Chronicles II 30
1 And Ezekias sent to all Israel and Juda, and wrote letters to Ephraim and Manasse, that they should come into the house of the Lord to Jerusalem, to keep the passover to the Lord God of Israel.
Nagpadala si Hezekia ug mga mensahero sa tibuok Israel ug sa Juda, ug gisulatan usab niya ang Efraim ug Manases, nga moadto sila sa balay ni Yahweh sa Jerusalem, aron sa pagsaulog sa Pista sa Pagsaylo ngadto kang Yahweh, ang Dios sa Israel.
2 For the king, and the princes, and all the congregation in Jerusalem, designed to keep the passover in the second month.
Kay ang hari, ang iyang mga pangulo, ang tanang katawhan sa Jerusalem, nagpangutan-anay sila sa usag-usa ug nagkauyong mosaulog sa Pista sa Pagsaylo sa ikaduhang bulan.
3 For they could not keep it at that time, because a sufficient number of priest had not purified themselves, and the people was not gathered to Jerusalem.
Kay wala dayon sila makasaulog niini, tungod kay walay igong mga pari nga nakabalaan sa ilang kaugalingon, ni mga tawo nga makatambong sa panagtigom niana sa Jerusalem.
4 And the proposal pleased the king and the congregation.
Nakita kini sa hari ug sa tanang katawhan nga maayo ang maong plano.
5 And they established a decree that a proclamation should go through all Israel, from Bersabee to Dan, that they should come and keep the passover to the Lord God of Israel at Jerusalem: for the multitude had not done it lately according to the scripture.
Busa nagkauyon sila nga imantala sa tibuok Israel, gikan sa Beersheba paingon sa Dan, kinahanglan mangadto ang tanang tawo aron pagsaulog sa Pista kang Yahweh, ang Dios sa Israel, diha sa Jerusalem. Tungod kay wala nila kini mahimo uban sa daghang katawhan, sumala kung unsa ang nahisulat.
6 And the posts went with the letters from the king and the princes to all Israel and Juda, according to the command of the king, saying, Children of Israel, return to the Lord God of Abraam, and Isaac, and Israel, and bring back them that have escaped [even] those that were left of the hand of the king of Assyria.
Busa ang mensahero milakaw ug dala ang sulat gikan sa hari ug sa iyang mga pangulo sa tibuok Israel ug sa Juda, pinaagi sa mando sa hari. Miingon sila, “Kamong katawhan sa Israel, balik kamo kang Yahweh, ang Dios ni Abraham, ni Isaac, ug ni Israel, aron siya mobalik kaninyo nga nahibilin ug nakaikyas gikan sa kamot sa mga hari sa Asiria.
7 And be not as your fathers, and your brethren, who revolted from the Lord God of their fathers, and he gave them up to desolation, as you see.
Ayaw ninyo sunda ang inyong mga katigulangan o inyong mga kaigsoonan, nga nakalapas batok kang Yahweh, ang Dios sa ilang katigulangan, busa gitugyan sila sa kadaot, sumala sa inyong nakita.
8 And now harden not your hearts, as your fathers [did]: give glory to the Lord God, and enter into his sanctuary, which he has sanctified for ever: and serve the Lord your God, and he shall turn away [his] fierce anger from you.
Karon ayaw kamo pagmagahi, sama sa inyong katigulangan; hinuon, ihatag ang inyong kaugalingon kang Yahweh ug pangadto kamo sa iyang balaan nga dapit, nga iyang gibalaan hangtod sa kahangtoran, ug simbaha si Yahweh nga imong Dios, aron ang iyang hilabihang kapungot mobiya diha gikan kaninyo.
9 For when you turn to the Lord, your brethren and your children shall be pitied before all that have carried them captives, and he will restore [you] to this land: for the Lord our God is merciful and pitiful, and will not turn away his face from you, if we return to him.
Kay kung mobalik kamo kang Yahweh, ang inyong mga igsoon ug mga anak makadawat ug kalooy sa nagbihag kanila ingon nga mga piniriso, ug mobalik sila niining yutaa. Kay si Yahweh nga inyong Dios, mahigugmaon ug maluluy-on, ug dili gayod siya motalikod kaninyo, kon mobalik kamo kaniya.”
10 So the posts went through from city to city in mount Ephraim, and Manasse, and as far as Zabulon: and they as it were laughed them to scorn, and mocked them.
Busa gitagsatagsa sa mga mensahero ang mga siyudad hangtod sa tibuok rehiyon sa Efraim ug sa Manases, hangtod sa Zebulun, apan gikataw-an lamang sila sa mga tawo ug gibugalbugalan sila.
11 But the men of Aser, and [some] of Manasses and of Zabulon, were ashamed, and came to Jerusalem and Juda.
Bisan pa niana, dihay mga kalalakin-an sa Aser ug sa Manases ug sa Zebulun ang nagpaubos sa ilang kaugalingon ug miadto sa Jerusalem.
12 And the hand of the Lord was [present] to give them one heart to come, to do according to the commands of the king and of the princes, by the word of the Lord.
Niabot usab ang kaayo sa Dios sa Juda, aron hatagan sila ug mahiusa ang ilang kasingkasing, alang sa pagtuman sa sugo sa hari ug sa mga pangulo pinaagi sa pulong ni Yahweh.
13 And a great multitude were gathered to Jerusalem to keep the feast of unleavened bread in the second month, a very great congregation.
Daghang mga tawo, ug dakong panon sa katawhan, ang nagtigom sa Jerusalem sa ikaduhang bulan aron sa pagsaulog sa Pista sa Pan nga Walay Patubo.
14 And they arose, and took away the altars that were in Jerusalem, and all on which they burnt incense to false [gods] they tore down and cast into the brook Kedron.
Mitindog sila ug gikuha ang mga halaran nga anaa sa Jerusalem, ug ang tanang mga halaran sa insenso; ug gilabay nila kini sa sapa Kidron.
15 Then they killed the passover on the fourteenth day of the second month: and the priests and the Levites repented, and purified [themselves], and brought whole burnt offerings into the house of the Lord.
Unya nag-ihaw sila ug nating karnero alang sa Kasaulogan sa ika-katorse nga adlaw sa ikaduhang bulan. Naulaw ang mga pari ug ang mga Levita, busa gibalaan nila ang ilang kaugalingon ug nagdala sila ug mga halad sinunog ngadto sa balay ni Yahweh.
16 And they stood at their post, according to their ordinance, according to the commandment of Moses the man of God: and the priests received the blood from the hand of the Levites.
Mitindog sila sa dapit sumala sa ilang banay, gituman nila ang patakaran nga gihatag sa balaod ni Moises, ang alagad sa Dios. Giwisik-wisik sa mga pari ang dugo nga ilang nadawat gikan sa mga Levita.
17 For a great part of the congregation was not sanctified; and the Levites were [ready] to kill the passover for every one who could not sanctify himself to the Lord.
Tungod kay daghan kaayo nga anaa didto sa katawhan nga wala nagbalaan sa ilang kaugalingon. Busa giihaw sa mga Levita ang mga nating karnero alang sa Pista alang sa tanang wala mahinloan sa ilang kaugalingon ug dili makabalaan sa ilang halad kang Yahweh.
18 For the greatest part of the people of Ephraim, and Manasse, and Issachar, and Zabulon, had not purified [themselves], but ate the passover contrary to the scripture. On this account also Ezekias prayed concerning them, saying,
Alang sa daghang panon sa katawhan, ang wala makapahinlo sa ilang kaugalingon, apan mikaon gihapon sa pagkaon sa Pista ug supak kini sa nahisulat nga balaod, kadaghanan kanila ang gikan sa Efraim ug sa Manases, ug sa Issachar ug sa Zebulun. Busa nag-ampo si Hezekia alang kanila, nga miingon, “Pasayloon unta sa maayo nga Yahweh ang tanan
19 The good Lord be merciful with regard to every heart that sincerely seeks the Lord God of their fathers, and [is] not [purified] according to the purification of the sanctuary.
nga nagapangita sa kinasingkasing sa Dios, kang Yahweh, ang Dios sa ilang mga katigulangan, bisan pa nga dili siya mahinloan basi sa patakaran sa balaang dapit.”
20 And the Lord listened to Ezekias, and healed the people.
Busa gipaminaw ni Yahweh si Hezekia ug gihatagan ug kaayohan ang mga tawo.
21 And the children of Israel who were present in Jerusalem kept the feast of unleavened bread seven days with great joy; and they continued to sing hymns to the Lord daily, and the priests and the Levites [played] on instruments to the Lord.
Gipadayon sa mga katawhan sa Israel nga anaa didto sa Jerusalem ang pagsaulog sa Pista sa Pan nga Walay Patubo uban sa dakong kalipay sulod sa pito ka adlaw. Nagdayeg ang mga pari ug mga Levita kang Yahweh matag adlaw, nag-awit sila nga dinuyogan sa kusog nga tingog sa mga tulonggon ngadto kang Yahweh.
22 And Ezekias encouraged all the Levites, and those that had good understanding of the Lord: and they completely kept the feast of unleavened bread seven days, offering peace-offerings, and confessing to the Lord God of their fathers.
Nagsulti si Hezekia sa tanang mga Levita ug mga pagdasig kay nasabtan man nila ang ilang pag-alagad kang Yahweh. Busa nangaon sila sa tibuok Kasaulogan sulod sa pito ka adlaw, nanaghalad sila ug mga halad alang sa pakigdait, ug nanagsugid ngadto kang Yahweh, ang Dios sa ilang katigulangan.
23 And the congregation purposed together to keep other seven days: and they kept seven days with gladness.
Nakahukom ang tibuok katawhan nga magsaulog sila ug lain pang pito ka adlaw, ug gihimo nila kini uban sa kalipay.
24 For Ezekias set apart for Juda, [even] for the congregation, a thousand calves and seven thousand sheep; and the princes set apart for the people a thousand calves and ten thousand sheep: and the holy things of the priests abundantly.
Kay gihatagan sa hari sa Juda nga si Hezekia ang katawhan ug 1, 000 ka torong baka, ug 7, 000 ka karnero aron ihalad; ug ang mga pangulo naghatag sa katawhan ug 1, 000 ka torong baka ug 10, 000 ka mga karnero ug mga kanding. Daghan kaayo nga mga pari ang nagbalaan sa ilang kaugalingon.
25 And all the congregation, the priests and the Levites, rejoiced, and all the congregation of Juda, and they that were present of Jerusalem, and the strangers that came from the land of Israel, and the dwellers in Juda.
Nagsadya ang tibuok katawhan sa Juda, uban ang mga pari ug mga Levita, ug ang tanang tawo nga nagkahiusa sa pag-adto gikan sa Israel, ug ang mga langyaw usab nga gikan sa yuta sa Israel, ug ang tanang nagpuyo sa Juda.
26 And there was great joy in Jerusalem: from the days of Solomon the son of David king of Israel there was not such a feast in Jerusalem.
Busa adunay dakong kalipay sa Jerusalem, walay sama niini nga panghitabo sukad sa panahon ni Solomon ang anak nga lalaki ni David, nga hari sa Jerusalem.
27 Then the priests the Levites rose up and blessed the people: and their voice was heard, and their prayer came into his holy dwelling-place, [even] into heaven.
Unya mitindog ang mga pari, ang mga Levita, ug gipanalanginan nila ang mga katawhan. Gidungog ang ilang mga tingog, ug mikayab ngadto sa langit ang ilang mga pag-ampo, ang balaang dapit diin nagpuyo ang Dios.
