Luke 17
1 And he said to his disciples, It is necessary for causes of trouble to come about, but unhappy is he by whom they come.
У мухлислириға мундақ деди: — Инсанни путлаштуридиған ишлар болмай қалмайду; лекин шу путлаштуруш васитичиси болған адәмниң һалиға вай!
2 It would be well for him if a great stone was put round his neck and he was dropped into the sea, before he made trouble for any of these little ones.
Бундақ адәмниң бу кичик балилардин бирини [гунаға] путлаштурған болса, бойниға түгмән теши есилған һалда деңизға ташливетилгини әвзәл болатти.
3 Give attention to yourselves: if your brother does wrong, say a sharp word to him; and if he has sorrow for his sin, let him have forgiveness.
Өзүңларға агаһ болуңлар! Әгәр қериндишиң гуна қилған болса, униңға тәнбиһ-несиһәт қилғин. У товва қилса уни әпу қилғин.
4 And if he does you wrong seven times in a day, and seven times comes to you and says, I have regret for what I have done; let him have forgiveness.
Мабада у бир күн ичидә саңа йәттә мәртивә гуна қилса вә йәттә мәртивә йениңға келип: Товва қилдим, десә, уни йәнила әпу қилғин.
5 And the twelve said to the Lord, Make our faith greater.
Шуниң билән расуллар Рәбгә: Ишәш-етиқатимизни ашурғин, — дейишти.
6 And the Lord said, If your faith was only as great as a grain of mustard seed, you might say to this tree, Be rooted up and planted in the sea; and it would be done.
Вә Рәб уларға мундақ деди: — Силәрдә қича уруғидәк зәрричә ишәш болса еди, силәр аву үҗмә дәриғигә: «Йилтизиңдин қомурулуп, деңизға көчүп тикил!» десәңлар, у сөзүңларни аңлап көчәтти.
7 But which of you, having a servant who is ploughing or keeping sheep, will say to him, when he comes in from the field, Come now and be seated and have a meal,
Лекин араңлардин кимниң йәр һайдайдиған яки мал бақидиған бир қули болса вә у етизлиқтин қайтип кәлгәндә, униңға: «Тезрәк келип дәстиханда олтарғин», дәйдиғанлар барму?
8 Will he not say, Get a meal for me, and make yourself ready and see to my needs till I have had my food and drink; and after that you may have yours?
У бәлки униңға: «Мениң тамиғимни тәйяр қил, мән йәп-ичип болғичә белиңни бағлап мени күткин, андин өзүң йәп-ичкин, демәсму?
9 Does he give praise to the servant because he did what was ordered?
Қул әмир қилинғинидәк қилғини үчүн ғоҗайин униңға рәхмәт ейтамду? Мениңчә, ейтмайду.
10 In the same way, when you have done all the things which are given you to do, say, There is no profit in us, for we have only done what we were ordered to do.
Шуниңға охшаш, силәрму өзүңларға әмир қилинғанниң һәммисини ада қилғиниңлардин кейин: Биз әрзимәс қуллармиз; биз пәқәт тегишлик бурҗимизни ада қилдуқ, халас», дәйдиған болисиләр.
11 And it came about that when they were on the way to Jerusalem he went through Samaria and Galilee.
Вә шундақ болдики, у Йерусалимға чиқип кетиватқанда, Самарийә билән Галилийәниң оттурисидин өтүп,
12 And when he went into a certain small town he came across ten men who were lepers, and they, keeping themselves at a distance,
бир кәнткә киргинидә мохо кесилигә гириптар болған он адәм униңға учрап, жирақта тохтап,
13 Said, in loud voices, Jesus, Master, have mercy on us.
авазлирини көтирип: Әй Әйса, устаз, бизгә рәһим қилғайсән, дәп өтүнди.
14 And when he saw them he said, Go, and let the priests see you. And, while they were going, they were made clean.
Уларни көргәндә у уларға: Берип өзүңларни каһинларға көрситиңлар, деди. Вә шундақ болдики, улар йолда кетиватқанда, [моходин] пакланди.
15 And one of them, when he saw that he was clean, turning back, gave praise to God in a loud voice;
Улардин бирәйлән өзиниң сақайғинини көргәндә жуқури аваз билән Худани улуқлап, кәйнигә бурулуп, қайтти.
16 And, falling down on his face at the feet of Jesus, he gave the credit to him; and he was a man of Samaria.
У келип Әйсаниң айиғиға жиқилип дүм йетип тәшәккүр ейтти. У Самарийәлик еди.
17 And Jesus said, Were there not ten men who were made clean? where are the nine?
Әйса бу ишқа қарап: Пак қилинғанлар он киши әмәсмиди? Қалған тоққузәйлән қени?
18 Have not any of them come back to give glory to God, but only this one from a strange land?
Бу ят әллик мусапирдин башқа, Худаға һәмдусана оқуғили һеч ким қайтип кәлмәптиғу?! — деди.
19 And he said to him, Get up, and go on your way; your faith has made you well.
Андин у һелиқи адәмгә: — «Орнуңдин тур, йолуңға маңғин! Етиқатиң сени сақайтти!» — деди.
20 And when the Pharisees put questions to him about when the kingdom of God would come, he gave them an answer and said, The kingdom of God will not come through observation:
[Бир күни] Пәрисийләр униңдин: «Худаниң падишалиғи қачан келиду?» дәп сориғанда у уларға җавап берип мундақ деди: — Худаниң падишалиғиниң келишини көз билән көргили болмас;
21 And men will not say, See, it is here! or, There! for the kingdom of God is among you.
кишиләр: «Қараңлар, у мана бу йәрдә!» яки «У йәрдә!» дейәлмәйду. Чүнки мана, Худаниң падишалиғи араңлардидур.
22 And he said to his disciples, The time will come when you will have a great desire to see one of the days of the Son of man, but you will not see it.
Кейин у мухлислириға йәнә мундақ деди: — «Шундақ күнләр келидуки, силәр Инсаноғлиниң күнлиридин бирәр күнини болсиму көрүшкә тәшна болисиләр, лекин көрәлмәйсиләр.
23 And if they say to you, See, it is there! or, It is here! do not go away, or go after them.
Шу чағда кишиләр силәргә: «Мана у бу йәрдә!» вә яки «Мана у у йәрдә!» дәйду; силәр нә бармаңлар нә уларниң кәйнидин жүгүрмәңлар.
24 For as in a thunderstorm the bright light is seen from one end of the sky to the other, so will the Son of man be when his time comes.
Чүнки гоя асманниң бир четидин чақмақ чеқип йәнә бир четигичә йорутидиғандәк, Инсаноғлиниң өз күнидә һәм шундақ болиду.
25 But first, he will have to undergo much and be put on one side by this generation.
Лекин у авал көп азап-оқубәтләрни тартиши бу дәвирдикиләр тәрипидин чәткә қеқилиши муқәррәрдур.
26 And as it was in the days of Noah, so will it be in the day of the Son of man.
Вә Нуһ [пәйғәмбәрниң] күнлиридә қандақ болған болса, Инсаноғлиниң күнлиридә һәм шундақ болиду.
27 They were feasting and taking wives and getting married, till the day of the overflowing of the waters, when Noah went into the ark, and they all came to destruction.
Таки Нуһ кемигә кирип олтарған күнгичә, кишиләр йәп-ичип, өйлинип вә ятлиқ болуп келиватқан еди; андин топан келип һәммисини һалак қилди.
28 In the same way, in the days of Lot; they were feasting and trading, they were planting and building;
Һәм йәнә, Лутниң күнлиридә қандақ болған болса шундақ болиду — кишиләр йәп-ичип, сода-сетиқ қилип, териқчилиқ қилатти вә өйләрни салатти.
29 But on the day when Lot went out of Sodom, fire came down from heaven and destruction came on them all.
Лекин Лут Содом шәһиридин чиққан күни, асмандин от билән гуңгут йеғип, [бу шәһәрдикиләрниң] һәммисини һалак қилди.
30 So will it be in the day of the revelation of the Son of man.
Әнди Инсаноғли ашкарә болидиған күндә әнә шундақ болиду.
31 On that day, if anyone is on the roof of the house, and his goods are in the house, let him not go down to take them away; and let him who is in the field not go back to his house.
Шу күни, һәр ким өгүздә туруп, нәрсә-керәклири өйидә болсиму, алғили чүшмисун; вә шуниңға охшаш кимки етизлиқта болса [өйигә] һеч янмисун.
32 Keep in mind Lot's wife.
Лутниң аялини ядиңларға кәлтүрүңлар!
33 If anyone makes an attempt to keep his life, it will be taken from him, but if anyone gives up his life, he will keep it.
Кимки өз һаятини қутқузмақчи болса, униңдин мәһрум болиду, лекин өз һаятидин мәһрум болған киши униңға еришиду.
34 I say to you, In that night there will be two men sleeping in one bed, and one will be taken away and the other let go.
Силәргә шуни ейтайки, у кечидә икки адәм бир орунда ятиду; улардин бири елип кетилиду, йәнә бири қалдурулиду.
35 Two women will be crushing grain together; one will be taken away and the other let go.
Икки аял ярғунчақ бешида туруп ун тартиватқан болиду; улардин бири елип кетилиду, йәнә бири қалдурулиду».
37 And they, answering him, said, Where, Lord? And he said to them, Where the body is, there will the eagles come together.
Вә улар униңға җававән: Әй Рәб, бу ишлар қәйәрдә йүз бериду? — дәп сориди. У уларға: Җәсәт қайси йәрдә болса, қузғунлар шу йәргә топлишиду!
