Song of Songs 2

1 I am a flower of the plain, a lily of the valleys.

Jestem różą Saronu i lilią dolin.

2 As a lily among thorns, so is my companion among the daughters.

Jak lilia między cierniami, tak moja umiłowana między pannami.

3 As the apple among the trees of the wood, so is my kinsman among the sons. I desired his shadow, and sat down, and his fruit was sweet in my throat.

Jak jabłoń między leśnymi drzewami, tak mój miły między młodzieńcami. Z wielkim pragnieniem usiadłam w jego cieniu, a jego owoc [jest] słodki memu podniebieniu.

4 Bring me into the wine house; set love before me.

Wprowadził mnie do komnaty biesiadnej, a jego chorągwią nade mną jest miłość.

5 Strengthen me with perfumes, stay me with apples: for I [am] wounded with love.

Pokrzepcie mnie bukłakami, posilcie mnie jabłkami, bo jestem chora z miłości.

6 His left [hand shall be] under my head, and his right hand shall embrace me.

Jego lewa ręka pod moją głową, a jego prawa ręka mnie obejmuje.

7 I have charged you, ye daughters of Jerusalem, by the powers and by the virtues of the field, that ye do not rouse or wake [my] love, until he please.

Zaklinam was, córki Jerozolimy, na sarny i łanie polne: Nie budźcie mego umiłowanego i nie przerywajcie [jego] snu, dopóki nie zechce.

8 The voice of my kinsman! behold, he comes leaping over the mountains, bounding over the hills.

Głos mego umiłowanego! Oto idzie, skacząc po górach, a podskakując po pagórkach.

9 My kinsman is like a roe or a young hart on the mountains of Baethel: behold, he is behind our wall, looking through the windows, peeping through the lattices.

Mój umiłowany podobny jest do sarny albo młodego jelenia. Oto stoi za naszym murem, zagląda przez okna, patrzy przez kraty.

10 My kinsman answers, and says to me, Rise up, come, my companion, my fair one, my dove.

Mój umiłowany odezwał się i powiedział mi: Wstań, moja umiłowana, moja piękna, i chodź!

11 For, behold, the winter is past, the rain is gone, it has departed.

Oto bowiem minęła zima, deszcz ustał i przeszedł.

12 The flowers are seen in the land; the time of pruning has arrived; the voice of the turtle-dove has been heard in our land.

Kwiatki pokazały się na ziemi, nadszedł czas śpiewania i głos synogarlicy słychać w naszej ziemi.

13 The fig-tree has put forth its young figs, the vines put forth the tender grape, they yield a smell: arise, come, my companion, my fair one, my dove; yea, come.

Drzewo figowe już wypuściło swoje niedojrzałe figi, a kwitnąca winorośl wydaje swoją woń. Wstań, moja umiłowana, moja piękna, i chodź!

14 [Thou art] my dove, in the shelter of the rock, near the wall: shew me thy face, and cause me to hear thy voice; for thy voice is sweet, and thy countenance is beautiful.

Moja gołębico, [mieszkająca] w skalnych szczelinach, w stromych kryjówkach, ukaż mi swoją twarz, daj mi usłyszeć swój głos, gdyż twój głos jest słodki i twoja twarz piękna.

15 Take us the little foxes that spoil the vines: for our vines put forth tender grapes.

Schwytajcie nam lisy, małe lisy, które psują winnice, ponieważ nasze winnice kwitną.

16 My kinsman is mine, and I am his: he feeds [his flock] among the lilies.

Mój umiłowany [jest] mój, a ja jestem jego. Pasie on wśród lilii.

17 Until the day dawn, and the shadows depart, turn, my kinsman, be thou like to a roe or young hart on the mountains of the ravines.

Nim zaświta dzień i znikną cienie, zawróć, mój umiłowany, bądź jak sarna albo młode jelenie na górach Beter.