Genesis 8

1 Then God remembered Noah, and all living things, and all the cattle, which were with him in the ark, and he brought a wind across the earth, and the waters were diminished.

۱ بهایمی را که با وی در کشتی بودند، بیادآورد. و خدا بادی بر زمین وزانید و آب ساکن گردید.

2 And the fountains of the abyss and the floodgates of heaven were closed. And the rain from heaven was restrained.

۲ و چشمه های لجه و روزنهای آسمان بسته شد، و باران از آسمان باز ایستاد.

3 And the waters were restored to their coming and going from the earth. And they began to diminish after one hundred and fifty days.

۳ و آب رفته رفته از روی زمین برگشت. و بعد از انقضای صد و پنجاه روز، آب کم شد،

4 And the ark rested in the seventh month, on the twenty-seventh day of the month, upon the mountains of Armenia.

۴ و روز هفدهم ازماه هفتم، کشتی بر کوههای آرارات قرار گرفت.

5 Yet in truth, the waters were departing and decreasing until the tenth month. For in the tenth month, on the first day of the month, the tips of the mountains appeared.

۵ و تا ماه دهم، آب رفته رفته کمتر می‌شد، و درروز اول از ماه دهم، قله های کوهها ظاهر گردید.

6 And when forty days had passed, Noah, opening the window that he had made in the ark, sent forth a raven,

۶ و واقع شد بعد از چهل روز که نوح دریچه کشتی را که ساخته بود، باز کرد.

7 which went forth and did not return, until the waters were dried up across the earth.

۷ و زاغ را رهاکرد. او بیرون رفته، در تردد می‌بود تا آب از زمین خشک شد.

8 Likewise, he sent forth a dove after him, in order to see if the waters had now ceased upon the face of the earth.

۸ پس کبوتر را از نزد خود رها کرد تاببیند که آیا آب از روی زمین کم شده است.

9 But when she did not find a place where her foot might rest, she returned to him in the ark. For the waters were upon the whole earth. And he extended his hand and caught her, and he brought her into the ark.

۹ اماکبوتر چون نشیمنی برای کف پای خود نیافت، زیرا که آب در تمام روی زمین بود، نزد وی به کشتی برگشت. پس دست خود را دراز کرد و آن را گرفته نزد خود به کشتی در‌آورد.

10 And then, having waited a further seven days, he again sent forth the dove out of the ark.

۱۰ و هفت روز دیگر نیز درنگ کرده، باز کبوتر را از کشتی رها کرد.

11 And she came to him in the evening, carrying in her mouth an olive branch with green leaves. Noah then understood that the waters had ceased upon the earth.

۱۱ و در وقت عصر، کبوتر نزد وی برگشت، و اینک برگ زیتون تازه در منقار وی است. پس نوح دانست که آب از روی زمین کم شده است.

12 And nevertheless, he waited another seven days. And he sent forth the dove, which no longer returned to him.

۱۲ و هفت روز دیگر نیز توقف نموده، کبوتر را رها کرد، و او دیگر نزد وی برنگشت.

13 Therefore, in the six hundred and first year, in the first month, on the first day of the month, the waters were diminished upon the earth. And Noah, opening the cover of the ark, gazed out and saw that the surface of the earth had become dry.

۱۳ و در سال ششصد و یکم در روز اول از ماه اول، آب از روی زمین خشک شد. پس نوح پوشش کشتی را برداشته، نگریست، و اینک روی زمین خشک بود.

14 In the second month, on the twenty-seventh day of the month, the earth was made dry.

۱۴ و در روز بیست و هفتم از ماه دوم، زمین خشک شد.

15 Then God spoke to Noah, saying:

۱۵ آنگاه خدا نوح رامخاطب ساخته، گفت:

16 “Go out of the ark, you and your wife, your sons and the wives of your sons with you.

۱۶ «از کشتی بیرون شو، توو زوجه ات و پسرانت و ازواج پسرانت با تو.

17 Bring out with you all the living things that are with you, all that is flesh: as with the birds, so also with the wild beasts and all the animals that move upon the earth. And enter upon the land: increase and multiply upon it.”

۱۷ وهمه حیواناتی را که نزد خود داری، هرذی جسدی را از پرندگان و بهایم و کل حشرات خزنده بر زمین، با خود بیرون آور، تا بر زمین منتشر شده، در جهان بارور و کثیر شوند.»

18 And so Noah and his sons went out, and his wife and the wives of his sons with him.

۱۸ پس نوح و پسران او و زنش و زنان پسرانش، با وی بیرون آمدند.

19 Then also all living things, and the cattle, and the animals that move upon the earth, according to their kinds, departed from the ark.

۱۹ و همه حیوانات و همه حشرات و همه پرندگان، و هر‌چه بر زمین حرکت می‌کند، به اجناس آنها، از کشتی به در شدند.

20 Then Noah built an altar to the Lord. And, taking from each of the cattle and birds that were clean, he offered holocausts upon the altar.

۲۰ و نوح مذبحی برای خداوند بنا کرد، و از هر بهیمه پاک واز هر پرنده پاک گرفته، قربانی های سوختنی برمذبح گذرانید.

21 And the Lord smelled the sweet odor and said: “I will no longer curse the earth because of man. For the feelings and thoughts of the heart of man are prone to evil from his youth. Therefore, I will no longer pierce every living soul as I have done.

۲۱ و خداوند بوی خوش بویید و خداوند در دل خود گفت: «بعد از این دیگر زمین را بسبب انسان لعنت نکنم، زیرا که خیال دل انسان از طفولیت بد است، و بار دیگر همه حیوانات را هلاک نکنم، چنانکه کردم.

22 All the days of the earth, seedtime and harvest, cold and heat, summer and winter, night and day, will not cease.”

۲۲ مادامی که جهان باقی است، زرع و حصاد، و سرما و گرما، و زمستان و تابستان، و روز و شب موقوف نخواهد شد.»

A Dove is Sent Forth from the Ark