Psalms 2
1 Why are the nations so violently moved, and why are the thoughts of the people so foolish?
Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?
2 The kings of the earth have taken their place, and the rulers are fixed in their purpose, against the Lord, and against the king of his selection, saying,
Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:
3 Let their chains be broken, and their cords taken from off us.
Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.
4 Then he whose seat is in the heavens will be laughing: the Lord will make sport of them.
Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.
5 Then will his angry words come to their ears, and by his wrath they will be troubled:
Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:
6 But I have put my king on my holy hill of Zion.
Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.
7 I will make clear the Lord's decision: he has said to me, You are my son, this day have I given you being.
Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.
8 Make your request to me, and I will give you the nations for your heritage, and the farthest limits of the earth will be under your hand.
Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.
9 They will be ruled by you with a rod of iron; they will be broken like a potter's vessel.
Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.
10 So now be wise, you kings: take his teaching, you judges of the earth.
Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!
11 Give worship to the Lord with fear, kissing his feet and giving him honour,
Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.
12 For fear that he may be angry, causing destruction to come on you, because he is quickly moved to wrath. Happy are all those who put their faith in him.
Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.
