2 Corinthians 7
1 Therefore, having these promises, most beloved, let us cleanse ourselves from all defilement of the flesh and of the spirit, perfecting sanctification in the fear of God.
Mając więc te obietnice, najmilsi, oczyśćmy się z wszelkiego brudu ciała i ducha, dopełniając uświęcenia w bojaźni Bożej.
2 Consider us. We have injured no one; we have corrupted no one; we have defrauded no one.
Przyjmijcie nas; nikogo nie skrzywdziliśmy, nikogo nie zepsuliśmy, nikogo nie wykorzystaliśmy.
3 I am not saying this to your condemnation. For we have told you before that you are in our hearts: to die together and to live together.
Nie mówię [tego], aby was potępiać; wcześniej bowiem powiedziałem, że jesteście w naszych sercach na wspólną śmierć i wspólne życie.
4 Great is my confidence in you. Great is my glorying over you. I have been filled with consolation. I have a superabundant joy throughout all our tribulation.
Mam wielką swobodę w mówieniu do was, bardzo się wami chlubię, jestem pełen pociechy, obfituję w radość w każdym naszym ucisku.
5 Then, too, when we had arrived in Macedonia, our flesh had no rest. Instead, we suffered every tribulation: exterior conflicts, interior fears.
Kiedy bowiem przybyliśmy do Macedonii, nasze ciało nie zaznało żadnego odpoczynku, ale zewsząd [byliśmy] uciśnieni: na zewnątrz walki, a wewnątrz obawy.
6 But God, who consoles the humble, consoled us by the arrival of Titus,
Lecz Bóg, który pociesza uniżonych, pocieszył nas przez przybycie Tytusa.
7 and not only by his arrival, but also by the consolation with which he was consoled among you. For he brought to us your desire, your weeping, your zeal for me, so that I rejoiced all the more.
A nie tylko przez jego przybycie, ale też przez pociechę, jakiej doznał wśród was, gdy opowiedział nam o waszej tęsknocie, o waszym płaczu, o waszej gorliwości względem mnie, tak że uradowałem się jeszcze bardziej.
8 For though I made you sorrowful by my epistle, I do not repent. And if I did repent, but only for a time, having realized that the same epistle made you sorrowful,
Choć bowiem zasmuciłem was listem, nie żałuję [tego], a mimo że żałowałem (bo widzę, że ten list zasmucił was, chociaż tylko na chwilę);
9 now I am glad: not because you were sorrowful, but because you were sorrowful unto repentance. For you became sorrowful for God, so that you might not suffer any harm from us.
[To] teraz się raduję, nie dlatego, że byliście zasmuceni, ale że byliście zasmuceni ku pokucie. Zostaliście bowiem zasmuceni według Boga, żebyście w niczym nie ponieśli szkody przez nas.
10 For the sorrow that is according to God accomplishes a repentance which is steadfast unto salvation. But the sorrow that is of the world accomplishes death.
Bo smutek, [który jest] według Boga, przynosi pokutę ku zbawieniu, czego nikt nie żałuje; lecz smutek [według] świata przynosi śmierć.
11 So consider this same idea, being sorrowful according to God, and what great solicitude it accomplishes in you: including protection, and indignation, and fear, and desire, and zeal, and vindication. In all things, you have shown yourselves to be uncorrupted by this sorrow.
To bowiem, że byliście zasmuceni według Boga, jakąż wielką wzbudziło w was pilność, jakie uniewinnianie się, jakie oburzenie, jaką bojaźń, jaką tęsknotę, jaką gorliwość, jakie wymierzenie kary! We wszystkim okazaliście się czyści w tej sprawie.
12 And so, though I wrote to you, it was not because of him who caused the injury, nor because of him who suffered from it, but so as to manifest our solicitude, which we have for you before God.
Dlatego chociaż pisałem do was, nie [pisałem] z powodu tego, który wyrządził krzywdę, ani z powodu tego, który krzywdy doznał, lecz aby okazać nasze zatroskanie o was przed Bogiem.
13 Therefore, we have been consoled. But in our consolation, we have rejoiced even more abundantly over the joy of Titus, because his spirit was refreshed by all of you.
Tak więc zostaliśmy pocieszeni waszą pociechą. A jeszcze bardziej uradowaliśmy się radością Tytusa, bo jego duch został pokrzepiony przez was wszystkich.
14 And if I have gloried in anything to him about you, I have not been put to shame. But, just as we have spoken all things to you in truth, so also our glorying before Titus has been the truth.
Bo jeśli w czymś chlubiłem się wami przed nim, nie zostałem zawstydzony. Lecz tak, jak mówiliśmy wam wszystko zgodnie z prawdą, tak też nasza chluba przed Tytusem okazała się prawdziwa.
15 And his feelings are now more abundant toward you, since he remembers the obedience of you all, and how you received him with fear and trembling.
A jego serce jeszcze bardziej [skłania się] ku wam, gdy wspomina posłuszeństwo was wszystkich [i] to, jak przyjęliście go z bojaźnią i drżeniem.
16 I rejoice that in all things I have confidence in you.
Raduję się więc, że we wszystkim mogę wam ufać.
