Job 7
1 Has not man his ordered time of trouble on the earth? and are not his days like the days of a servant working for payment?
Czy człowiekowi nie jest wyznaczony czas na ziemi? Czy jego dni [nie są] jak dni najemnika?
2 As a servant desiring the shades of evening, and a workman looking for his payment:
Jak sługa pragnie cienia, jak najemnik oczekuje [zapłaty] za swoją pracę;
3 So I have for my heritage months of pain to no purpose, and nights of weariness are given to me.
Tak moim udziałem są miesiące próżne, a przeznaczono mi noce bolesne.
4 When I go to my bed, I say, When will it be time to get up? but the night is long, and I am turning from side to side till morning light.
Gdy się kładę, mówię: Kiedy minie noc, abym mógł wstać? I jestem pełny niepokoju aż do świtu.
5 My flesh is covered with worms and dust; my skin gets hard and then is cracked again.
Moje ciało pokryte jest robactwem i strupami w prochu, moja skóra pęka i ropieje.
6 My days go quicker than the cloth-worker's thread, and come to an end without hope.
Moje dni biegną szybciej niż czółenko tkackie i przemijają bez nadziei.
7 O, keep in mind that my life is wind: my eye will never again see good.
Pamiętaj, że moje życie [jest] wiatrem, moje oko już nie zobaczy dobra.
8 The eye of him who sees me will see me no longer: your eyes will be looking for me, but I will be gone.
Oko, które mnie widziało, już mnie nie zobaczy. Twoje oczy [są zwrócone] na mnie, a mnie [już] nie ma.
9 A cloud comes to an end and is gone; so he who goes down into the underworld comes not up again. (Sheol h7585)
[Jak] obłok się rozchodzi i przemija, tak ten, kto zstępuje do grobu, nie wraca. (Sheol h7585)
10 He will not come back to his house, and his place will have no more knowledge of him.
Nie wróci już do swego domu ani nie pozna go już jego miejsce.
11 So I will not keep my mouth shut; I will let the words come from it in the pain of my spirit, my soul will make a bitter outcry.
Dlatego nie mogę powstrzymać swoich ust, będę mówił w utrapieniu swego ducha, będę narzekał w goryczy swojej duszy.
12 Am I a sea, or a sea-beast, that you put a watch over me?
Czy jestem morzem albo wielorybem, że postawiłeś przy mnie straż?
13 When I say, In my bed I will have comfort, there I will get rest from my disease;
Gdy mówię: Pocieszy mnie moje łóżko i moje posłanie ulży mojemu narzekaniu;
14 Then you send dreams to me, and visions of fear;
Wtedy straszysz mnie snami i przerażasz mnie widzeniami;
15 So that a hard death seems better to my soul than my pains.
Tak że moja dusza wybrałaby sobie uduszenie, raczej śmierć niż życie.
16 I have no desire for life, I would not be living for ever! Keep away from me, for my days are as a breath.
Uprzykrzyło mi się [życie], nie chcę żyć wiecznie. Zostaw mnie, bo moje dni są marnością.
17 What is man, that you have made him great, and that your attention is fixed on him,
Czym [jest] człowiek, że go tak wywyższasz i że zwracasz ku niemu swoje serce?
18 And that your hand is on him every morning, and that you are testing him every minute?
Że nawiedzasz go każdego ranka i w każdej chwili doświadczasz?
19 How long will it be before your eyes are turned away from me, so that I may have a minute's breathing-space?
Kiedy odwrócisz się ode mnie i zostawisz mnie, abym mógł przełknąć swoją ślinę?
20 If I have done wrong, what have I done to you, O keeper of men? why have you made me a mark for your blows, so that I am a weariness to myself?
Zgrzeszyłem, cóż mam czynić, stróżu człowieka? Czemu mnie wziąłeś za cel, abym był sam dla siebie ciężarem?
21 And why do you not take away my sin, and let my wrongdoing be ended? for now I go down to the dust, and you will be searching for me with care, but I will be gone.
Czemu nie przebaczysz mojego przestępstwa i nie zmażesz mojej nieprawości? Teraz bowiem położę się w prochu i [gdy] rano będziesz mnie szukał, nie będzie mnie.
