Psalms 78
1 Maschil. Of Asaph. Give ear, O my people, to my law; let your ears be bent down to the words of my mouth.
Asəfin maskili. Ey xalqım, təlimimi dinləyin, Dilimdən çıxan sözləri eşidin.
2 Opening my mouth I will give out a story, even the dark sayings of old times;
Ağzımı bu məsəllə açıb Keçmişdəki müəmmaları bəyan edəcəyəm.
3 Which have come to our hearing and our knowledge, as they were given to us by our fathers.
Bunları eşitmişik, bilirik, Bizə atalarımız nəql edib.
4 We will not keep them secret from our children; we will make clear to the coming generation the praises of the Lord and his strength, and the great works of wonder which he has done.
Bunu onların nəvələrindən gizlətməyəcəyik; Rəbbin həmdə layiq işlərini, Onun qüdrətini, etdiyi xariqələri Gələcək nəsillərə söyləyəcəyik.
5 He put up a witness in Jacob, and made a law in Israel; which he gave to our fathers so that they might give knowledge of them to their children;
Rəbb öyüd vermək üçün Yaqub nəslinə – İsrailə bir təlim qoydu. Ata-babalarımıza əmr etdi ki, Bu təlimi övladlarına öyrətsin.
6 So that the generation to come might have knowledge of them, even the children of the future, who would give word of them to their children;
Qoy gələcək nəsil də bilsin, Gələcəkdə doğulacaq övladlar da Balalarına bu təlimi verə bilsin.
7 So that they might put their hope in God, and not let God's works go out of their minds, but keep his laws;
Qoy ümidlərini Allaha bağlasınlar, Allahın işlərini unutmasınlar, Əmrlərini yerinə yetirsinlər.
8 And not be like their fathers, a stiff-necked and uncontrolled generation; a generation whose heart was hard, whose spirit was not true to God.
Qoy ata-babaları kimi olmasınlar, Çünki onlar dikbaş, üsyankar bir nəsil idi. Allaha ürəkləri dönük, Könülləri vəfasız idi.
9 The children of Ephraim, armed with bows, were turned back on the day of the fight.
Efrayim övladları ox-kamanla silahlandılar, Amma döyüş günü tez geriyə qayıtdılar.
10 They were not ruled by God's word, and they would not go in the way of his law;
Allahın əhdini pozanlar belə etdilər, Sənin qanunlarınla yaşamaq istəmədilər.
11 They let his works go out of their memory, and the wonders which he had made them see.
Allahın işlərini, Göstərdiyi xariqələrini unutdular.
12 He did great works before the eyes of their fathers, in the land of Egypt, in the fields of Zoan.
Allah Misir torpağında, Soan bölgəsində, Ata-babalarının gözləri önündə xariqələr göstərmişdi.
13 The sea was cut in two so that they might go through; the waters were massed together on this side and on that.
Dənizi yarıb onları keçirmişdi, Suları divar kimi saxlamışdı.
14 In the daytime he was guiding them in the cloud, and all through the night with a light of fire.
Onlara gündüz buludla, Bütün gecə şəfəq saçan alovla yol göstərmişdi.
15 The rocks of the waste land were broken by his power, and he gave them drink as out of the deep waters.
Çöldə qayaları yarmışdı, İçsinlər deyə ümman kimi bol su çıxarmışdı.
16 He made streams come out of the rock; and waters came flowing down like rivers.
Qayadan suları sel kimi çıxarmışdı, Bu suları çaylar kimi axıtmışdı.
17 And they went on sinning against him even more, turning away from the Most High in the waste land;
Amma onlar günah etməyi davam etdirdilər, Səhrada Haqq-Taalaya qarşı üsyankar oldular.
18 Testing God in their hearts, requesting meat for their desire.
İştahaları artdı, yemək tələb etdilər, Ürəklərində Allahı sınağa çəkdilər.
19 They said bitter words against God, saying, Is God able to make ready a table in the waste land?
Allahın əleyhinə belə danışdılar: «Məgər Allah çöldə süfrə qura bilər?
20 See, the rock was cut open by his power, so that the water came rushing out, and overflowing streams; is he able to give us bread? is he able to get meat for his people?
Nə olsun qayaya vuranda sular axdı, Sellər aşıb-daşdı. Görəsən O, çörək verə bilərmi? Xalqına ət verə bilərmi?»
21 So these things came to the Lord's ears, and he was angry; and a fire was lighted against Jacob, and wrath came up against Israel;
Rəbb bunu eşidərkən qəzəbləndi, Yaquba qarşı alovunu yerə tökdü, İsrailə qarşı hiddəti artdı.
22 Because they had no faith in God, and no hope in his salvation.
Çünki onlar Allaha inanmırdılar, Onun qurtuluşuna arxalanmırdılar.
23 And he gave orders to the clouds on high, and the doors of heaven were open;
Bununla belə, uca səmaya əmr etdi, Göylərin qapılarını açdırdı.
24 And he sent down manna like rain for their food, and gave them the grain of heaven.
Onlara yemək üçün manna yağdırdı, Göylərin taxılını verdi.
25 Man took part in the food of strong ones; he sent them meat in full measure.
İnsan mələklərin çörəyindən yedi, Onlara doyunca yemək verildi.
26 He sent an east wind from heaven, driving on the south wind by his power.
Göylərdə şərq küləyini əsdirdi, Qüdrəti ilə cənub küləyini gətirdi.
27 He sent down meat on them like dust, and feathered birds like the sand of the sea,
Başlarına toz kimi ət yağdırdı, Onlara dənizdəki qum qədər quşlar göndərdi.
28 And he let it come down into their resting-place, round about their tents.
Düşərgələrinin ortasına, Qaldıqları yerin ətrafına səpələdi.
29 So they had food and were full; for he gave them their desire;
Onlar doyunca, çox yedi, İştahaları çəkən şeyləri onlara verdi.
30 But they were not turned from their desires; and while the food was still in their mouths,
Lakin iştahaları qurtarmamış, Yemək ağızlarında olarkən
31 The wrath of God came on them, and put to death the fattest of them, and put an end to the young men of Israel.
Allah onlara qarşı hiddətini artırdı, Ətli-canlılarını qırdı, İsrail igidlərini vurub yerə sərdi.
32 For all this they went on sinning even more, and had no faith in his great wonders.
Bununla belə, günahlarını davam etdirdilər, Onun xariqələrinə inanmadılar.
33 So their days were wasted like a breath, and their years in trouble.
Buna görə də günlərini puç etdi, Dəhşətlə ömürlərini sona yetirdi.
34 When he sent death on them, then they made search for him; turning to him and looking for him with care;
Ölənləri görüb Allahı axtardılar, Geri dönüb Allahı səylə aradılar.
35 In the memory that God was their Rock, and the Most High God their saviour.
Yadlarına düşdü ki, Allah onların Qayası idi, Allah-Taala onların Satınalanı idi.
36 But their lips were false to him, and their tongues were untrue to him;
Lakin ağızları ilə Ona yaltaqlanırdılar, Dilləri ilə Ona yalan danışırdılar.
37 And their hearts were not right with him, and they did not keep their agreement with him.
Qəlblərində Ona qarşı dönük olmuşdular, Əhdinə vəfasız çıxmışdılar.
38 But he, being full of pity, has forgiveness for sin, and does not put an end to man: frequently turning back his wrath, and not being violently angry.
Allah isə rəhmlidir, günahı bağışlayır, Günahkarı yox etmir. Dəfələrlə qəzəbini saxlayır, Hiddətini tamamilə oyanmağa qoymayır.
39 So he kept in mind that they were only flesh; a breath which is quickly gone, and will not come again.
Yada saldı ki, onlar yalnız bəşərdir, Onlar əsən, geri dönməyən küləyə bənzəyir.
40 How frequently did they go against him in the waste land, and give him cause for grief in the dry places!
Neçə dəfə səhrada Ona qarşı üsyankar oldular, Neçə dəfə çöllükdə Onu kədərləndirdilər!
41 Again they put God to the test, and gave pain to the Holy One of Israel.
Allahı dönə-dönə sınadılar, İsrailin Müqəddəsinin xətrinə dəydilər.
42 They did not keep in mind the work of his hand, or the day when he took them from the power of their haters;
Xatırlamadılar Onun qüdrətini, Düşməndən azad etdiyi günü,
43 How he had done his signs in Egypt, and his wonders in the field of Zoan;
Misirdə göstərdiyi əlamətləri, Soan bölgəsində göstərdiyi möcüzələri.
44 So that their rivers were turned to blood, and they were not able to get drink from their streams.
Misirlilər sulardan içə bilməsinlər deyə Suları qana döndərib çaylardan axıtmışdı.
45 He sent different sorts of flies among them, poisoning their flesh; and frogs for their destruction.
Onları göndərdiyi mozalanlara yem etmişdi, Göndərdiyi qurbağalar ölkələrini xarabaya çevirmişdi.
46 He gave the increase of their fields to worms, the fruits of their industry to the locusts.
Əkinlərini tırtıllara, Zəhmətlərinin bəhərini çəyirtkələrə vermişdi.
47 He sent ice for the destruction of their vines; their trees were damaged by the bitter cold.
Üzümlərini dolu ilə, Firon ənciri ağaclarını şaxta ilə məhv etmişdi.
48 Ice was rained down on their cattle; thunderstorms sent destruction among the flocks.
Naxırlarını dolu ilə, Sürülərini şimşəklə qırmışdı.
49 He sent on them the heat of his wrath, his bitter disgust, letting loose evil angels among them.
Onların üzərinə qızğın qəzəbini, Hirsini, hiddətini, dərdləri, Bir qoşun ölüm mələklərini tökmüşdü.
50 He let his wrath have its way; he did not keep back their soul from death, but gave their life to disease.
Qızğın qəzəbinə yol açmışdı, Əsirgəmədən canlarına ölüm vermişdi, Həyatlarına bəla gətirmişdi.
51 He gave to destruction all the first sons of Egypt; the first-fruits of their strength in the tents of Ham;
Hər Misirlinin ilk oğlunu, Ham nəslindən hər kişinin belindən gələn ilk oğlunu qırmışdı.
52 But he took his people out like sheep, guiding them in the waste land like a flock.
Öz xalqını isə qoyun kimi oradan çıxarmışdı, Çöldən onları sürü kimi aparmışdı.
53 He took them on safely so that they had no fear; but their haters were covered by the sea.
Onları qorxudan uzaq, asayiş içində aparmışdı, Düşmənləri isə dənizdə qərq olmuşdu.
54 And he was their guide to his holy land, even to the mountain, which his right hand had made his;
Onları Öz müqəddəs torpağına, Sağ əli ilə aldığı dağlar diyarına gətirdi.
55 Driving out nations before them, marking out the line of their heritage, and giving the people of Israel their tents for a resting-place.
Onların qarşısından başqa millətləri qovdu, Torpaqlarını da İsrail qəbilələrinə mülk olaraq payladı, Yaşamaq üçün yurd-yuvalarını onlara verdi.
56 But they were bitter against the Most High God, testing him, and not keeping his laws;
Lakin onlar Allah-Taalanı sınadılar, Ona qarşı üsyankar oldular, Göstərişlərinə əməl etmədilər.
57 Their hearts were turned back and untrue like their fathers; they were turned to one side like a twisted bow.
Ataları kimi dönüklük və xəyanət etdilər, Xarab kamandan atılan ox kimi əyri getdilər.
58 They made him angry with their high places; moving him to wrath with their images.
Onu səcdəgahları ilə qəzəbləndirdilər, Onu yonma bütləri ilə qısqandırdılar.
59 When this came to God's ears he was very angry, and gave up Israel completely;
Bunları eşidən Allah çox hiddətləndi, İsraili tamamilə rədd etdi.
60 So that he went away from the holy place in Shiloh, the tent which he had put among men;
İnsanlar arasında qaldığı çadırını, Şilodakı məskənini tərk etdi.
61 And he let his strength be taken prisoner, and gave his glory into the hands of his hater.
Qüdrətini əsarətə, Şərəfini düşmən əlinə təslim etdi.
62 He gave his people up to the sword, and was angry with his heritage.
Öz xalqını qılıncdan keçirtdi, Öz irsini qəzəbinə düçar etdi.
63 Their young men were burned in the fire; and their virgins were not praised in the bride-song.
İgidləri alov uddu, Nişanlı qızlara toy çalınmadı.
64 Their priests were put to death by the sword, and their widows made no weeping for them.
Kahinləri qılınclarla qırıldı, Arvadları dul qaldı, gözlərinin yaşı qurudu.
65 Then was the Lord like one awaking from sleep, and like a strong man crying out because of wine.
O zaman Xudavənd yuxulu insan kimi oyandı, Sanki şərabın təsirindən ayılan bir pəhləvandır.
66 His haters were turned back by his blows and shamed for ever.
Düşmənlərini vuraraq geri atdı, Əbədi olaraq onları rüsvay etdi.
67 And he put the tent of Joseph on one side, and took not the tribe of Ephraim;
Yusifin nəslini rədd etdi, Efrayim qəbiləsini seçmədi.
68 But he took the tribe of Judah for himself, and the mountain of Zion, in which he had pleasure.
Yəhuda qəbiləsini, Sevdiyi Sion dağını seçdi.
69 And he made his holy place like the high heaven, like the earth which is fixed by him for ever.
Öz Müqəddəs məkanını səma kimi, Əbədi qurduğu dünya kimi tikdi.
70 He took David to be his servant, taking him from the place of the flocks;
Çoban olan qulu Davudu seçdi, Onu qoyun ağıllarından götürdü.
71 From looking after the sheep which were giving milk, he took him to give food to Jacob his people, and to Israel his heritage.
Əmlik quzuların qayğısına qalanı gətirdi, Xalqı Yaqub nəslinin və Öz irsi İsrailin çobanı etdi.
72 So he gave them food with an upright heart, guiding them by the wisdom of his hands.
Davud onları kamil ürəklə otardı, Əlindən gələn məharətlə onları irəli apardı.
