Psalms 78
1 Maschil. Of Asaph. Give ear, O my people, to my law; let your ears be bent down to the words of my mouth.
Асаф язған «Масқил»: — И Мениң хәлқим, тәлимимни аңлаңлар, Ағзимдики сөзләргә қулақ селиңлар.
2 Opening my mouth I will give out a story, even the dark sayings of old times;
Мән ағзимни бир тәмсил билән ачимән, Қедимки тепишмақларни елан қилимән.
3 Which have come to our hearing and our knowledge, as they were given to us by our fathers.
Биз буларни аңлиған, билгән, Ата-бовилиримиз уларни бизгә ейтип бәргән.
4 We will not keep them secret from our children; we will make clear to the coming generation the praises of the Lord and his strength, and the great works of wonder which he has done.
Биз буларни уларниң әвлатлиридин йошурмаймиз, Келидиған дәвиргә Пәрвәрдигарниң мәдһийилирини, Униң күч-қудритини, Униң қилған карамәт ишлирини баян қилимиз.
5 He put up a witness in Jacob, and made a law in Israel; which he gave to our fathers so that they might give knowledge of them to their children;
Чүнки У Яқупта бир агаһ-гувани бекиткән, Исраилда бир қанунни орнатқан; У ата-бовилиримизға буларни өз пәрзәнтлиригә үгитишни буйруған;
6 So that the generation to come might have knowledge of them, even the children of the future, who would give word of them to their children;
Шундақ қилип келәр дәвир, Йәни туғулидиған балиларму буларни билсун, Уларму орнидин туруп өз балилириға буларни үгәтсун;
7 So that they might put their hope in God, and not let God's works go out of their minds, but keep his laws;
Пәрзәнтлири үмүтини Худаға бағлисун, Тәңриниң қилғанлирини унтумисун, Бәлки Униң әмирлиригә кирсун;
8 And not be like their fathers, a stiff-necked and uncontrolled generation; a generation whose heart was hard, whose spirit was not true to God.
Улар ата-бовилириға охшимисун дәп, Йәни җаһил һәм асий бир дәвир, Өз қәлбини дурус қилмиған, Роһи Тәңригә вапалиқта турмиған бир дәвиргә охшимисун дәп, У шундақ [буйруғандур].
9 The children of Ephraim, armed with bows, were turned back on the day of the fight.
Мана Әфраимниң әвлатлири, Қуралланған оқячилар болсиму, Җәң күнидә сәптин янди.
10 They were not ruled by God's word, and they would not go in the way of his law;
Улар Худаниң әһдисини тутмиди, Бәлки Униң Тәврат-қанунида меңишни рәт қилди.
11 They let his works go out of their memory, and the wonders which he had made them see.
Улар Униң қилғанлирини, Өзлиригә көрсәткән карамәтлирини унтуди.
12 He did great works before the eyes of their fathers, in the land of Egypt, in the fields of Zoan.
У Мисирниң зиминида, Зоанниң даласида, Уларниң ата-бовилириниң көз алдида мөҗизиләрни көрсәткән еди;
13 The sea was cut in two so that they might go through; the waters were massed together on this side and on that.
У деңизни бөлүветип, Уларни оттурисидин өткүзгән; Суларни дога-дога қилип тиклиди.
14 In the daytime he was guiding them in the cloud, and all through the night with a light of fire.
У күндүздә булут билән, Кечидә от нури билән уларни йетәклиди.
15 The rocks of the waste land were broken by his power, and he gave them drink as out of the deep waters.
Чөл-баяванда ташларни йеривәтти, Чоңқур сурлардин урғуп чиққандәк ичимликни мол қилди;
16 He made streams come out of the rock; and waters came flowing down like rivers.
У хада таштин өстәң-еқинларни һасил қилди, Суни дәриялардәк аққузди.
17 And they went on sinning against him even more, turning away from the Most High in the waste land;
Бирақ улар йәнә Униң алдида гуна қиливәрди, Чөлдә Һәммидин Алий Болғучиға асийлиқ қилди.
18 Testing God in their hearts, requesting meat for their desire.
Улар көңлидә Тәңрини синиди, Нәпсини қандурушқа йемәкликни тәләп қилди.
19 They said bitter words against God, saying, Is God able to make ready a table in the waste land?
Улар Худани һақарәтләп: — «Тәңри чөл-дәшттә дәстихан салаламду?
20 See, the rock was cut open by his power, so that the water came rushing out, and overflowing streams; is he able to give us bread? is he able to get meat for his people?
Мана У қорам ташни урувиди, Сулар урғуп, Еқинлар булақтәк тешип чиқти; Әнди У бизгә нанму берәләмду? Өз хәлқини гөш билән тәминләләмду?» — дейишти.
21 So these things came to the Lord's ears, and he was angry; and a fire was lighted against Jacob, and wrath came up against Israel;
Шуниң билән Пәрвәрдигар аңлап, ғәзәпләнди; Яқупқа от туташти, Исраилға аччиғи көтирилди;
22 Because they had no faith in God, and no hope in his salvation.
Чүнки улар Худаға ишәнмиди, Униң ниҗатлиғиға улар таянмиди,
23 And he gave orders to the clouds on high, and the doors of heaven were open;
У әрштин булутларни буйруп, Асман дәрвазилирини ачқан еди;
24 And he sent down manna like rain for their food, and gave them the grain of heaven.
У улар үстигә «манна»ни яғдуруп, Уларға әрштики ашлиқни бәргән еди;
25 Man took part in the food of strong ones; he sent them meat in full measure.
Шуниң билән инсанлар күч егилириниң ненини йегән еди; У уларға қанғичә озуқни әвәткән еди.
26 He sent an east wind from heaven, driving on the south wind by his power.
Әнди У асманда шәриқ шамили чиқирип, Күчи билән җәнуп шамилиниму елип кәлди;
27 He sent down meat on them like dust, and feathered birds like the sand of the sea,
У гөшни чаң-тозандәк улар үстигә чүшүрди, Деңизлар саһилидики қумлардәк учар-қанатларни яғдурди.
28 And he let it come down into their resting-place, round about their tents.
У буларни уларниң баргаһиниң оттурисиға, Чедирлириниң әтрапиға чүшүрди.
29 So they had food and were full; for he gave them their desire;
Улар болушичә йәп тоюшти, Чүнки уларниң нәпси тартқинини [Худа] уларға кәлтүргән еди.
30 But they were not turned from their desires; and while the food was still in their mouths,
Лекин улар нәпси тартқинидин техи зерикмәйла, Гөшни еғизлирида техи чайнаватқинидила,
31 The wrath of God came on them, and put to death the fattest of them, and put an end to the young men of Israel.
Худаниң ғәзиви уларға қарита қозғалди; У улардин әң қамәтликлирини қиривәтти, Исраилниң сәрхил яшлирини йәргә урувәтти.
32 For all this they went on sinning even more, and had no faith in his great wonders.
Мана, шундақ болсиму, Улар йәнила давамлиқ гуна қиливәрди, Униң мөҗизилиригә техичила ишәнмиди;
33 So their days were wasted like a breath, and their years in trouble.
Шуңа У уларниң күнлирини беһудиликтә, Жиллирини дәккә-дүккилик ичидә түгәткүзди.
34 When he sent death on them, then they made search for him; turning to him and looking for him with care;
У уларни өлтүргили турғанда, Андин улар Уни издиди; Улар йолидин йенип, интилип Тәңрини издиди;
35 In the memory that God was their Rock, and the Most High God their saviour.
Улар Худаниң уларниң уюлтеши екәнлигини, Һәммидин Алий Болғучи Тәңриниң уларниң һәмҗәмәт-қутқузғучиси екәнлигини есигә кәлтүрди.
36 But their lips were false to him, and their tongues were untrue to him;
Бирақ улар ағзи билән Униңға хушамәт қилди, Тили билән Униңға ялған сөз қилди;
37 And their hearts were not right with him, and they did not keep their agreement with him.
Чүнки уларниң көңли Униңға садиқ болмиди, Улар Униң әһдисини чиң тутмиди.
38 But he, being full of pity, has forgiveness for sin, and does not put an end to man: frequently turning back his wrath, and not being violently angry.
Бирақ У йәнила рәһимдил еди; Қәбиһлигини кәчүрүп, уларни йоқатмиди; У қайта-қайта Өз ғәзивидин янди, У қәһрини қозғиғини билән һәммини төкмиди.
39 So he kept in mind that they were only flesh; a breath which is quickly gone, and will not come again.
У уларниң пәқәт әт егилири, Кәтсә қайтип кәлмәс бир нәпәс екәнлигини яд әтти.
40 How frequently did they go against him in the waste land, and give him cause for grief in the dry places!
Улар чөл-дәшттә шунчә көп қетим Униң аччиғини кәлтүрди. Шунчә көп қетим баяванда көңлигә азар бәрди!
41 Again they put God to the test, and gave pain to the Holy One of Israel.
Бәрһәқ, улар қайтидин йолдин чәтнәп Тәңрини синиди, Исраилдики Муқәддәс Болғучиниң жүригини зедә қилди.
42 They did not keep in mind the work of his hand, or the day when he took them from the power of their haters;
Улар Униң қолини [әслимиди]; Уларни зомигәрниң чаңгилидин һөрлүккә қутқузған күнини, Қандақ қилип Мисирда карамәтләрни яритип, Зоан даласида мөҗизиләрни көрсәткинини есидин чиқарди.
43 How he had done his signs in Egypt, and his wonders in the field of Zoan;
44 So that their rivers were turned to blood, and they were not able to get drink from their streams.
У [Мисирлиқларниң] дәриялирини, еқинлирини қанға айландуруп, Уларни ичәлмәс қилип қойди;
45 He sent different sorts of flies among them, poisoning their flesh; and frogs for their destruction.
Уларниң арисиға нәштәрлик чивинларни топ-топи билән әвәтти, Һалак қилар пақиларни маңдурди;
46 He gave the increase of their fields to worms, the fruits of their industry to the locusts.
Уларниң зираәтлирини кепинәк қурутлириға тутуп берип, Мәһсулатлирини чекәткиләргә бәрди;
47 He sent ice for the destruction of their vines; their trees were damaged by the bitter cold.
Үзүм таллирини мөлдүр билән урдуруп, Әнҗирлирини қирав билән үшшүтивәтти.
48 Ice was rained down on their cattle; thunderstorms sent destruction among the flocks.
У калилирини мөлдүргә соқтуруп, Маллирини чақмақ отлирида [көйдүривәтти].
49 He sent on them the heat of his wrath, his bitter disgust, letting loose evil angels among them.
У уларға ғәзивиниң дәһшәтлигини — Қәһрини, аччиғини һәм еғир күлпәтләрни, Балаю-апәт елип келидиған бир түркүм пәриштиләрниму чүшүрди.
50 He let his wrath have its way; he did not keep back their soul from death, but gave their life to disease.
У Өз ғәзиви үчүн бир йолни түзләп қойди; Уларниң җенини өлүмдин айимай, Бәлки һаятини вабаға тапшурди;
51 He gave to destruction all the first sons of Egypt; the first-fruits of their strength in the tents of Ham;
У Мисирда барлиқ тунҗа туғулған балиларни, Һамниң чедирлирида уларниң ғурури болған тунҗа оғул балилирини қиривәтти.
52 But he took his people out like sheep, guiding them in the waste land like a flock.
У падичидәк Өз хәлқини Мисирдин сәпәргә атландуруп, Чөл-баявандин уларни қой падисидәк башлап маңди;
53 He took them on safely so that they had no fear; but their haters were covered by the sea.
Уларни аман-есән йетәклигәчкә, Улар қорқунучтин халий болуп маңди; Дүшмәнлирини болса, деңиз жутуп кәтти.
54 And he was their guide to his holy land, even to the mountain, which his right hand had made his;
У уларни Өз муқәддәс зимининиң чегарасиға, Оң қоли егиливалған бу тағлиққа елип кәлди.
55 Driving out nations before them, marking out the line of their heritage, and giving the people of Israel their tents for a resting-place.
У әлләрни уларниң алдидин қоғливетип, Зимин үстигә тана тартқузуп өлчәп, уларға тәқсим қилди; Исраил қәбилилирини уларниң чедирлириға олтирақлаштурди.
56 But they were bitter against the Most High God, testing him, and not keeping his laws;
Бирақ улар Худани, Һәммидин Алий Болғучини синап аччиқландурди, Униң тапшурған гува-агаһлирини тутмиди;
57 Their hearts were turned back and untrue like their fathers; they were turned to one side like a twisted bow.
Бәлки ата-бовлиридәк йолдин тейип асийлиқ қилди, Хаин оқядәк қейип кәтти.
58 They made him angry with their high places; moving him to wrath with their images.
Улар егизликтә қурған ибадәтгаһлар билән Униң ғәзивини қозғиди, Ойма бутлири билән Униң жүригини өртиди.
59 When this came to God's ears he was very angry, and gave up Israel completely;
Худа уларни аңлап ғәзәпләнди, Исраилдин интайин йиргәнди.
60 So that he went away from the holy place in Shiloh, the tent which he had put among men;
У Шилоһдики маканини, Йәни У инсан арисида турған чедирни ташлап кәтти,
61 And he let his strength be taken prisoner, and gave his glory into the hands of his hater.
Өзиниң қудрәт бәлгүсини булап кетишкә, Шан-шәривини ишғалийәтчиләрниң қолиға бәрди;
62 He gave his people up to the sword, and was angry with his heritage.
Өз хәлқини қиличқа тапшурди, Өзиниң мираси болғанлардин интайин ғәзәпләнди.
63 Their young men were burned in the fire; and their virgins were not praised in the bride-song.
От уларниң жигитлирини ялмиди, Қизлири той нахшилирида махталмайтти.
64 Their priests were put to death by the sword, and their widows made no weeping for them.
Уларниң каһинлири қилич астида жиқилди, Лекин тул хотунлири һаза тутмиди.
65 Then was the Lord like one awaking from sleep, and like a strong man crying out because of wine.
Андин Рәб бириси уйқидин ойғандәк ойғанди, Шараптин җасарәтләнгән палвандәк товлиди.
66 His haters were turned back by his blows and shamed for ever.
У рәқиплирини уруп чекиндүрүп, Уларни түгимәс рәсваға қалдурди.
67 And he put the tent of Joseph on one side, and took not the tribe of Ephraim;
Йүсүпниң чедирини шаллап, рәт қилди; Әфраим қәбилисини таллимиди;
68 But he took the tribe of Judah for himself, and the mountain of Zion, in which he had pleasure.
Бәлки Йәһуда қәбилисини, Яхши көргән Зион теғини таллиди.
69 And he made his holy place like the high heaven, like the earth which is fixed by him for ever.
[Шу йәрдә] муқәддәс җайини тағ чоққилиридәк, Йәр-зиминни әбәдий орнатқандәк мәзмут бена қилди;
70 He took David to be his servant, taking him from the place of the flocks;
У Өз қули Давутни таллап, Уни қой қотанлиридин чақиривалди;
71 From looking after the sheep which were giving milk, he took him to give food to Jacob his people, and to Israel his heritage.
Қозилирини емитидиған сағлиқларни әгишип беқиштин айрип, Уни Өз хәлқи Яқупни, мираси болған Исраилни беқишқа чиқарди.
72 So he gave them food with an upright heart, guiding them by the wisdom of his hands.
Давут уларни қәлбидики дуруслуғи билән бақти, Қолиниң әпчиллиги билән уларни йетәклиди.
