Job 10
1 My soul is weary of my life. I will release my words against myself. I will speak in the bitterness of my soul.
“Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!
2 I will say to God: Do not be willing to condemn me. Reveal to me why you judge me this way.
Do t’i them Perëndisë: “Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.
3 Does it seem good to you, if you find fault with me and oppress me, the work of your own hands, and assist the counsel of the impious?
A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?
4 Do you have bodily eyes? Or, just as man sees, will you see?
A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?
5 Are your days just like the days of man, and are your years as the times of humans,
A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,
6 so that you would inquire about my iniquity and examine my sin?
sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,
7 And you know that I have done nothing impious, yet there is no one who can deliver from your hand.
megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?
8 Your hands have made me and formed me all around, and, in this way, do you suddenly throw me away?
Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.
9 Remember, I ask you, that you have fashioned me like clay, and you will reduce me to dust.
Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!
10 Have you not extracted me like milk and curdled me like cheese?
A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?
11 You have clothed me with skin and flesh. You have put me together with bones and nerves.
Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.
12 You have assigned to me life and mercy, and your visitation has preserved my spirit.
Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,
13 Though you may conceal this in your heart, yet I know that you remember everything.
por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.
14 If I have sinned, and you have spared me for an hour, why do you not endure me to be clean from my iniquity?
Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.
15 And if I should be impious, woe to me, and if I should be just, I will not lift up my head, being drenched with affliction and misery.
Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.
16 And because of pride, you will seize me like a lioness, and having returned, you torment me to an extraordinary degree.
Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.
17 You renew your testimony against me, and you multiply your wrath against me, and these punishments make war within me.
Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.
18 Why did you lead me out of the womb? If only I had been consumed, so that no eye would ever see me!
Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!
19 I should have been as if I had not been: transferred from the womb to the tomb.
Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.
20 Will not my few days be completed soon? Release me, therefore, so that I may lament my sorrows a little,
A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;
21 before I depart and return no more to a land that is dark and covered with the fog of death,
para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,
22 a land of misery and darkness, where the shadow of death, and nothing else but everlasting horror, dwells.
të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira”.
