kahapsayan diin ang kahayag sama sa tungang gabii.”'
