Song of Solomon 2
1 I am a rose of Sharon, a flower of the valleys.
| من نرگسِ شارون و سوسن وادیها هستم. |
2 As the lily-flower among the thorns of the waste, so is my love among the daughters.
| آری، محبوبهٔ من در میان زنان همچون سوسنی است در میان خارها. |
3 As the apple-tree among the trees of the wood, so is my loved one among the sons. I took my rest under his shade with great delight, and his fruit was sweet to my taste.
| محبوب من در میان مردان مانند درخت سیبی است در میان درختان جنگلی. در زیر سایه‌اش می‌نشینم، و میوه‌اش کامم را شیرین می‌سازد. |
4 He took me to the house of wine, and his flag over me was love.
| او مرا به تالار ضیافتش آورد و به همه نشان داد که چقدر مرا دوست دارد. |
5 Make me strong with wine-cakes, let me be comforted with apples; I am overcome with love.
| مرا با کشمش تقویت دهید، و جانم را با سیب تازه کنید، زیرا من از عشق او بیمارم. |
6 His left hand is under my head, and his right hand is round about me.
| دست چپ او زیر سر من است و دست راستش مرا در آغوش می‌کشد. |
7 I say to you, O daughters of Jerusalem, by the roes of the field, do not let love be moved till it is ready.
| ای دختران اورشلیم، شما را به غزالها و آهوان صحرا قسم می‌دهم که مزاحم عشق ما نشوید. |
8 The voice of my loved one! See, he comes dancing on the mountains, stepping quickly on the hills.
| گوش کنید! این محبوب من است که دوان‌دوان از کوهها و تپه‌ها می‌آید. |
9 My loved one is like a roe; see, he is on the other side of our wall, he is looking in at the windows, letting himself be seen through the spaces.
| محبوب من همچون غزال و بچه آهو است. او پشت دیوار ما از پنجره نگاه می‌کند. |
10 My loved one said to me, Get up, my love, my fair one, and come away.
| محبوبم به من گفت: «ای محبوبهٔ من، ای زیبای من، برخیز و بیا. |
11 For, see, the winter is past, the rain is over and gone;
| زمستان گذشته است. فصل باران تمام شده و رفته است. |
12 The flowers are come on the earth; the time of cutting the vines is come, and the voice of the dove is sounding in our land;
| گلها شکفته و زمان نغمه سرایی فرا رسیده است. صدای پرندگان در ولایت ما به گوش می‌رسد. |
13 The fig-tree puts out her green fruit and the vines with their young fruit give a good smell. Get up from your bed, my beautiful one, and come away.
| درخت انجیر نوبر خود را داده و هوا از رایحهٔ تاکهای نوشکفته، عطرآگین گشته است. ای محبوبهٔ من، ای زیبای من، برخیز و بیا.» |
14 O my dove, you are in the holes of the mountain sides, in the cracks of the high hills; let me see your face, let your voice come to my ears; for sweet is your voice, and your face is fair.
| ای کبوتر من که در شکاف صخره‌ها و پشت سنگها پنهان هستی، بگذار صدای شیرین تو را بشنوم و صورت زیبایت را ببینم. |
15 Take for us the foxes, the little foxes, which do damage to the vines; our vines have young grapes.
| روباهان کوچک را که تاکستانها را خراب می‌کنند بگیرید، چون تاکستان ما شکوفه کرده است. |
16 My loved one is mine, and I am his: he takes his food among the flowers.
| محبوبم از آن من است و من از آن محبوبم. او گلهٔ خود را در میان سوسنها می‌چراند. |
17 Till the evening comes, and the sky slowly becomes dark, come, my loved one, and be like a roe on the mountains of Bether.
| ای محبوب من، پیش از آنکه روز تمام شود و سایه‌ها بگریزند، نزد من بیا؛ همچون غزال و بچه آهو بر کوههای پرصخره، به سوی من بشتاب. |
